Πράξη 1η
Καθάρματα δίμουρα καλησπέρα
Θα μου πείτε γιατί ήρθα να σταθώ εγώ εδώ
Σε κοινή θέα
Στη θέα Καθαρμάτων συγκεκριμένα
Μ’ αρέσει να σας έχω απέναντι
Όλα τα βουβόσκυλα του κερατά μαζεμένα
Προλαβαίνετε ακόμη
Να τρέξετε
Να σωθείτε
Να προσποιηθείτε πως είμαι αόρατη
Και άυλη
Να σκαρφαλώσετε σε κανένα δέντρο
Σαν γάτα που της σπάραξαν τις σάρκες τα αδέσποτα
Προλαβαίνετε…
Πως έμαθα να λέω το νανούρισμα λοιπόν
Μια με νανούριζε η Μάνα
Μια με νανούριζε η Μαμά
Σκυλιά κρυφοδάγκωτα κι οι δυο
Μου κάναν τόσες ενέσεις υοχιμβίνης κάθε πρωί
Μασούσα εγώ το ρωγοβύζι
Διάβαζαν αυτές τις «50 αποχρώσεις του Γκρι»
Τρίχες! μ’ ακούς;
Τρίχες κατσαρές!
Το πρόβλημα άρχισε όταν κατάλαβα
Πως κάθε μέρα είναι ένας οργασμός
Κι ένιωσα ένα παγωμένο ωστικό κύμα Θυμού
Να διαπερνά τη ραχοκοκκαλιά μου
Κλέβαν τους οργασμούς μου τόσον καιρό
Δεν υπήρχε άλλος δρόμος
Εκτός του να βγάλω το όπλο μου
Και να παίξω τον καουμπόη
Τη Νύχτα οι μεγάλοι πουλούν την Ψυχή τους
Για να έχουν μια καινούργια χρυσοποίκιλτη μάσκα
Για το Ξημέρωμα…
