Ωδή στον χαμένο σύντροφο
Πλανιέσαι στη σκιά μου,
πλέουν οι ανάσες σου οι τελευταίες στην εκδικητική μου σκοτεινιά.
Συνέλευση του ΕΓΩ, εκπρόσωπος των συνωνύμων,
φωνή κοινωνική όπου δοκιμάζονται κίβδηλα ιδανικά.
Για το στέφανό μου η υλοποιημένη αφοσίωση
θα υλοποιηθεί στην άνεση του υπνοδωματίου τις μορφές με έπιπλα συναισθημάτων,
θα είναι το αγκάθι που ήρθε απ’ το δικό μου
στο δικό σου ακάνθινο στεφάνι,
ξεχωριστός συγκάτοικος, από μένα για σένα,
στην άβυσσο της πιο αγνής μου σκέψης.
Στον ανθρωποκτόνο Γολγοθά θ’ ακινητοποιήσουμε το πλήθος
μέχρι να ορμήσουμε σε άγρια έφοδο.
Μέχρι να εμποτίσουμε με αίμα τη γονιμότητα των άλλων αμφιβολιών,
σε πόλεις από μπετόν και σίδερα, με την τυμπανοκρουσία του στήθους μας.
Για Σένα, σύντροφε, τα σωθικά μας ανάβουν τους πυρσούς.
Αντέχουμε το βάρος της αδικίας σε χιλιάδες τόπους
και υψώνουμε αλληλεγγύη στους οπωρώνες των μαλλιών μας
που οργώνουνε τους κροτάφους του πένθους.
Οι άνθρωποι ανυψώνουν την αξιοπρέπειά τους
μέσα στα βήματα του πλήθους.
Φτάνουνε σε κορύφωση μέσα σε σπασμούς από ιδέες
και τα σκουλήκια του θανάτου προβάλλουν
στον κυματιστό χορό της αποκορύφωσης του ανθρώπου.
Στρέφουν οι τένοντες να πνίξουν το αίμα
σταγόνες στάχια δεματιαστά
μέχρι να πέσει το βουνό, ξεθεμελιωμένο
και όλα να σβήσουν με του φεγγαριού τη λάμψη.
Στη μνήμη του Αγουστίν Ρουέδα…
-
Το ποίημα γράφεται, όταν ο Xosé γίνεται μάρτυρας στη δολοφονία του αναρχικού Αγουστίν Ρουέδα Σιέρα. Οι κρατούμενοι είχαν κατασκευάσει τούνελ σε προσπάθεια δραπέτευσής τους. Ο Ρουέδα αρνήθηκε κατηγορηματικά να συνεργαστεί με τη Διεύθυνση και να δώσει τα ονόματα όσων συνεργάστηκαν στην κατασκευή του τούνελ. Αυτό συνεπαγόταν συνεχόμενους ξυλοδαρμούς από τους δεσμοφύλακες-ανακριτές και με τη συναίνεση των Γιατρών του Σωφρονιστικού Ιδρύματος. Σε αντίποινα για τον θάνατο του Ρουέδα οι GRAPO έβαλαν τέρμα με μία εκτέλεση στη ζωή του Γενικού Διευθυντή στις 22 Μαρτίου 1978.
-
Μουσική: Radio Tarifa – Jota Berbere
