Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη.
«Είναι ευκολότερο να ληστέψεις ιδρύοντας μια τράπεζα, παρά απειλώντας έναν ταμία.»
Berthold Brecht
Τα μνημόνια είναι γεγονός. Κίνησε ο λαός να κάνει το χρέος του. Όχι της απεργίας, διότι είναι και τόσες οι κάστες, που την ιδιοποιούνται πια αυτή τη λέξη «απεργία»! Συνδικάτα-οργανώσεις-κομματικές παρατάξεις-σύλλογοι. Που να στρέψεις το βλέμμα και να μην πέσει πάνω σε πυρήνα, που ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα του ανέργου-εργάτη, ο οποίος πάντα για κάποιον λόγο, ανεξιχνίαστο παρακαλώ, διαχωρίζει τη θέση του απ’ τους υπόλοιπους πυρήνες. Ενδιαφέροντος εννοούσα! Άδικα το μυαλό σας πήγε στους άλλους, της φωτιάς! Συνακόλουθα όταν βγαίνουμε στους δρόμους, «όλοι αντάμα μα ο καθένας μόνος του». Το ΠΑΜΕ στη θέση του-τα συνδικάτα στη δική τους-οι σύλλογοι σε μιαν άλλη, και ο άνεργος-εργάτης στο μετερίζι του αποσβολωμένος και πρωτίστως πεινασμένος να τους κοιτά εκλιπαρώντας τους να έρθουν κοντά του, διότι αυτούς είχε αποκούμπι, ή έτσι τουλάχιστον νόμιζε! Τα μνημόνια λοιπόν σαφώς σερβιρίστηκαν στη χώνεψη. Το «λουκούλειο γεύμα» της εξοχής με τις σούβλες, που νομίζει ο άνθρωπος πως γεύεται, μετατρέπεται σε «θυέστειο». Πριν καλά-καλά προλάβει να ξεθολώσει απ’ το μεθύσι της εκδρομής, στον ύπνο τον πιάνουν τα νέα μέτρα, ξημέρωμα…
Ο Μαμωνάς και οι οίκοι του…
Πολλά χρόνια πριν ο Τζέφερσον υποστήριζε πως «οι Τραπεζικές εγκαταστάσεις είναι περισσότερο επικίνδυνες από σταθμευμένους στρατούς». Όταν ένας επιχειρηματίας δανείζεται από μία τράπεζα, πρέπει να παραχωρήσει ένα μέρος απ’ την κυριαρχία της επιχείρησής του στον πιστωτή δια εγγύηση. Ανάλογα σε περίπτωση δανεισμού κράτους, ο πιστωτής τραπεζίτης για να εξαναγκάσει την Κυβέρνηση να του επιστρέψει το Κεφάλαιο και τους τόκους, δύναται να προβεί σε χρηματοδότηση του εχθρού ή αντιπάλου της. Θεωρητικά ακούγεται σαν μία απλή νομική ρήτρα. Πρακτικά ωστόσο δηλώνει έναν ελεγκτικό μηχανισμό, ο οποίος επιβάλλεται αυτόματα και κατ’ εφαπτομένη ο δανειστής λαμβάνει άμεσα δικαιώματα επιβολής μονοπωλίων σε εθνικές τράπεζες-πηγές ενέργειας-συγκοινωνίες. Ακόμη ειδικότερα και σύμφωνα με τον αναρχικό αναλυτή Μπακούνιν η κυριαρχία ενός έθνους επιτελείται δια μέσω της σύστασης Κεντρικής Τράπεζας ή Στρατιωτικής Δυνάμεως. Η λέξη «τράπεζα», ρίζας ινδοευρωπαϊκής, εκκινεί το ταξίδι της χιλιάδες έτη πριν και αναφέρεται στο τραπέζι προσφορών για τελετουργική χρήση. Ανάγοντας στο σήμερα η εξέλιξη του όρου μια προσφορά εννοεί πάλι. Τον οβολό τους τόσοι και τόσοι λαοί στις Τράπεζες έχουν καταθέσει, και ως γνωστόν αυτό που κατατίθεται δεν επιστρέφεται, με την πρωθύστερη σημασία της ιερουργίας. Στην αρχή επρόκειτο για επιχειρήσεις ιδιωτικές αλλά τα γεράκια του ελέγχου προέβησαν σε μια σειρά από πανικούς προς επίδειξη δυνάμεως και προς συμμορφώσεως των υπολοίπων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να υπαχθούν στην «Κεντρική Τράπεζα», γέννημα των γνωστών Ροκφέλλερ και Ρότσιλντ. Το 1907 ο Πωλ Βάρμπουργκ, ο οποίος έχει νυμφευθεί τη Νίνα Λόεμπ, γόνο του ιδιοκτήτη της «Κουν, Λόεμπ και Σία» της μεγαλύτερης αμερικανικής διεθνούς τραπεζικής εταιρείας, διοργάνωσε την ίσως σπουδαιότερη μυστική συνάντηση στην ιστορία των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον κύριο Αντωνόπουλο, οι Νταίηβιντσον της Τζ. Π. Μόργκαν- Βάντερλιπ της National City Bank των Ροκφέλλερ-Άντριου, Υφυπουργό Οικονομικών-Στρονγκ της Εταιρείας Μόργκαν προσεκλήθησαν στη λίμνη Τζέκυλ της Πολιτείας της Γεωργίας, ώστε να εγκρίνουν τη σύσταση της Κεντρικής Τράπεζας. Σαν Νομοσχέδιο έμεινε προσωρινά στο χρονοντούλαπο, αφού οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν στενές επαφές με το Χρηματιστήριο. Δι’ ανατάσεως χειρός των Δημοκρατικών θα ήταν πιο εύπεπτο το ψήφισμα. Κατ’ εφαπτομένη ο δημοκράτης Ουίλσων κατά την προεκλογική του εκστρατεία πρότασσε την αντίθεσή του στην ίδρυση Κεντρικής Τραπέζης αλλά ηλίου φαεινότερον ήταν πως θα υπερψηφιζόταν το νομοσχέδιο, αφού χρηματοδότες της εκστρατείας του ήταν γνωστοί χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί και ο ιδιοκτήτης των Νιου Γιορκ Τάιμς. Το 1913 η Κεντρική Τράπεζα ήταν πλέον γεγονός με τον βουλευτή Λίντμπεργκ να διατείνεται πως «…αυτός ο Νόμος δημιουργεί το πλέον γιγαντιαίο τραστ εις την γην, σαν αόρατος Κυβέρνηση μέσω της δυνάμεως του χρήματος, η οποία απεδείχθη ότι υπάρχει και θα μονιμοποιηθεί…». Με πρώτο της μέλημα την πυροδότηση του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε κάθε χώρα στρατολογούνται στελέχη για να εκπαιδευτούν-προωθηθούν σε καίριες θέσεις προς εφαρμογή του Σχεδίου: σαν δανειστές όλων των εμπόλεμων εστιών και από ασφαλές προπύργιο στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, ειρήσθω εν παρόδω οι ΗΠΑ πάντα ετοιμοπόλεμες μα ποτέ εμπλεκόμενες στο έδαφός τους, συγκέντρωσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρυσού, που λειτουργεί σαν βάση οικονομικής ευρωστοποίησης για κάθε κράτος. Τα συμπαρομαρτούντα ήταν η υπερχρέωση, οι πολιτείες σκύβουν την κεφαλή καταθέτοντας αντί πινακίου φακής όχι μόνο τα πλούτη τους αλλά και τις επόμενες γενιές…
Παγκόσμια Δικτατορία…
Pages: 1 2
