Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη.
«Στον πιο εξιδανικευμένο πόλεμο της ιστορίας ο Δούρειος Ίππος δηλώνει εκ πρώτης όψεως ένα αντικείμενο αθώο-αγαθό, το οποίο εν τέλει αποδεικνύεται ότι εξυπηρετεί έναν κρυφό σκοπό» διατείνεται ο Zecharia Sitchin στο βιβλίο του «Το Χρονικό της Γης».
Πριν 16 χρόνια η παγκόσμια κοινή γνώμη έμεινε αποσβολωμένη επί εβδομάδες μπροστά στους δέκτες να παρακολουθεί το μεγαλύτερο «τρομοκρατικό χτύπημα» της Ανατολής προς τη Δύση. Το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το Πεντάγωνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν της Αμερικανικής Διοικήσεως επλήγησαν από συντονισμένες αεροπειρατείες, προσανατολισμένες απ’ την Ισλαμική Οργάνωση Αλ Κάιντα και τον Επικεφαλής Οσάμα Μπιν Λάντεν. Οι Δίδυμοι Πύργοι κατακρημνίστηκαν συμπαρασύροντας στα συντρίμμια τους πάνω από τρεις χιλιάδες νεκρούς-πάμπολλους αγνοούμενους και τραυματίες. Η προβολή των επιθέσεων σε παγκόσμια εμβέλεια οδήγησε το κοινό σε καθήλωση ψυχολογική με την τρομολαγνεία να διανοίγει σήραγγα νέων καταπιέσεων-υποδουλώσεων με την πανικόβλητη και κατ’ εφαπτομένη άκριτη συγκατάνευση των κεφαλών. Μία Ανώτατη Αρχή, χωρίς εμφανές πρόσωπο, αποκτούσε το δικαίωμα να κατευθύνει τις πράξεις των μελών της Κοινωνίας και να υποχρεώνει σε υποταγή αποκλείοντας πιθανές αντιστάσεις. Δόκιμο να υπενθυμίσουμε πως η εν λόγω επίθεση αποτέλεσε την κρηπίδα «δικαιολογημένης» εισβολής σε Ιράκ-Αφγανιστάν. Και ποιο απλοϊκό μυαλό δύναται να αποδεχτεί την καταστρατήγηση της Ύπαρξης δύο λαών, Ιρακινοί και Αφγανοί-την ισοπέδωση των χωρών τους μόνο και μόνο στο όνομα της εκδίκησης του θανάτου κάτι χιλιάδων αμερικανών υπηκόων;; Αδιαμφισβήτητα η ζωή έστω κι ενός ανθρώπου αντικατοπτρίζει τεράστια σημασία-αξία, αλλά με ποια κριτήρια διαχωρίζουμε την αξία του ενός ή του άλλου λαού;;; «Από τη διεφθαρμένη εξουσία μολύνονται και οι πολίτες κι ακολουθούν το παράδειγμά τους», σύμφωνα με τον Ευριπίδη…
Το Χρονικό της επίνευσης…
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες όταν ομιλούμε για εκλογές δεν αναφερόμαστε παρά σε δικολαβικούς χειρισμούς της Εξουσίας, της οποίας η όψη δεν παρεμφαίνει παρά αντιλαϊκή ανηθικότητα. Είναι γνωστό πως οι Μεγάλες Εταιρείες πληρώνουν αδρά τις εκλογές των κυβερνήσεων ανά την υφήλιο.
Σύμφωνα με τον Gore Vidal στο βιβλίο του «Όνειρα Πολέμου» οι ΗΠΑ είχαν δεχτεί ενημέρωση για επικίνδυνους επισκέπτες εξ ουρανού απ’ τον Πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν-το FBI-τον πολιτικό της Αιγύπτου Μουμπάρακ-το Ινστιτούτο Πληροφοριών και Ειδικών Αποστολών του Ισραήλ Μοσάντ, τις οποίες πληροφορίες παρέκαμψαν τεχνηέντως. Στην εφημερίδα New York Times στις 19 Σεπτεμβρίου 2002 δημοσιεύτηκε κείμενο από ομάδα έγκριτων εμπειρογνωμόνων του Τμήματος Πληροφοριών, το οποίο αποκάλυπτε την ομολογία του Πακιστανού Αμπντούλ Χακίμ Μουράντ πως βρισκόταν σε διαδικασία εκμάθησης πλοήγησης απ’ το 1992 με σκοπό να εμβολίσει αεροσκάφος σε εγκαταστάσεις του αρχηγείου της CIA. «Γιατί η χούντα Τσένι-Μπους δεν έλαβε υπ’ όψιν τις προειδοποιήσεις;», αναρωτιέται ευθαρσώς αλλά δικαίως ο Vidal. Η ίδια η CIA απ’ τον Ιούλιο του 2001 συντάσσει ενημερωτικές εκθέσεις με σκοπό την αφύπνιση-κινητοποίηση προς επικείμενη απειλή για να έρθει ωστόσο το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας NSA, τη δραστηριότητα του οποίου έχουμε αναλύσει σε άλλο άρθρο εκτενώς (The big brother…), να αντικρούσει με παρά-φιλολογική απείθεια πως «ουδέποτε θα μπορούσε να υποπτευθεί ότι οι αεροπειρατείες μπορούσαν να σημάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από απαγωγή αεροπλάνου»!
Απ’ την επομένη του «ατυχήματος» στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πλεόναζαν οι συνωμοσιολογίες, με πρώτο τρωτό σημείο την αναφορά στον Πλανητάρχη, ο οποίος δεν συνιστά μόνο αρχηγό κράτους αλλά και, βάσει του Συντάγματος, προΐσταται των ενόπλων Δυνάμεων. Ο Σταν Γκοφ, απόστρατος βετεράνος, σε άρθρο του διατυπώνει το εξής ερώτημα: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος δεν θέτει ορισμένες συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με τις ενέργειες των Μπους και CIA την ημέρα των επιθέσεων. Γίνεται αεροπειρατεία σε τέσσερα αεροπλάνα, τα οποία παρεκκλίνουν από την προκαθορισμένη πορεία τους, ενώ παρακολουθούνται απ’ τα ραντάρ». Επιφανείς εμπειρογνώμονες περί στρατιωτικών θεμάτων ασφαλείας, εξαπολύουν πυρρά αναφορικά με την αδράνεια εφαρμογής της προβλεπόμενης διαδικασίας: αλλαγή πλεύσης αεροσκάφους ερμηνεύεται σαν παρεκτροπή επικίνδυνου βλήματος και εγείρει άμεση απογείωση μαχητικών προς αναχαίτιση της διαφιλονικούμενης παρέκκλισης. Ο πρόεδρος δεν τυγχάνει ειδοποίησης και πραγματοποιεί το προκαθορισμένο ταξίδι του σε δημοτικό σχολείο της Φλόριντα. Τη στιγμή που τα αεροσκάφη προσκρούουν στα κτήρια της «Παγκόσμιας Μητρόπολης» ο Μπους απαθανατίζεται σε στιγμιότυπα με μαθητές. Και το καίριο ερώτημα που θέτει ο Μπάρι Ζουίκερ στο CBC-TV αφορά όχι τόσο στη θεωρία ανετοιμότητας των βάσεων προς αμυντική υποστήριξη του Λευκού Οίκου όσο για την μη επιβολή κυρώσεων προς πάταξη αυτής της ανικανότητας. Λίγους μήνες μετά το αιματηρό γεγονός και συγκεκριμένα στα τέλη του Γενάρη του 2002 το CNN αναφέρει την παρέμβαση του Μπους σε σύσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, ώστε να περιοριστεί η διερεύνηση της υποθέσεως «11ης Σεπτεμβρίου» απ’ το Κογκρέσο υπό το πρόσχημα πως «…η έρευνα θα αποσπούσε μεγάλο αριθμό προσωπικού απ’ τις υπηρεσίες»! Παρεμπιπτόντως τα ΜΜΕ είχαν αδράξει τη σκυτάλη για προσανατολισμό της κοινής γνώμης κάνοντας επίκληση στον θυμό ενάντια στον Οσάμα Μπιν Λάντεν, «πυροδότη» του φυτιλιού της τρομοκρατικής επιτέλεσης.
(Συνέχεια στην επόμενη σελίδα)
