«Κίνδυνος για διολίσθηση σε εξωθεσμικά δρομάκια».
«Να μην προτρέπει ο ένας τον άλλον να βγει στους δρόμους».
«Υπάρχει μια παράξενη κινητικότητα. Δεν είναι ώρα να βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους».
«Το Όλοι ίδιοι είναι, αριστεροί και Δεξιοί, ενέχει τρομερούς κινδύνους για ανάδειξη ακροδεξιών πρακτικών».
«Παρατηρείται εκτεταμένο μένος και απέχθεια απέναντι στην Πολιτική, κάτι που οδηγεί στην Αντιπολιτική και αυτό είναι επικίνδυνο, επειδή συνιστά αυτόματη άνοδο ακροδεξιών στοιχείων».
«Παρακρατικοί παρεισφρέουν στις ειρηνικές εκδηλώσεις πένθους του Λαού».
«Ο Κόσμος πια δεν πιστεύει στους θεσμούς και πρέπει να επιληφθούν οι άνθρωποι των Γραμμάτων, ώστε να μην εκτροχιαστεί η Δημοκρατία μας».
«Στις υπογραφές της προηγούμενης κυβέρνησης υπήρχε η πίεση της Τρόικας».
Αυτές είναι κάποιες από τις πολλές ατάκες δημοσιογράφων, οι οποίοι έχουν αναλάβει ως κλάδος όχι μόνο να σφουγγαρίσουν τις «κομματικές υπογραφές», οι οποίες έμπαιναν αφειδώς με σκοπό το κομμάτιασμα των σιδηροδρομικών γραμμών και προσφορά τους ως bonus σε εταιρείες, επειδή, θα ξανατονίσω ότι χωρίς κράτος να νομοθετεί καπιταλισμός δεν υπάρχει, αλλά και να συγκρατήσει το οργισμένο πλέον Πλήθος.
Όπως ακριβώς ανέλαβε ο κλάδος της Ιατρικής να δικαιολογήσει τον καλπάζοντα ναζισμό με πρόσχημα την covid-19.
Στα socials βοά ο καταιγισμός πληροφοριών:
-
Αόρατα τραίνα, για τα οποία έχουμε ΟΛΟΙ ακούσει πολύ πριν το συγκεκριμένο έγκλημα, και τα οποία έχουν καταστήσει τον σιδηρόδρομο σε τροχιά τοξικών αποβλήτων.
Μπορεί να μας χαϊδεύουν τα αυτιά ότι είμαστε «Χώρα της ανάπτυξης», αλλά δεν είμαστε τελικά τίποτε περισσότερο από τις τριτοκοσμικές λεωφόρους μεταφοράς αποβλήτων, ακριβώς όπως και οι αφρικανικές περιοχές, όπου στιβάζονται τα μη-αστραφτερά μας gadjets, τα οποία μαζεύουν μικρά παιδιά για να μεταπουλήσουν κάποια ανταλλακτικά και να βγάλουν το ημερήσιο κομμάτι-ψωμί τους.
-
Βαρδιόχαρτα και μετατάξεις με ρουσφέτι και κρατικές επιχορηγήσεις σε εταιρείες, που «μασούσαν» τελικά το χρήμα και δεν έκαναν ποτέ επενδύσεις σε εξοπλισμούς οφέλιμους ως προς την ασφαλέστερη μετακίνηση των επιβατών. Πολύ γνωστές τακτικές στη «Χώρα της ανάπτυξης». Το κράτος θελει τους κρατικοδίαιτους βραχίονές του. Εκτός από τα επιστημονικά πεδία, που έχει κατασκευάσει για να στέκουν αρωγοί στην επικυρίαρχη διακυβέρνησή του, επιδιώκει πάντα τη διαρραγή μεταξύ των ανθρώπων δια μέσω διορισμών κρατικοδίατων υπαλλήλων, οι οποίοι να διεκπεραιώνουν «ευλαβικά» τα διατεταγμένα. Και αυτή είναι η τεράστια διαφορά. Ο κρατικοδίατος υπαλληλίσκος είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, εξυπηρετεί δηλαδή τα συμφέροντα του Κράτους, και κατ’ επέκταση τις εταιρείες που βάζει κάτω από τις φτερούγες του το Κράτος. Αντίθετα κατά τη δημόσια διαχείριση των αγαθών και του Πλούτου ενός τόπου, δεν τίθεται θέμα διαταγών, αλλά οι κάτοικοι συναποφασίζουν για τη βέλτιστη διαχείριση και προς όφελος Όλων, κάτι που βεβαίως είναι αδύνατον να συμβεί με την τακτική των αντιπροσώπων.
-
Κατέφτασαν στο σημείο του εγκλήματος οι Εκληματίες = αρχηγοί κομμάτων
Πάντα ο Δολοφόνος επιστρέφει άλλωστε στον τόπο του εγκλήματος
Και δεν φτάνει που είχαν το θράσος να καταφτάσουν
Διεκόπησαν οι επιχειρήσεις διάσωσης
Λες και ήμασταν σε «χαρμόσυνη στιγμή», κατά την οποία οφείλουμε να δώσουμε προτεραιότητα σε λαμόγια – «επισήμους»
Ποτέ δεν κατάλαβα τω μεταξύ τον αυτό ή ετερό -προσδιορισμό κάποιων κοτόπουλων σε «επίσημα πρόσωπα»
Τη στιγμή που διακυβεύονταν οι ζωές τυχόν επιζώντων, διεκόπη η επιχείρηση διασώσεως για να υποδεχτούμε τα «επίσημα ανδρείκελα»
Αντί να μην δώσουμε καν σημασία στην αφιξή τους έστω
Αν όχι να τους πάρουμε με τις πέτρες.
