Η «επιτυχής εφαρμογή» της βοήθειας σε Ελλάδα…
H «Εθνική Ασφάλεια» συνιστά όλο το πλέγμα των μηχανισμών της Ξένης Επέμβασης – του Παλατιού – του εφοπλιστικού αρχικά κεφαλαίου που συνέβαλαν στη μεγακλίμακα του Φασισμού κυρίως δια μέσω της σύστασης σωμάτων Ασφαλείας ολοένα και πολυάριθμων αν και δυσανάλογα με το συνολικό πληθυσμιακό ανάγλυφο με όραμα την παγίωση του Ιμπεριαλισμού.
Μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα ήταν προτεκτοράτο της Αγγλικής Αποικιοκρατίας, η οποία και υπό την αιγίδα εσωχώριων δοσίλογων δυνάμεων συμφέροντος βυσσοδόμησε υπέρ της επιστροφής του Βασιλιά και της κατάργησης του κοινοβουλευτισμού με ταυτόχρονη ανάρρηση του Μεταξά σε δικτατορικό θώκο. Δημιουργείται η ΕΟΝ, στην οποία ήταν υποχρεωτική η καταχώριση όλων των νέων, και απ’ την οποία απορρέουν ο στρατιωτικός χαιρετισμός ως ένδειξη «σεβασμού στην Ιεραρχία» – οι στολές – η επισημοποίηση των παρελάσεων.
Η έναρξη του Β’ Παγκοσμίου ευρωσταίνει την επιτακτικότητα της Ασφάλειας αδειοδοτώντας τους γερμανοεκπαιδευμένους αξιωματούχους του του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης – Υπουργού Μανιαδάκη να παραδίδουν τους πολιτικούς κρατουμένους στα στρατεύματα κατοχής. Δόκιμο να σημειωθεί πως ο Φύρερ δεν συνέλαβε τους αξιωματικούς – οπλίτες, ως είθισται σε περιόδους πολέμου, και εξασφάλισε εισαγωγή σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα χωρίς εξετάσεις στους Ευέλπιδες, οι οποίοι μετακινήθηκαν κατά αθρόα προτίμηση στο ΕΜΠ, το οποίο μπορεί να απεδείχθη λίκνο αντιστασιακών κελευσμάτων αλλά παράλληλα και άντρο φασιστικών δικτύων! Εν μέσω πολεμικών θηριωδιών το Παλάτι και οι εθνικόφρονες οργανώσεις λειτουργούν ως ασπίδα εκκόλαψης του Φασισμού αλλά και καταστρατήγηση των μορφών αντιστάσεως, με αποτέλεσμα τη σύσταση των Ταγμάτων Ασφαλείας, ένα μισθοφορικό σώμα ενδεδυμένο με τη στολή των τσολιάδων και σκοπό την «πάταξη του εσωτερικού εχθρού», οι «Γερμανοτσολιάδες» όπως βαφτίστηκαν απ’ τους απλούς πολίτες κι έμειναν στην ιστορία με την προδοτική συμπεριφορά τους, ένα «πεινασμένο υποπρολεταριάτο», όπως αναφέρει σε μελέτη του ο Giuseppe Gaddi, αφού εντάχτηκαν χιλιάδες άνεργοι ή υπόδικοι του ποινικού Δικαίου.
Κάπως έτσι φτάσαμε στα Δεκεμβριανά, όπου Ετεροκίνητα αστικά κόμματα και Παλάτι απεργάστηκαν την απελευθέρωση και με τον ίδιο τον Παπανδρέου να συνιστά τον υποβολέα των επιταγών παρόλη τη διοίκηση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, όταν δίνει εντολή για τον αφοπλισμό του ΕΛ.ΑΣ αλλά όχι για τον αντίστοιχο της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου. Σε καίριες θέσεις παραμένουν ο συνταγματάρχης Σπηλιωτόπουλος ως Στρατηγός Διοικητής Αττικής και ο Άγγελος Έβερτ ως Διευθυντής της Αστυνομίας Πόλεων. Παρεπόμενο βέβαια η παραίτηση των Εαμικών Υπουργών – η διάλυση της κυβέρνησης που δίνουν τη σκυτάλη στην ειρηνική διαδήλωση άοπλων ως ένδειξη δυσαρέσκειας, οι οποίοι ωστόσο δέχτηκαν τα δολοφονικά πυρά των Άγγλων;; – του Παπανδρέου;; – του Παλατιού – των Νεοφασιστών;;, αναπάντητο ερώτημα, δίαυλος όμως για μονόπλευρη πλέον στρατολόγηση στελεχών της Αστυνομίας – της ΚΥΠ – Διαφόρων σωμάτων Ασφαλείας, όπως η Εθνοφυλακή και η οργάνωση του Γρίβα που λυμαίνονταν την ύπαιθρο!
