Στις αρχές του 1939 ο ταχυδρόμος μεταφέρει στην Καγκελαρία του Ναζιστικού Κόμματος την επιστολή του Richard Kretschmar, Γερμανός υπήκοος, ο οποίος ζητούσε απ’ ευθείας ακρόαση από τον Führer, ώστε να του παρασχεθεί κρατική άδεια θανάτωσης του γιου του Gerhard, άρτι γεννηθείς με σοβαρές και ανίατες σωματικές και ψυχικές αναπηρίες, όπως απώλεια άκρων, τύφλωση και σπασμούς.
Ο Führer έστειλε γιατρό, τον Dr. Karl Brandt, να εξετάσει το «μικρό τέρας», όπως αποκαλούσε τον Gerhard ο πατέρας του. Ο γιατρός απεφάνθη σχετικά με την «χαμηλή πνευματική και σωματική κατάσταση του παιδιού». Η «γνωμάτευση» του γιατρού πιστοποιούσε την «ηλιθιότητα» και τη «μη-βελτιώσιμη υγεία» του Gerhard, ο οποίος θανατώθηκε στις 25 Ιουλίου 1939 με θανατηφόρα ένεση ενώ το «πιστοποιητικό θανάτου» έκανε λόγο για «αδυναμία καρδιάς».

Το γεγονός όσο αποτρόπαιο είναι, ακόμη ειδεχθέστατη είναι η χρησιμοθηρική του διάσταση προς επανεκκίνηση του Aktion T4, πρόγραμμα μαζικών δολοφονιών, που εφήρμοσε η ναζιστική Γερμανία ακριβώς πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δολοφονίες στοχευμένες στους «μη-παραγωγικούς» και «ασθενικούς» της «Κοινωνίας».
Στην ουσία ήταν ο προπομπός του ολοκαυτώματος.
Το έδαφος για τη «φυλετική υγιεινή» προλείανε η «κοινωνική υγιεινή».
Αυτό μας θυμίζει σίγουρα τις δηλώσεις τόσο των γιατρών της συμφοράς όσο και των «κοινωνικά υπευθύνων» αλλά και όλων των βολεμένων, κρατικοδίαιτων κυρίως και κομματοκίνητων, που υπερθεμάτιζαν για «μη-πρόσβαση» των ανεμβολίαστων στα νοσκομεία, σε υπηρεσίες, σε κλίνες.
Αυτό μας θυμίζει τα εκατοντάδες ναυάγια που βάφουν με αίμα τα Νερά των θαλασσών και χορταίνουν με σάρκα τα ψάρια
«Ασθενικοί» της «Κοινωνίας» είναι κι αυτοί που φορτώνονται σε σχεδίες για κάποιο στρατόπεδο.
Και κάθε που βουλιάζει ένα καρυδότσουφλο και ξεχύνονται οι «ασθενικοί» της «Κοινωνίας» βορά στα δόντια:

• μια κυβέρνηση διαρρηγνύει τα ιμάτιά της πως «έκανε ό,τι περνά απ’ το χέρι της»

• μια αντιπολίτευση μαζεύει τρόφιμα, γνωστή αποπροσανατολιστική ατζέντα των κατ’ επάγγελμα «ανθρωπιστών» να ταΐζει το «κοπάδι» της

  Πως θα ‘χουν «δουλειά» κι αυτοί να «θρέψουν» τα παιδιά τους

  Όπως κι ο μπάτσος αν δεν πετάξει τα χημικά στους «Πολίτες», πως θα ‘χει «δουλειά» για να «θρέψει» τα παιδιά του

  Παρεμπιπτόντως προσφάτως έδωσε bonus το κράτος πέντε έτη στα συντάξιμα και στις αποδοχές τους

  Για να ξέρουμε για ποιον λόγο με τόσο ζήλο φυλάνε τις μπουλντόζες των εταιρειών που εκχερσώνουν στον Λόφο του Στρέφη

• Ένας δήμαρχος «συγχαίρει» κι αποκαλεί «αλτρουιστές» τους χειριστές οικοδομικού γερανού

  Γιατί βέβαια ούτε λόγος να κινηθεί όχημα του κράτους

  Που καύσιμα τέτοια ώρα

  Και που να τρέχει ο κρατικοδίαιτος χειριστής

  Να ‘ναι καλά οι «αλτρουιστές»

  Αυτούς που βρίζουν νυχθημερόν «νοικοκυραίο»

  Όταν συμφέρει βαφτίζουμε κάποιον «αλτρουιστή»

  Κι ´αλλη φορά, όταν πάλι συμφέρει, τον βαφτίζουμε «νοικοκυραίο»

• Μια συνιστώσα της Κομμουνιστικής Αριστεράς βγάζει μια δακρύβρεχτη ανακοίνωση και μας προτρέπει να μην «συμβιβαστούμε με την κανονικότητα του θανάτου»

  Τη στιγμή που όλοι εχουν συνδράμει, ώστε να αυξηθεί η «κανονικότητα του θανάτου»

Μας θυμίζει επίσης το φιάσκο με τα «αιτιολογικά θανάτου» δεκάδων ανθρώπων που ανέγραφαν «covid» ενώ απεδείχθη για πάμπολλους από αυτούς πως πέθαναν από κάτι άλλο.
Ήταν «τυχαίο», που ‘λεγε κι η Βουγιουκλάκη.

Αν αφήσουμε ωστόσο στην άκρη τις ειρωνίες

Το Aktion T4 σκότωσε πάνω από 300 χιλιάδες ανθρώπους στη Γερμανία πριν βγάλει το προσωπείο της η Ευγονική του ναζισμού κι εμφανίσει τα αδυσώπητα νύχια και οπλές της με το Ολοκαύτωμα.
Τα πάντα ανατέθηκαν στην Ιατρική Κοινότητα, η οποία ανέλαβε να εξωραΐσει τα εγκλήματα ως «δικαίωμα πρόσβασης στα σύγχρονα ιατρικά μέσα».
Η «πρόσβαση στα σύγχρονα ιατρικά μέσα» αφορούσε πρώτα τους «σε ηλικία αναπαραγωγής», πάνω από 400 χιλιάδες άνθρωποι στειρώθηκαν χωρίς να ερωτηθούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες.
Η τύφλωση, η χρήση κάνναβης, η κώφωση, η επιληψία, ο αλκοολισμός, η ομοφυλοφιλία, η «αδυναμία μυαλού», ήταν κάποιες από τις αιτίες, που επικαλούταν η Ιατρική Κοινότητα ως εχέγγυο ακαταδίωκτου, ώστε να προχωρεί στις επιβαλλόμενες στειρώσεις.

Ακριβώς μόλις κηρύχτηκε ο Πόλεμος από τη στείρωση πέρασαν με σχετική νομοθεσία στις μαζικές δολοφονίες πρώτα λόγω «σωματικής και πνευματικής αναπηρίας».
Μέσα σε τρεις εβδομάδες απμέσως μετά από τη δολοφονία του Gerhard Kretschmar, η πολιτική ηγεσία του κοινοβουλίου διαμορφώνει μία νομική γραφειοκρατία, η οποία πρωτοκολλείται και διανέμεται σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας, και βάσει της οποίας συστήνεται «Επιστημονική Επιτροπή» εξουσιοδοτημένη σε καταγραφή «κληρονομικών & συγγενών ασθενειών» σε κάθε νεογέννητο αλλά και σε κάθε πάσχοντα που εισέρχεται στον χώρο του ιδρύματος.
Η καταγραφή περιλαμβάνει «σωματικά ελαττώματα» και «άλλα παρατηρούμενα ελαττώματα»
Δόκιμη η προσοχή στους όρους που χρησιμοποιούνται
«Ελάττωμα», ως λέξη ενέχει πολλαπλές διαστάσεις ερμηνείας
«Παρατηρούμενα», είναι αδύνατη η τεκμηρίωση αυτού που αντιλαμβάνομαι και σίγουρα μας θυμίζει το ευτράπελο «ασυμπτωματικός» του 21ου αιώνα.
Να θυμίσουμε επίσης πως πέρυσι τον χειμώνα πέθαναν άνθρωποι απ’ το ψύχος, επειδή δεν τους επέτρεπαν να μπουν στις κλιματιζόμενες αίθουσες δήμοι-δομές και δεν συμμαζεύεται, επειδή πληρούσαν «ασυμπτωματικό ενδεχόμενο», κάτι σαν το «παρατηρούμενο ελάττωμα».

Όποιο Φύλλο Αξιολόγησης σημειωνόταν με σταυρό, ο άνθρωπος είχε την «τύχη» της ευθανασίας.
Άλλωστε πρώτα το πρόγραμμα έφερε την ονομασία της «Πρωτοβουλίας Ευθανασίας» πριν μετονομαστεί σε Aktion T-4.
Να υπενθυμίσω πως Φύλλα Αξιολόγησης έχεουν εισαγάγει σήμερα στα σχολεία, των οποίων τη συμπλήρωση έχουν αναλάβει εργολαβία οι Ανθρωπιστικών Σπουδών.
Οι άνθρωποι, που είχαν κριθεί ως «προορίζοντες για ευθανασία», μεταφέρονταν πρώτα σε «εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης» για να στεγαστούν σε «ασφαλείς θαλάμους».
Όλο και κάτι μας θυμίζει αυτό από τις καραντίνες, που ζήσαμε προσφάτως.
Οι «εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης» μετετράπησαν άρδην σε στρατόπεδα εργασίας και αργότερα σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Ο γιατρός Hermann Pfannmüller «εμπνεύστηκε» ένα τρόπο, ώστε να πεθαίνουν από την Πείνα οι άνθρωποι στα στρατόπεδα.
«Ήταν ένας θάνατος πιο ειρηνικός. Απάλλασσε από ενοχές τους ειδικούς και επιτυγχανόταν ταυτοχρόνως το διακύβευμα.»

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Pages: 1 2