Εγώ τους φόβους σου όλους συγκρατώ!
Οι τύψεις μου, οι αμφιβολίες μου, τα δεσμά μου
Είναι η κηλίδα στο μεγάλο σου διαμάντι…
Μα στων μαρμάρων τη βαριά νύχτα κοντά μου
Κάτω στων δέντρων τα ριζά λαός αχνός,
Προσυλητίστηκε σ`εσένα πια πιστός.

————————

Κι εσύ τρανή ψυχή μου ένα όνειρο ελπίζεις
Δίχως τα χρώματα του ψεύδους που ο αφρός
Και το χρυσάφι στα θνητά σου μάτια φτιάχνουν;
Θα τραγουδάς όταν θα γίνεις μόνο ατμός;
Φεύγει το παν. Είναι όλη πόρους η ύπαρξή μου,
Κι η άγια σβήνει αδημονία με το κορμί μου!

Αθανασία ισχνή, χρυσή και μαύρη,
Παρηγορήτρα φοβερά στεφανωμένη,
Που απ`τον θάνατο ένα στήθος μάνας φτιάχνεις,
Το ωραίο ψεύδος και μια ευλάβεια απατημένη!
Ποιος δεν τα ξέρει, ποιος τ`αρνιέται αυτό;
Τ`άδειο κρανίο, τον αιώνιο καγχασμό!

———————–

Αγάπη ή μήπως του εαυτού μου μίσος;
Το μυστικό του δόντι με πλησιάζει…
Όλα τα ονόματα ταιριάζουνε σ`εκείνον.
Αυτός ρεμβάζει, αγγίζει, θέλει και κοιτάζει!
Του αρέσει η σάρκα μου και σαν πλαγιάζω ακόμα
Σ`αυτόν τον ζώντα ανήκω με ψυχή και σώμα!

Ζήνων, άσπλαχνε Ζήνων, Ζήνων Ελεάτη!
Το φτερωτό σου βέλος με τρυπάει,
Βέλος που πάλλει, που πατά και δεν πετάει!
Ο ήχος με γεννά κι η σαΐτα με σκοτώνει!
Α! Ο ήλιος… Ποιά χελώνας σκιά για την ψυχή,
Τον Αχιλλέα που τρέχοντας ακινητεί!

Όχι, όχι…Υψώσου! Μπες στου χρόνου την ημέρα!
Θραύσε, κορμί μου, αυτή της σκέψης τη μορφή!
Πιες, στήθος μου, τη γέννηση του αγέρα!
Αυτή η δροσιά που η θάλασσα αναδίνει
Μου ξαναδίνει την ψυχή… Ω δύναμη άλμης!
Ξαναζωντάνεψε στου κύματος τη δίνη!

Μεγάλη θάλασσα με τέρψεις προικισμένη,
Δορά ενός πάνθηρα, διάτρητη χλαμύδα
Από μυριάδες είδωλα του ήλιου. Ύδρα
Απόλυτη, απ`την μπλε συ σάρκα μεθυσμένη
Και που δαγκώνεις την ουρά σου τη λαμπρή,
Μες σ`ένα σάλον όμοιο με σιωπή,

Σηκώνεται άνεμος!…Να ζήσω πρέπει τώρα!
Ανοιγοκλείνει το βιβλίο μου στον αγέρα,
Το κύμα σε κονιορτό πηδά στους βράχους!
Πετάξτε πια, εκθαμβωτικές σελίδες, πέρα!
Συντρίψτε, κύμα και χαρούμενα νερά,
Τη στέγη αυτή που βόσκανε πανιά!

• Paul Valéry, «Το θαλασσινό κοιμητήρι», μτφ Γιώργος Βαρθαλίτης, Εκδόσεις Περισπωμένη, Αθήνα 2015.

• Ο Paul Valéry, Γάλλος ποιητής, συγγραφέας και φιλόσοφος, γεννιέται στις 30 Οκτωβρίου 1871. Έλαβε παραδοσιακή ρωμαιοκαθολική εκπαίδευση, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Τη νύχτα της 4ης Οκτωβρίου 1892, κατά τη διάρκεια μιας δυνατής θύελλας, ο Paul Valéry είχε μία υπαρξιακή κρίση που επέδρασε πολύ στη συγγραφική του σταδιοδρομία. Περί το 1898, η συγγραφική του δραστηριότητα σχεδόν διακόπηκε, εξαιτίας και του θανάτου του μέντορά του Στεφάν Μαλαρμέ και για σχεδόν 20 χρόνια από τότε ο Βαλερύ δεν δημοσίευσε ούτε μία λέξη μέχρι το 1917, οπότε και έσπασε αυτή τη «Μεγάλη Σιωπή» με την έκδοση του La Jeune Parque («Η νεαρή Μοίρα») στα 46 του. Εκτός από μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας ο Paul Valéry ήταν και μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Λισαβώνας και του Front national des Écrivains (= «Εθνικού Μετώπου Συγγραφέων»). Το 1937 διορίσθηκε διευθυντικό στέλεχος στο μετέπειτα Πανεπιστήμιο της Νίκαιας, ενώ ήταν ο πρώτος χρονικά κάτοχος της `Εδρας της Ποιητικής στο Κολέγιο της Γαλλίας. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κυβέρνηση του Βισύ τον απεμάκρυνε από κάποιες από αυτές τις θέσεις και αξιώματα εξαιτίας της ήρεμης αρνήσεώς του να συνεργασθεί με αυτή και τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις. Πέθανε στις 20 Ιουλίου 1945.

• Απαγγέλουν: Ευαγγελία Τυμπλαλέξη & Δημήτρης Λεβέντης

• Μουσική: Nevermind the Name_On Horus Wings

Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.

Pages: 1 2