Μέγας Κάρολος ή Καρλομάγνος: Ρωμαίος πατρίκιος αναγορεύεται μονάρχης το 768 μετά τον θάνατο του πατέρα του στη μισή επικράτεια. Τρία χρόνια αργότερα αποβιώνει ο αδερφός του, ο οποίος κατείχε τη συμβασιλεία στο υπόλοιπο μισό της επικράτειας. Το βασίλειο σπεύδει να προσαρτήσει ο Καρλομάγνος εκβάλλοντας κι εν συνεχεία δολοφονώντας τους διαδόχους, με απώτερο στόχο την διεκδίκηση μονοκρατορίας σε Ανατολή και Δύση. Εδαφικός χώρος και πληθυσμοί αποτελούν προσωπική του ιδιοκτησία του Μονάρχη, στο πρόσωπο του οποίου καθρεφτίζεται ο απόλυτος Δεσπότης. Αν και παρουσιάζεται σαν κοινωνικός αναμορφωτής και κορυφαίος εκπολιτιστής, στην πραγματικότητα πρόκειται για άτεγκτο στρατηλάτη, ο οποίος προέβη σε εκτεταμένες σφαγές-εθνοκτονίες-λεηλασίες-ξεριζωμούς στο πλαίσιο αιματοβαμμένων κινήσεων εκχριστιανισμού.
Μέγας Πέτρος: «Ο ήλιος λάμπει στον ουρανό κι ο τσάρος στη γη». Ανάλογα ευφυολογήματα γαλουχούσαν τους ρώσους από μικρή ηλικία, ώστε να επιδεικνύουν πλήρη υποταγή στην εξουσία. Ο Πέτρος προσονομάζεται «Μέγας» αν και επονείδιστος άρχων του τρόμου. Ο μπατιούσκα=πατερούλης ασκεί απεριόριστη εξουσία. Ωσαύτως πιθανότητα περιστολής της ή ελέγχου καθίστανται αδιανόητα και όποιος διακινδυνεύει κοινοποίηση των τεκταινομένων στο παλάτι η θανατική ελλοχεύει εμμονή. Προσωπικότητα υπερφίαλη-νευρωτική-δοξομανής και με ψυχικές διαταραχές ένεκα του αλκοολισμού επιδίδεται πολλάκις σε κατακτητικούς πολέμους και αιματοκύλισμα του ρωσικού εδάφους.
Μεγάλη Αικατερίνη: Ασκούσε την εξουσία υπό την καθοδήγηση των Γερμανών της Βαλτικής. Συναγωνίσθηκε τους άρρενες τσάρους σε δεσποτισμό-διαφθορά και διακρίθηκε για αγριότητα-τυραννία-αρπακτικότητα, αφού οι δημόσιοι πόροι διασπαθίζονταν για τις ασωτίες της Αυλής. Ο αριθμός των εξόριστων στη Σιβηρία ανέρχεται στις 30.000 και οι θανατικές καταδίκες, οι οποίες κατακυρώνονται επί την ηγεμονία της υπολογίζονται σε 7002. Αλκοολική και ερωτομανής πρόσταζε το μαστίγωμα των αντίζηλων και τον βασανισμό με αποκεφαλισμό ή διαμελισμό των ευνοούμενων των προκατόχων. Πριν το στέμμα κι όταν διετέλεσε αρχιδούκισσα αποτέλεσε μία εκ των βασικών μυστικών πρακτόρων της Αγγλίας έναντι πλουσιοπάροχης αμοιβής. Με έκδηλη αγαλλίαση η Αικατερίνη ενημερώθηκε για το τραγικό τέλος του συζύγου της, τσάρος ο οποίος έπεσε θύμα συνωμοσίας και δολοφονήθηκε υπό την εντολή στην ουσία της ίδιας.
Μέγας Ναπολέων: Ένας απ’ τους βδελυρότερους δικτάτορες, ο οποίος αποδεκάτισε τον γαλλικό λαό σέρνοντάς τον σε σειρά επεκτατικών πολέμων και έστρωσε την Ευρώπη με εκατομμύρια πτώματα. «Άξεστος σπαθοφόρος επικεφαλής ενός εφιαλτικού καθεστώτος» σύμφωνα με τον Κο Σιμόπουλο, το οποίο επέβαλε άγριο δεσποτισμό χρησιμοποιώντας βία-δόλο-απάτη. Η δικτατορία του Βοναπάρτη θα σημάνει στην ουσία το τέλος όλων των επιτευγμάτων της Γαλλικής Επαναστάσεως. Ο ξεσηκωμός της Αστικής Τάξης, συμμαχικό πλαίσιο λαού κι αγροτιάς, δηλώνει εναντίωση στη Φεουδαρχία, για να μετασχηματιστεί ωστόσο σε ακρογωνιαίο λίθο μιας νέας μορφής μοναρχίας με συνταγματικούς όρους. Εν έτει 1796 υποστασίωσε ως άλλος Αττίλας την άπληστη βαρβαρότητα επιχειρώντας την επιδρομή λαφυραγωγίας στα ιταλικά εδάφη, διακηρύσσοντας ψευδεπίγραφη παρέμβαση προς απελευθέρωση των εδαφών απ’ τον αυστριακό ζυγό.
Απ’ τους Μεγάλους στις Μεγάλες Δυνάμεις…
Το τοπίο είναι κατάστικτο από ανταγωνισμούς και αγριότητες προς διεκδίκηση του «θρόνου». Αν παλαιότερα τα πάθη της εξουσίας κυρίευαν τις παπικές και στρατιωτικές φατρίες, που αξίωναν μοναρχικά-κοσμικά μεγαλεία, στις μέρες μας απλώς η πορφύρα άλλαξε χέρια, για να την ενδυθούν οι Πρωθυπουργοί-Πρόεδροι. Συχνότατο φαινόμενο αποτελεί η προσφορά αξιωμάτων-τιμών σε ευνοούμενους ανάξιους-τυχοδιώκτες-φαύλους. Το φαινόμενο είναι πάντα συμφυές της πολιτικής ζωής, αφού η υπουργοποίηση βουλευτών σπάνια γίνεται με κριτήρια την εμπειρία-την παιδεία-την ικανότητα αλλά συνιστά καρπό κομματικής συναλλαγής-ευνοιοκρατίας-οικογενειαρχίας-επ’ αμοιβής υπηρεσιών-εκβιασμών-εξόφλησης παλαιών λογαριασμών-ενδοκομματικών ισορροπιών.
Αν η Ιστορία είναι η conspiration contre la vérité=συνωμοσία κατά της αλήθειας κατά τον ιστορικό Joseph de Maistre και ο ιστορικός ο esclave de sa faction=σκλάβος-υπηρέτης της φατρίας του κατά τον Montesquieu, τότε ορθά αντιπαραβάλλει ευφυής αναλυτής της χώρας μας ισχυριζόμενος, πως η ανθρωπότητα είναι ένα παρασιτικό είδος, που καταστρέφει πλανήτες για να πλουτίσει και οι ανθρωπιστικοί πόλεμοι δεν είναι άλλο παρά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας…
Βιβλιογραφία:
Σιμόπουλος Κυριάκος, «Ο μύθος των Μεγάλων της Ιστορίας», Εκδόσεις Πιρόγα, Δ’ έκδοση.
Pages: 1 2
