Βάθος…
Ιχνηλασία: Βλέμμα μπλαβί σ’ έναν Ορίζοντα με σχήμα φυσικό
Χωρίς ακριβά καλλυντικά
Με πέδιλα χαλασμένα στης Υποκρισίας τη Στέπα
Κι ένα μουντό Φέγγισμα στον τεντωμένο Αισθησιασμό
Λίγη σοκολάτα λυωμένη κολακεύει
Την προσωρινή ευχαρίστηση και τις επισκέψεις
Στρώνεται στη χαμηλή κρυψώνα του Καναπέ
Η πύρινα νοσηρή επίδραση
Το Ηθικό πλέγμα αρπαχτικών Πουλιών
Είναι οι κενόδοξες φλυαρίες τους που διαπλέκονται
Οι μολυσματικές φτερούγες της διατριβής τους
Σε κάθε κεφάλι που ερωτεύτηκαν ένας Κήπος
Σκαλωσιές στην πρόσοψη του Κήπου
The Shark: Μπαρούτι στα σφιγμένα χείλη της Γυναίκας
Παραπανίσιες οσμές
Στα Κέρατα του Εωσφόρου να σελώσει η Λύτρωση
Με πυτιρίδα στην πλάτη και το κεφάλι στη Λαιμητόμο
Το αργοκίνητο της Μοίρας αλληλογραφεί
Και τα γράμματα επινοημένα μικρόβια και ζωϋφια
Τη βλάστηση εχθρεύονται του δέρματος
Πλέει ο άγαρμπος μορφασμός μέσα στην καμιζόλα
Αρπαγμένα απ’ το Στόμα της Άρμης
ΦΩΝΕΣ που ταιριάζουν στην εκτεταμένη προστυχιά
Σε ακούω να ουρλιάζεις στις τεκτονικές πλάκες ανάμεσα
Παίζω μια Μαλακία χωρίς να νιώθω Τίποτα
Για Καταστολή και Νιρβάνα
Η Παραζάλη σκοτώνει κι από Αγάπη
Lee-Τσούλα: Όταν λείπει η ΛΥΠΗ στο τραπέζι της Αυτοψίας
Με την ενοχή Παιδιού και την αγριότητα του Σκότους
Η Ρουφιανιά ανακηρύσσεται Μις Κόσμος
Κεντρίζει τον εκκεντρικό σπόνδυλό της με αδιάβροχο κραγιόν
Σε Ιδρύματα Έρευνας και Καινοτομίας
Στα αμφιθέατρα πυροβολεί τα γονατισμένα Ζώα
Ο Εγκέφαλος είναι το μεταμφιεσμένο Σπήλαιο
Στις γούβες τις αντικρινές η ύστατη Γέννηση
Μόνο της Λειβαδειάς η Περσεφόνη κατήρθε εκούσια
Στον Άδη ψάχνοντας με μελαγχολικό ρυθμό τη Χήνα
Και κάτω από κάθε Πέτρα μια πολυκύτταρη Πηγή
Με χωνεμένα τα όρια της δράσης και ταπεινά
Στην έκσταση την προφυλαγμένη απ’ τη Θέα
Οι Κεραίες στην κοιλότητα του Στόματος
Κι η εκφορά να ρέει του Λόγου
Πλαταγίζουν οι τύψεις του Κόσμου την Α-δέσποτη σάρκα
Είναι παραβίαση να μην έχεις δάνειο στην τράπεζα
Κάποιος Υπάλληλος έχασε τα bonus
Κι όσοι πουλήσαν το μυαλό τους
Περιμένουν τον Φούρναρη στη σκάλα
«Ανώτεροι» να νιώσουν πετώντας φιλοδώρημα
Ιχνηλασία: «Ιλίου Μέλαθρον» με τον Ύπουλο βήχα του
Μια σκουληκοφωλιά ο Κόσμος με χιλιάδες σκουλήκια
Πως συναινούν με ακρίβεια στην αθλιότητα
Ένα τέρας που καταβροχθίζει με αιματωμένη καρτερία
Κι ανατέμνεται στην κληροδοτημένη ισχύ του Φόνου
Και στην πατροπαράδοτη επανάληψη
Συγκεντρώνονται οι Απαγχονισμένοι στα Κοιτάσματα
Της Ύπαρξης και με προκατάληψη
Οι ανάσες υποφέρουν την Απληστία
Παρασύρονται σε μια ξεβράκωτη Επαφή
Δεν έχει γέφυρες να συνδέσουν τα αποφάγια
Το βάρος κορμιών που επιστρέφουν τους φανούς
The Shark: Αναμονή και στο κρανίο κρατήρες φυτεμένοι
Είχαμε καταφέρει να απελευθερώσουμε εντελώς
Τη Σκέψη απ’ τα δεσμά του σώματος και παρ’ ολο
Ερωτευόμασταν σαν τρελλοί
Η Λάβα είχε μια κυματώδη Φλυαρία
Συλλαμβάναμε επ’ αυτοφόρω
Το καυτό Υγρό με πέτσινα αξεσουάρ και immo βλέμμα
Στο ζωτικό Χώρο γυαλίζει το περίτρομο
Κουτσαίνει ο νεωτερισμός σαν πρωτάρα πουτάνα
Κι η Κτηνωδία εντυπωσιακή στα μαλακά τα λείψανα
Μέσα στα ημερολόγια που είχαν συνθέσει κατά την Υποδοχή
Ποια Υποδοχή, θα μου πεις…
Lee-Τσούλα: Μια Υποδοχή για τη Φωτιά
Με όλον τον Άνεμο καθαρό κι εγγεγραμμένο στο κατόπι
Κι όσοι φονιάδες με την αιχμάλωτη μεταμέλειά τους
Κουφοί και Ξένοι στα ακατοίκητα λόγια τους
Σ’ όλη τη Γη καλλιεργούνται Μουνιά και Πούτσοι
Αιδοία και Πέη
Ίσως έτσι να σοκάρεσαι λιγότερο
Στα «εφέστια ράφια» της προτίμησης τα μεροληπτικά Χερουβείμ
Με της «Αθωότητας» τη φαρμακερή επιθετικότητα
Σαν τα δάχτυλα να προσομοιώνουν συμβολικούς δεσμούς
Με την παραδειγματική δύναμη του Σατανά
Φοβάμαι πως Θνητός δεν δύναται
Τ’ Ανθρώπου να ιδεί την ξεραμένη λάσπη
