Υμνολόγοι φασισμού: Η άνοδος του φασισμού στην Ιταλία και τη Γερμανία πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρατεύει αρωγούς στην προσπάθεια εξάπλωσής του. Ο Marinetti στην Ιταλία, θαυμαστής του Μουσολίνι, τον εκθειάζει αποκαλώντας τον «εθνικό ήρωα»! Αναλόγως και ο Αμερικανός ποιητής Ezra Pound, ο οποίος προβαίνει σε διθυράμβους υπό την προοπτική μιας αναμενόμενης Αναγέννησης δια μέσω του φασιστικού κινήματος. Επικουρικό ρόλο παίζουν ο ποιητής Giuseppe Ungaretti-ο φιλόσοφος Benedetto Croce-ο συγγραφέας Thomas Mann, ο οποίος ισχυρίζεται πως «…ο γερμανικός λαός δεν συμπαθεί τη Δημοκρατία και νιώθει την ανάγκη ενός μοναρχικού καθεστώτος». Τα πανεπιστήμια του Γ’ Ράιχ δεν πρόβαλαν αντίσταση στην ολέθρια εισβολή του φασισμού. Απ’ τους καθηγητές άλλοι εγκολπώθηκαν τους βανδαλισμούς και τις ατιμωτικές πράξεις του καθεστώτος ενώ άλλοι προτίμησαν απλώς τη συναινετική σιωπή. Ο Άγγλος διανοούμενος David Bodanis παρομοιάζει τις λαϊκές τάξεις με «…βακτήρια και βάκιλλους» τη στιγμή που ο H.G. Wells θεωρεί τους έγχρωμους λαούς «…κατώτερα πλάσματα σε σύγκριση με τους λευκούς στο πνεύμα και στη δραστηριότητα» ενώ τις γυναίκες «…παράσιτα και φοβητσιάρικα ματαιόδοξες».

Μουσικοί: Διάφορες συνθέσεις με ύφος πολεμοχαρές συμβάλλουν στη διαστροφή της ψυχολογίας των λαών. Η μουσική καθίσταται ενίοτε βασικό όπλο στα χέρια της εξουσίας. Ο Μπετόβεν με την περίφημη «Ηρωική», η οποία αφιερώνεται στις σφαγές του Ναπολέοντα. Ο μουσικοσυνθέτης Casar Franck συνθέτει «πατριωτικά άσματα» για κατακτητικούς πολέμους.

Το 1973, ο Χιλιανός μουσικός και τραγουδιστής Victor Jara, αντιφασίστας, συλλαμβάνεται απ’ το δικτατορικό καθεστώς του Πινοσέτ, οδηγείται στην αρένα του Σαντιάγο, όπου οι βασανιστές συντρίβουν τα δυο του χέρια για να μην χρησιμοποιήσει πια μουσικά όργανα, στη συνέχεια εκτελείται.

Τα απολυταρχικά ιδεολογήματα χρησιμοποιούν τη μουσική προς καλλιέργεια του θράσους και του στρατιωτικού πνεύματος βίας κι απανθρωπιάς. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια εκ δυτικοποιείται συστηματικά η μουσική ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα ο λαός να αποκόπτεται απ’ τις παραδοσιακές του ρίζες.

Οι πλαστογράφοι της Ιστορίας

Η ιστορική συνείδηση ποικίλλει ανάλογα με τους λαούς και τις εποχές. Συχνά καλλιεργείται μία νοσταλγία για το παρελθόν με την επισήμανση εντυπωσιακών γεγονότων-προσωπικοτήτων προς εθνική αυταρέσκεια κι ικανοποίηση. Απ’ την Αρχαιότητα η ιστορία διαμορφώνεται υπό τον έλεγχο της εξουσίας, η οποία δύναται να καθοδηγεί αστόχαστους συγγραφείς-διανοούμενους-μουσικούς. Όσο οι λαοί αρέσκονται με πρόσχημα την εθνικοφροσύνη, οι αναίσχυντοι εξωραϊσμοί θα συνεχίζουν να βρίσκουν έδαφος.

Η ιστορία συνιστά πρωταρχική εστία ορθού προσανατολισμού και δυνατοτήτων ερμηνείας. Αν αφαιρεθεί η εν λόγω επιλογή, ακόμη και η επιστημονική έρευνα σέρνεται σε άγονα χωράφια. Οι αυτοκρατορίες πολυεθνικών και τα μονοπωλιακά συμφέροντα έχουν προετοιμάσει τον μετασχηματισμό των ανεξάρτητων εθνών σε επαρχίες-εξαρτήματα των μεγιστάνων. Τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα πιεστικά την ανθρωπότητα, γιγαντώνονται. Η κινητοποίηση του πνευματικού κόσμου είναι επιτακτική, όσο ποτέ άλλοτε.

Στο μεταίχμιο της σκέψης…

Καλλιτέχνης δεν είναι η επίδειξη μποέμικης ή αυστηρής – ατημέλητης ή επιμελημένης – έντεχνης ή νηφάλιας οργής. Απ’ τη στιγμή που η Τέχνη πέρασε σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής – ζωγραφικής συνυφαίνεται αμετάκλητα με τη βιοποριστική πορεία του «ειδικού» και εμπορευματοποιείται. Αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδρανοποίηση της σκέψης και αναπαραγωγή παραδεδομένων αναγκών.

Διανοητής δεν είναι ο σακατευτικός προσανατολισμός που θα επιφέρει ψυχική στειρότητα κι όχι έξις, σαν κατοχή της συνέχειας του προσαποκτηθέντος. Ας θυμηθούμε πως για τον Αριστοτέλη διευρύνεται η αρχική ερμηνεία: έξις εμπεριέχει όλα τα ηθικά ερείσματα του χαρακτήρα μέσα από επίμονη άσκηση κι επανάληψη. Η διανόηση είναι παρεπόμενο της τριβής του ατόμου και απόρριψης ενεργειών όχι εξ ορισμού αλλά εκ του σύνεγγυς βιώματος. Κάνεις ψυχανάλυση για να την απορρίψεις. Εργάζεσαι σε Όμιλο Εταιρειών για να απορρίψεις τις ισοπεδωτικές πρακτικές. Συμμετέχεις στην Παιδεία για να μαχηθείς ενάντια στις σαθρές βάσεις της. Αποχωρίζεσαι τα υλικά αγαθά για το ιδανικό σου. Και ούτω καθ’ εξής.

Διανόηση είναι:

Όταν γράφεις χωρίς ν’ ακολουθείς κανόνες
Όταν δεν έχεις «έξυπνο τηλέφωνο»
Όταν εργάζεσαι σε Όμιλο λόγω οικονομικής εξαθλίωσης αλλά δεν ανταγωνίζεσαι τον διπλανό στους στόχους και ας κινδυνεύεις με απόλυση
Όταν ζωγραφίζεις χωρίς να πηγαίνεις σε εργαστήρι
Όταν ονειρεύεσαι έχοντας αποκαθηλώσει το καταστατικό Ψυχικής Υγείας
Όταν ερωτεύεσαι για να γράψεις Ποίηση κι ας σε μισούν οι εραστές
Όταν ο στίχος δεν αποτελεί τσιτάτο
Όταν σκέφτεσαι χωρίς βοήθεια περγαμηνών
Όταν σου λείπουν οι αγαπημένοι σου μαθητές γιατί κατάλαβες πως τη μεγαλύτερη γνώση έλαβες μέσα απ’ τα πελώρια μάτια τους.

Καλλιτεχνικό γέννημα είναι:

Να διαμορφώνεις ελεύθερο πνεύμα και να διδάσκεις αναρχική σκέψη, όταν όλοι σκοπεύουν σε εκπαίδευση επαγγελματιών.

Στο μεταίχμιο της απειλής…

Δυστυχώς στις ημέρες μας φιμώνονται αρκετές αντικειμενικές φωνές, ενώ στον αντίποδα προωθούνται με εξοργιστικό τρόπο προσανατολισμένες σκέψεις-ιδέες-αναλύσεις. Σε αυτό το ειδεχθές έγκλημα συνεπικουρούν Ιδρύματα Γραμμάτων-βιβλιοπωλεία-ιστότοποι-σύλλογοι-φιλολογικές οργανώσεις.  Πρόκειται  για  τους  Νταβατζήδες της Τέχνης.

Με γνώμονα την αδελφοσύνη των ανθρώπων, ο κάθε εκπρόσωπος της Τέχνης-της Διανόησης-της Επιστήμης οφείλει να αναλάβει την ευθύνη του έργου του.

Κάτι δεν καταλαβαίνω εν τέλει…

Όταν οι  Άνθρωποι  δεν θέλουν την ελευθερία τους μεταφέρουν συμβολικά όλες τις αμαρτίες πάνω στις πλάτες ενός Αποδιοπομπαίου Τράγου.

Καλλιτέχνης – Διανοητής – Αναλυτής…

Απλοί άνθρωποι είναι όλοι με τα καθημερινά τους.

Η υπερβολή και η έλλειψη φθείρουν την τελειότητα.

Η Φύση κατατρύχεται από Υπερβολή ή από Μεσότητα.

Η τήρηση του μέτρου.

Σίγουρα κάποιος αυξάνει την ημερήσια δοσολογία των πληθυσμών σε θαλιδομίδη.

Πως αλλιώς να εξηγηθεί η φωκομελία της Κοινωνίας;;

Κάστρα ψηλά και βουνά,

Κρατάτε γερά∙

Ο Κόσμος μην χαθεί…

Pages: 1 2