Ισορροπία πεποιημένη
Ένας απροσδιόριστος Φεβρουάριος και σήμερα, με την αρβύλα του να προελαύνει τα αιθερικά δονώντας ελάσματα κι ο σαρκασμός του να στάζει θέλγητρα στις πληγές, όπως η δυστυχία στα μύχια την ηδονή. Η ώρα είναι τέσσερις τα χαράματα, οι άρρυθμες δρασκελιές της νύχτας σε μιαν άτακτη στοιβαγμένες διάταξη, το μη ταξινομήσιμο τοπίο εγκολπώνονται. Απογύμνωσα τα πόδια μου κι άρχισα …
Η συμμορίτης…
Αγαπημένε οδοιπόρε, Άδειος ο Σταθμός κι η προβλήτα έρημη, μόνο ένας αχθοφόρος σκούπιζε φτύνοντας ολοένα τριγύρω με μια σιχασιά ανείπωτη. Κάτι παραλαλούσε για ένα παγκόσμιο καθεστώς. Απ’ τη στιγμή που θα επικρατούσε το «δικό» τους ενιαίο κράτος δεν θα υπήρχε εξωτερικό… Αγόρασες το εισιτήριό σου κι ανέβηκες απρόθυμα στο βαγόνι. Το γκρίζο ατσάλι φάνταζε οδυνηρό, σαν να το έπιανε πανικός …
