Οι επιστήμες έχουν εγκλωβιστεί στα συμφέροντα μιας «Εταιρείας»:
«Εταιρεία παιδιατρικής»
«Κοινωνιολογική Εταιρεία»
«Ψυχιατρική Εταιρεία»
«Εταιρεία Ειδικής Αγωγής»
Είναι αυτό που έλεγε ο David Thoreau:
«Έχω ακούσει για μια Εταιρεία Διάδοσης της Χρήσιμης
Γνώσης. Λέγεται ότι η γνώση είναι δύναμη, και τα παρόμοια. Νομίζω ότι χρειάζεται το ίδιο, μία Εταιρεία Διάδοσης της Χρήσιμης Άγνοιας, αυτή που θα ονομάσουμε Ωραία Γνώση, γνώση χρήσιμη, κατά μια ανώτερη έννοια, γιατί στο μεγαλλίτερο μέρος της, η κομπαστικά αποκαλούμενη γνώση μας, δεν είναι παρά, η έπαρση ότι γνωρίζουμε κάτι, η οποία μας υφαρπάζει το πλεονέκτημα της παρούσας άγνοιάς μας. Αυτό που αποκαλούμε γνώση, είναι συνήθως η θετική μας άγνοια, και άγνοια, η αρνητική μας γνώση. Με την πολύχρονη φιλόπονη εργασία και την ανάγνωση των εφημερίδων, τι άλλο είναι οι επιστημονικές βιβλιοθήκες παρά αρχεία εφημερίδων;
Ένας άνθρωπος συσσωρεύει μυριάδες δεδομένα, τα στοιβάζει στη μνήμη του, και κατόπιν σε κάποια άνοιξη της ζωής του, περιπλανιέται έξω στους Μεγάλους Αγρούς της σκέψης, τρέχει στο χορτάρι, όπως τα άλογα και αφήνει πίσω του, στον στάβλο, όλη του τη σαγή. Υπήρξαν στιγμές που θα έλεγα στην Εταιρεία Διάδοσης της Χρήσιμης Γνώσης:
Πηγαίνετε στο χορτάρι. Αρκετό άχυρο φάγατε. Ήρθε η Άνοιξη και ο τόπος πρασίνισε.
Οι ίδιες, οι αγελάδες, οδηγούνται στα βοσκοτόπια πριν τα τέλη Μαΐου, παρόλο που άκουσα για κάποιον ανώμαλο αγρότη, που κρατούσε την αγελάδα του στο στάβλο, όλο το χρόνο και την τάιζε άχυρο. Με τον ίδιο τρόπο, φροντίζει τα μοσχάρια της, η Εταιρεία Διάδοσης της Χρήσιμης Γνώσης.»
Η Μόδα προσανατολίζει
Η Επιστήμη πειθαναγκάζει
Η Εξουσία νομοθετεί
Οι λαοί εκτελούν σαν ενεργούμενα.
Και ως γνωστόν τα ενεργούμενα της κάθε μηχανής-μηχανισμού εφαρμόζουν εκόντα ή άκοντα. Τα μηχανοποιημένα τέρατα στον Κινηματογράφο ή στα video-games έχουν ήδη προετοιμάζουν για ομφαλοσκοπική διάθεση. Ενωτίζεται ο δέκτης τη συμπεριφορά του avatar, ο οποίος αποσυναρμολογείται-εμβολιάζεται με εμφυτεύματα εντοπισμού.
Με τη ρουσφετολογία οι κομματικοί πράκτορες απλώς φωνασκούν ο ένας στον άλλον «φύγε, να πάρω τη θέση σου» και όλοι μαζί προς τον ψηφοφόρο «ξέρουμε πως εξαγοράζεσαι, γνωρίζουμε ακριβώς την τιμή σου».
Στοιχείο της αρχαίας τραγωδίας ήταν η άγνοια στην αρχή του τραγικού ήρωα αλλά εν συνεχεία η ενοχή, επειδή έκανε βαθιά αναθεώρηση, η λύση δε της τραγωδίας ήταν η αποκαθήλωση με το αναπόφευκτο να λειτουργεί ως βασικό συστατικό του δράματος.
Στοιχείο της αρχαίας κωμωδίας ήταν η επίγνωση πως ο Κόσμος μπορεί να γκρεμιστεί ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Είχαν βαθιά γνώση οι άνθρωποι πως Φύση-Τρέλλα-Θάνατος δεν ελέγχονται. Όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν γίνεται να επεισέλθουν στον πυρήνα των τριών αυτών Γεννητόρων της Ζωής. Βίος έξω από τη Φύση, χωρίς τρέλλα και πάθος να ακροπατεί στο ρείθρο, δίχως τον Θάνατο να παραμονεύει και να ραντίζει με νοστιμιά την κάθε Στιγμή ως μοναδική, δεν υπάρχει.
Όταν ο Εμπεδοκλής γέρασε, ρίχτηκε τη νύχτα μέσα σε κρατήρα ηφαιστείου, για να εξαφανίσει το σώμα του. Έτσι χάθηκε, ενώ το σανδάλι του εκβράστηκε από τη λάβα. Επονομάστηκε και «κωλυσανέμας» γιατί έδιωξε τον σφοδρό άνεμο που είχε πέσει στην περιοχή του Ακράγαντα, βάζοντας γύρω από την πόλη δέρματα γαϊδουριών.
Αντικαθιστώντας οι θνητοί τις ψηφίδες του Βίου με στείρους δογματισμούς, με φαρμακευτική υπερκαλλιέργεια του Νου, αυτό που κατάφεραν είναι η εκχέρσωση των λειβαδιών και του απέραντου Δάσους, που κρύβονται στο Μυαλό των νεογέννητων ανθρώπων. Ένας κρανίου τόπος είναι ο πλέον πρόσφορος προς ευδοκίμηση της ενσωμάτωσης του ναζισμού και του φασισμού στη νοοτροπία πλέον των ανθρώπων.
Η ρομποτοποιημένη ειδή του ανθρώπου είναι καταδικασμένη σε εξάρτησή της στη ρουσφετολογική διακυβέρνηση ακριβώς επειδή ο «πολιτισμός» είναι εργατικός και κάθε δημαγωγική αλληγορία με βάση αυτό οδηγεί στην τροχοπέδη για πραγματική ελευθέρωση του Ανθρώπου. Όλες οι απεργίες και τα συνδικαλιστικά κινήματα αφορμούν από την ωφελιμιστική στενοκεφαλιά της απόσπασης προνομίων επί του κλάδου τους έκαστος.
Είναι όπως η «προλεταριακή κουλτούρα», που αρέσκεται να «ομιλεί για τη μαρξιστική ή τη χεγκελιανή θεωρία» αλλά αποφεύγει να μιλά για την καθημερινότητά της στο εργοστάσιο, που της θυμίζει πως ο συγγραφέας της θεωρίας παρασιτεί εις βάρος του.
Μέσα στην προσδοκία της αρπαγής του θρόνου τρέφονται, για να μην πω εκ-τρέφονται, εκατομμύρια άνθρωποι, στους οποίους ένα ρουσφέτι θα προσφέρει ακριβώς την ευκαιρία που φαντάζονται. Πρόκειται για την ιδιοτέλεια του «βιομηχανικού εργάτη», παρ’ όλη τη μαρξιστική εξύμνιση, η οποία υποστυλώνει τελικά τον κορπορατικό ολοκληρωτισμό.
Είναι όπως ένας άνδρας εκτιμά μία προλετάρια εργάτισσα αλλά θαμπώνεται από την κοκεταρία μιας αστής περαστικής στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Είναι αυτό που έλεγε ο Γκόρκι «Όταν αυτοί οι προπαγανδιστές μιλούσαν για τον λαό, ένιωθα αμέσως ότι τον έκριναν διαφορετικά από εμένα. Αυτό με ξάφνιαζε και με έκανε να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Για αυτούς ο λαός ήταν η ενσάρκωση της σοφίας, της πνευματικής ομορφιάς, της καλοσύνης και της εγκαρδιότητας, ένα μοναδικό και σχεδόν θεϊκό ον, εφοδιασμένο με κάθε τι όμορφο και σωστό. Δεν επρόκειτο καθόλου για τον λαό που είχα γνωρίσει εγώ».
Είναι ακριβώς αυτό, για το οποίο αναρωτιόταν ο Hugo «Ένα παλαιό ανθρώπινο ένστικτο οδηγεί άραγε στη Φαυλότητα:;»
Αυτή η Φαυλότητα κρατά τους ανθρώπους στα βάθη του Σπηλαίου.
Αδυνατούν να δουν έστω την Πύλη εξόδου, επειδή ομογενοποιούνται και χάνουν τον «πυρήνα» τους και κατ’ επέκταση το θετικό τους φορτίο.
Αν θυμηθούμε τον Δημόκριτο αναφέρει πως «Το άτομο αποτελείται από μία πολύ μικρή περιοχή στην οποία είναι συγκεντρωμένο όλο το θετικό φορτίο και σχεδόν όλη η μάζα του. Ο πυρήνας περιβάλλεται από ηλεκτρόνια. Τα ηλεκτρόνια πρέπει να κινούνται γύρω από τον πυρήνα σε κυκλικές τροχιές, όπως οι πλανήτες γύρω από τον Ήλιο, γιατί, αν ήταν ακίνητα, θα έπεφταν πάνω στον πυρήνα εξαιτίας της ηλεκτρικής έλξης που δέχονται από αυτόν.»
Η Φαυλότητα είναι η περιαγωγή των ηλεκτρονίων του ανθρώπινου πυρήνα στην Ακινησία, κι επομένως αυτά πέφτουν πάνω στον πυρήνα, επειδή χάνουν τον ρυθμό τους, και καταστρέφονται…
Το έργο συνεχίζεται…
-
Κείμενο: Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη
Οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη.
Νιώθει να πάλλεται
Σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο
Και η πυξίδα έχει χαθεί…
