Γράμμα προς τους  Πρυτάνεις  των  Ευρωπαϊκών  Πανεπιστημίων

(Ακούστε την ανάγνωση)

Κύριε Πρύτανυ,

Μες στη στενή στέρνα πού αποκαλείτε «Σκέψη», οί πνευματικές ακτίνες σαπίζουν όπως τ’ άχυρο.

‘Αρκετά μέ τά λογοπαίγνια, άρκετά μέ τά συντακτικά τερτίπια, άρκετά μέ τίς ταχυδακτυλουργίες των τύπων, τώρα μάς μένει νά βρούμε το μεγάλο Νόμο της καρδιάς, τό  Νόμο πού δέν είναι νόμος, μιά φυλακή, μά ένας όδηγός γιά τό Πνεύμα χαμένος μέσα στόν ίδιο του τό λαβύρινθο. Πιό μακριά άπ’ όσο ή έπιστήμη θά μπορούσε ποτέ νά φτάσει,  έκεί όπου οί άκτίνες τής λογικής διαθλώνται μέσα στά σύννεφα, αύτός ό λαβύρινθος ύπάρχει, σαν τό κέντρο όπου συγκλίνουν όλες οί δυνάμεις τής ύπαρξης, οί έσχατες διακλαδώσεις τών νεύρων τού Πνεύματος. Μέσα σ’ αύτό τό δαίδαλο μέ τά κινούμενα τείχη πού όλο μετακινούνται, έξω άπ’ όλες τίς γνωστές μορφές τής σκέψης, τό Πνεύμα μας κινείται, κατασκοπεύοντας τίς πιό μυστικές καί αύθόρμητες κινήσεις του, έκείνες πού έχουν ένα χαρακτήρα άποκάλυψης, αύτόν τόν άέρα πού ήρθε άπό άλλού, σταλμένος άπ’  τόν ούρανό.

‘Αλλά ή γενιά τών προφητών έχει σβήσει. Η Εύρώπη γίνεται κρύσταλλο, γίνεται σιγά-σιγά μιά μούμια κάτω άπ’ τίς γάζες τών συνόρων της, τών έργοστασίων της, τών δικαστηρίων της, τών πανεπιστημίων της. Τό Πνεύμα παγωμένο σπάει μέσα στίς μεταλλικές σανίδες πού τό περισφίγγουν. Τό λάθος βρίσκεται μέσα στά μουχλιασμένα σας συστήματα, στή λογική τού 2 καί 2 κάνουν 4, τό λάθος είναι όλότελα δικό σας, κύριοι Πρυτάνεις, πού πιαστήκατε μές στά δίχτυα τών συλλογισμών. Κατασκευάζετε μηχανικούς, δικαστές, γιατρούς από τούς όποιους διαφεύγουν τά αληθινά μυστήρια τού σώματος, οί κοσμικοί νόμοι της ύπαρξης, ψευτο-σοφούς δηλαδή τυφλούς μές στό ύπερπέραν, φιλόσοφους πού διατείνονται νά ξαναφτιάξουν τό Πνεύμα.
Κι ή πιό μικρή πράξη αύθόρμητης δημιουργίας είναι ένας κόσμος πολύ πιό σύνθετος καί άποκαλυπτικός άπό όποιαδήποτε μεταφυσική.

Παρατήστε μας λοιπόν ήσυχους. Κύριοι, είστε σκέτοι σφετεριστές.

Μέ ποιό δικαίωμα έπιδιώκετε νά κατευθύνετε τή νόηση, ν’ άπονείμετε διπλώματα τού Πνεύματος;
Δέν έχετε ίδέα γιά τό Πνεύμα, άγνοείτε τίς πιό κρυφές καί ούσιαστικές διακλαδώσεις του, αύτά τά άρχαϊκά άποτυπώματα πού είναι τόσο κοντά στίς πηγές τού έαυτού μας, αύτά τά ίχνη πού πολλές φορές κατορθώνουμε ν’ άνακαλύψουμε πάνω στά πιό σκοτεινά στρώματα τού έγκεφάλου μας.
Στό ίδιο τό όνομα τής λογικής σας, σάς λέμε: Ή ζωή βρωμάει. Κύριοι. Κοιτάξτε γιά μιά στιγμή τά πρόσωπά σας, γιά παρατηρείστε τά παρασκευάσματά σας. Μέσα άπ’ τό κόσκινο τών διπλωμάτων σας, βγαίνει μιά νεότητα λιπόσαρκη, χαμένη.

Είστε ή πληγή ένός κόσμου.
Κύριοι, καί τόσο τό καλύτερο γι’ αύτό τόν κόσμο, άλλά άς μή θεωρεί τόν   έαυτό του τήν κεφαλή τής άνθρωπότητας.

• Το εδάφιο «ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ» συνιστά απόσπασμα από το έργο «Η μεγάλη Μέρα και η μεγάλη Νύχτα» του Antonin Artaud, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 15 Απριλίου 1925 στο 3ο τεύχος του «La Révolution Surréaliste». Μετάφραση Στέφανος Ευθμιάδης.

• Μουσική:   Otto A Totland – Solêr

                      Nico – Janitor of lunacy

                      Otto A Totland — Avé

*Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.