«Κεκλεισμένων των θυρών»…
Το έργο του Σαρτρ πραγματεύεται μία πολύκροτη Δίκη, της οποίας δεν γνωρίζουμε το έγκλημα. Μία υπαρξιστική φιλοσοφία δομημένη πάνω στο σκαρίφημα των αντιφάσεων, οι οποίες εξυψώνουν-καταποντίζουν το διαχρονικό διακύβευμα της έννοιας «Ελευθερία». Όπως ο ίδιος ο δημιουργός ισχυρίζεται «ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, όχι όμως την επιλογή να μην είναι ελεύθερος»! Αν υπενθυμίσουμε την διατύπωση του Μπρεζίνσκι, σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Κάρτερ, «Απ’ την εποχή που τα έθνη της Ευρασίας άρχισαν να έχουν αμοιβαίες πολιτικές σχέσεις, γύρω στα πεντακόσια χρόνια πριν, η Ευρασία έγινε το επίκεντρο της παγκόσμιας ισχύος», ευκόλως μπορούμε να προβούμε στην αναγωγή της Δίκης του Σαρτρ. Ευρασία εννοείται η περιοχή δυτικά της Γερμανίας. Ρωσία-Μέση Ανατολή-Κίνα-Ινδία συνιστούν το μήλον της έριδος. Εφόσον Ρωσία-Κίνα, λόγω της άμεσης γειτνίασης με την πλούσια σε πετρέλαιο κεντρική Ασία, αβρόχοις ποσί δύνανται να έχουν πλεονεκτικές κινήσεις στη σκακιέρα, ποιος είναι λοιπόν ο Νυμφίος που θα έρχεται με το προκάλυμμα του αποκλεισμού του Κακού εκτός των ΗΠΑ; Ποιο το κύριο μέλημα του λυτρωτή Νυμφίου, αν όχι δια μέσω του κατακερματισμού της περιοχής και του εμβολισμού-αποδυνάμωσης των «Σταν» η διασφάλιση αποκλειστικού ελέγχου των χρυσοφόρων κοιτασμάτων;
Όταν τα θαρρετά λόγια του πρώην προέδρου υπηρεσίας πληροφοριών της Γερμανίας Έκεχαρντ Βέρτεμπαχ στις 4 Δεκεμβρίου 2001 στο American Free Press «Η επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη απαιτούσε σχεδιασμό ετών, ενώ η κλίμακα των επιθέσεων υποδεικνύει ενέργειες οργανωμένες από κρατικό μηχανισμό» στέκουν σαν τις πρόκες του Αναγνωστάκη, πόσο εύσχημη αναδεικνύεται η ερώτηση «Ο Μπους είχε δίκιο που το ονόμασε πόλεμο. Αλλά ποιο κράτος μας επιτέθηκε;» του Vidal και μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης! Από ‘κει κι έπειτα πόσοι «πιστοί» προσήλθαν στον βωμό του Επικίνδυνου-Κακού: Συρία-Ιράκ-Αίγυπτος-Πακιστάν-Λιβύη…
Σύμφωνα με τον Αχμέντ Ρασίντ, αναλυτής επί θεμάτων κεντρικής Ασίας η CIA και η ISI (Υπηρεσία Εσωτερικών Πληροφοριών του Πακιστάν) απ’ τον Μάρτιο του 1985 εκπαίδευαν και χρηματοδοτούσαν τους «ένθερμους τρομοκράτες» στο πλαίσιο της Οδηγίας 166, την οποία εξέδωσε ο Ρήγκαν, με προοπτική τη μετατροπή του αφγανικού τζιχάντ σε παγκόσμιο πόλεμο. Και το Janes Defense Weekly αφήνει σε άρθρο του αιχμές για την ανεξέλεγκτη εισροή τόσων ανθρώπων ασιατικής καταγωγής στο αμερικανικό έδαφος, χωρίς να πληρούν-περνούν διαδικασίες λήψης Βίζας. Στο ίδιο πλαίσιο δημιουργείται το 1988 η Αλ Κάιντα με τις ευλογίες των ΗΠΑ-CIA-NSA-ISI. Κι ενώ ο Μαχμούντ Αχμέντ, επικεφαλής της ISI προσγειώνεται στην Ουάσινγκτον στις 4 Σεπτέμβρη 2001, διπλωματικοί κύκλοι εκφράζουν ανησυχία-δυσαρέσκεια με τις αλλεπάλληλες επισκέψεις-έντονες δοσοληψίες του με το Πεντάγωνο.
Το κουτί της Πανδώρας…
Ο Χίτλερ διατύπωνε πως όσο μεγαλύτερο είναι το ψεύδος τόσο πιο πιστευτό. Την ανάληψη ευθύνης σχετικά με τις επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου εξέφρασε δημόσια μία οργάνωση «Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός» στην Ιορδανική εφημερίδα Al Wahled. Στους διπλωματικούς κύκλους η εν λόγω ανάληψη αντιμετωπίστηκε με φαιδρότητα, και σαφώς κανείς δεν θα μπορούσε να πειστεί απ’ τον αναληθή ισχυρισμό. Ας παρατεθεί ωστόσο μία οπτική της κυρίας Hélène l’ Heuillet: «Η Κόκκινη Βασίλισσα είναι η γυναίκα, η οποία σχεδίασε την πρώτη επίθεση αυτοκτονίας ως δείγμα ένοπλου αγώνα.. Ο ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός έχει τις ρίζες του σε μία αναρχική κουλτούρα». Η επίθεση αυτοκτονίας συνιστά την κορύφωση της τρομοκρατικής λογικής επειδή θέτει σε αμηχανία την Δημοκρατία. Και η αμηχανία της Δημοκρατίας, σύμφωνα με τον Carlo Galli, εδράζεται στην αυτοπρόκληση, αφού Πολιτεία-Κοινωνία ενστερνίζονται το θεσμικό υπέρεισμα προς άγραν αντίκρουσής της. Αν εκκινήσουμε απ’ το πρώτο μέρος του κειμένου ο Δούρειος Ίππος συνιστά τις ψευδαισθήσεις που συνδέονται με κάποιας μορφής θεσιακή αντικειμενικότητα και αποδεικνύεται δύσκολο ως ακατόρθωτο να κλονιστούν. Ακόμη κι όταν η εκάστοτε τοποθέτηση παραπληροφορεί-αποπροσανατολίζει.
Η ανθρώπινη φύση αποτυπώνεται σε μία συνισταμένη, η οποία απολήγει σε δύο συνιστώσες: η μία αντιπροσωπεύει το Καλό-η άλλη αντιπροσωπεύει το Κακό. Τόσο αθεϊστές όσο και Θεολόγοι απορούν και στην ουσία δεν απαντούν σχετικά με το μείζονος προβληματισμού θέμα της μεταλλαγής-μεταπήδησης της ανθρώπινης οντότητας απ’ το ένα άκρο στο άλλο. Οι ανθρωπιστικές επιστήμες εντοπίζουν δομικές παραλληλότητες στα δύο άκρα, τα οποία εξ ορισμού και στην αφετηρία τους εμφανίζουν αντιθετικά και ταυτοχρόνως ομότροπα ήθη. Η ηδονή συνιστά ανέκαθεν την κρυφή γνώση μετασχηματισμού απ’ την απλή ελευθερία στην κυριαρχία. Τροφές-Τεχνικές-συσσωρευμένα απωθημένα-επιδειξιομανία-ηδοβλεπτισμός-αιμομιξία-σαδισμός-μαζοχισμός και άλλες έννοιες, που επιχειρούν να λειτουργήσουν ως αυξητικές διεργασίες ικανοποίησης του ερωτικού ενστίκτου, πλέουν στον «Μέγα Ανατολικό» του Ανδρέα Εμπειρίκου. Η «Εξουσία» ωστόσο, για να δικαιολογήσω την επιλογή του τίτλου, και σύμφωνα με ρήση του Χένρι Κίσσιγκερ, «είναι το υπέρτατο αφροδισιακό»…
