Γράμμα προς τους αρχιάτρους των φρενοκομείων

(Ακούστε την ανάγνωση)

Κύριοι,
Οι νόμοι, μια συνήθεια, που σας παρέχει τό δικαίωμα νά μετράτε τό πνεύμα. Αύτή τήν αμφίβολα κυρίαρχη δικαιοδοσία, είναι μέ τή συγκατάθεσή σας πού τήν έξασκείτε.

Ας γελάσουμε.
Ή εύπιστία των πολιτισμένων λαών, των σοφών, τών κυβερνώντων στολίζει τήν ψυχιατρική μέ ποιός ξέρει τί ύπερφυσικά φώτα! Ή δίκη τού έπαγγέλματός σας έχει έκ τών προτέρων κριθεί. Δέν έχουμε πρόθεση νά συζητήσουμε έδώ τήν άξία τής έπιστήμης σας, μήτε τήν
άμφίβολη ύπαρξη τών διανοητικών άσθενειών.
Αλλά όμως σε έκατό φαντασμένες θεωρίες περί παθογένειας όπου έπιτείνεται ή σύγχυση ύλης καί πνεύματος, σ’ έκατό ταξινομήσεις άπ’ τίς όποίες οί πιό άόριστες είναι ώς τώρα οί μόνες χρησιμοποιήσιμες, πόσες καλόπιστες άπόπειρες γιά νά προσεγγίσετε τόν κόσμο τού έγκεφάλου όπου ζούν τόσοι άπ’ τούς φυλακισμένους σας; Πόσοι είστε, γιά παράδειγμα, αύτοί γιά τούς όποίους τό όνειρο τού πρόωρα τρελού, οί είκόνες τών όποίων είναι λεία είναι τίποτ’ άλλο άπό μιά σαλάτα λέξεων;
Δέν άπορούμε πού σάς βρίσκουμε άνάξιους γιά ένα έργο πού προορίζεται γιά πολύ λίγους. Ομως ξεσηκωνόμαστε ένάντια στό δικαίωμα πού παραχωρήθηκε σέ άνθρώπους, στενόμυαλους ή όχι, νά τιμωρούν μέ μιά ίσόβια κάθειρξη χάριν τών άναζητήσεών τους στό χώρο τού πνεύματος.

Καί τί κάθειρξη!

Ξέρουμε – κι είναι λίγα αύτά πού ξέρουμε- πώς τά άσυλα έκτός άπό τό νά είναι άσυλα, είναι φρικτά κάτεργα, όπου οί κρατούμενοι προσφέρουν μιά εύκολη και δωρεάν χειρωνακτική έργασία, όπου οί ώμότητες άποτελούν τόν κανόνα, κι αύτό μέ τή συγκατέθεσή σας.
Τό άσυλο τών φρενοβλαβών, κάτω άπ’ τήν κάλυψη τής έπιστήμης και τής δικαιοσύνης, μπορεί νά παραβληθεί μέ τό στρατώνα, τή φυλακή, τό δεσμωτήριο.
Δέν θά θέσουμε έδώ τό ζήτημα τών αυθαίρετων έγκλεισμών στά φρενοκομεία, για νά σας απαλλάξουμε άπ’ τόν κόπο τών εύκολων διαψεύσεων. Βεβαιώνουμε πώς ένας μεγάλος άριθμός άπ’ τούς οίκοτρόφους σας, τούς τελείως τρελούς σύμφωνα μέ τόν έπίσημο όρισμό, είναι, κι αύτοί άκόμα, αύθαίρετα κλεισμένοι.
Δέν δεχόμαστε νά έμποδίζεται ή έλεύθερη άνάπτυξη ένός παραληρήματος, έξίσου νόμιμου, έξίσου λογικού, μέ κάθε άλλη άλληλουχία άνθρωπίνων ιδεών ή ένεργειών. Ή καταστολή τών άντικοινωνικών άντιδράσεων είναι τόσο χιμαιρική όσο και άπαράδεκτη στήν ούσία της.

Όλες οί άτομικές ένέργειες είναι άντικοινωνικές. Οί τρελοί είναι τά κατ’ έξοχήν άτομα-θύματα τής κοινωνικής δικτατορίας· στο όνομα αύτής τής άτομικότητας
πού είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα τού άνθρώπου, άπαιτούμε ν’ άπελευθερωθούν αύτοί οί κατάδικοι τής εύαισθησίας, γιατί μέ τήν ίδια λογική δέν άνήκει στήν έξουσία τών νόμων νά φυλακίζουν όλους τούς άνθρώπους που σκέφτονται και ένεργούν.

Χωρίς νά έπιμείνουμε στόν άπόλυτα μεγαλοφυή χαρακτήρα τών έκδηλώσεων όρισμένων τρελών, στό βαθμό πού είμαστε ίκανοί γιά νά τά έκτιμήσουμε, διακηρύσσουμε τήν άπόλυτη νομιμότητα τής άντίληψης πού έχουν γιά τήν πραγματικότητα, καθώς και όλων τών πράξεων πού άπορρέουν άπό αύτή.
Μπορείτε νά τά θυμηθείτε αύτά αύριο τό πρωί τήν ώρα τής έπίσκεψης, όταν θά προσπαθήσετε νά συνομιλήσετε χωρίς κώδικα μ’ αύτούς τούς άνθρώπους σέ σχέση μέ τούς όποιους,παραδεχτήτε το, πλεονεκτείτε μόνο ώς πρός τή δύναμη.

• Το εδάφιο «Γράμμα προς στους αρχιάτρους των φρενοκομείων» αποτελεί απόσπασμα από το έργο «Η μεγάλη Μέρα και η μεγάλη Νύχτα» του Antonin Artaud, σε μετάφραση του Στέφανου Ευθμιάδη.

• Μουσική: Lightnin’ Hopkins – Mighty Crazy

*Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.