Πράξη 1η
Ελάτε να σας ξεναγήσω στην ευδαίμονα Χώρα
Εδώ είμαστε όλοι Αρνητές
Δεν είναι αυτό που νομίζεις
My name is Erica
Δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένεις ν’ ακούσεις
Οι στολές άλλωστε δεν κάνουν τους ανθρώπους
«Το μικρό Άνθος που ανθίζει στο ρείκι»
Μια ασήμαντη Ποιήτρια είμαι
Όπως το ράσο που «δεν κάνει τον παπά»
Χορεύω Swing και περιμένω τον Καλό μου
Ω! Il Proletario με τόση «αγάπη»…
Αχ! Όχι.
Νόμιζες πως οι Ποιητές είναι κάποιοι ανέραστοι
Που μαζεύονται κάθε τρεις μήνες
Και μοιράζουν συνδρομές για τα περιοδικά τους
Χα Χα Χα
Χα Χα Χα
Εγώ, που λες…
Απλώς γαμήθηκα με τους «Λαούς»
Αλλά αυτοί ένιωσαν «Κάτι παράξενο» απ’ τη συνουσία
Κάτι σαν ρουφηξιά τσιγάρου
Κάτι σαν ολοκληρωμένο γαμήσι
Αγαπημένε μου Yesmen
Γράφω σ’ Εσένα που «βοηθάς» τους ανθρώπους
Κρέας να γίνουν για τις οβίδες
Με απήγαγαν αύριο
Επιλογή Θανάτου
«Τραγούδα για να με χαιρετίσεις»
Για τα «ιδεώδη» μου θα φυλακιστώ χθες
Σήμερα έφερα τις λάσπες της Βροχής στη σκάλα
Η Καθαρίστρια με έβριζε
Τυγχάνουν και «στραβές» στην Πορεία
Ύστερα η Μαμή ξεγέννησε το μερίδιό της απ’ τη Ζωή
Αρνητές Υποσχέσεων
Σιδερώνω Φόρμες παραλλαγής Yesmen
Έκτοτε κι αφού με χώσανε σε Κελί χλιδάτο
Για τα Μάτια ποιανών, θα μου πεις
Αφού Κοινό είναι Μυστικό τα χύσια Όλων για μένα
Κακό σημάδι να σέρνεις φέρετρο στην πλάτη
Ακόμη κι οι Νεκροί οι καριόληδες
Μιαν άλλη πορεία θέλησαν ν’ αξιωθούν
Αλλά τους βλέπεις
«Κοριτσάκι και κλαίω για τον Καλό μου»
Άνθρωποι πνίγονται
Ή το Κράτος πνίγει τους ανθρώπους
Κυνήγα το δικό σου μισάωρο «ηρωισμού»
Άχαρα
Περνούν το casting με αλαζονεία
Για ρόλο στη Ζωή πρωταγωνιστικό
Για πλάνη
Ω! That’s enough με το «αδύναμο φύλο»
Η Ζωή ένα Παραμύθι
«Το λουλουδάκι σου είμαι το ζεστό»
Για φόβητρο ακατάσχετο
Χώρεσες άλλωστε σε mainstream μορφές και τάσεις
«Πίστωσε το wallet μου Yesmen
Μέχρι την επόμενη μυτιά
Να ξεχάσω πως Παιδί πια δεν είμαι»
Όσο κι αν τη Γλώσσα τη δική μου μισήσεις
Ποιος να ’ναι άραγε ο δεσμοφύλακας;;
AnyWay
«Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισες!»
Τόσες δεκαετίες μετά
Κι η καρδιά τους γίνεται κομμάτια
Για Μένα
«Είμαι το άρωμα το λεπτό
Αστυνομεύεται η Αισθητική
Στο ανθισμένο φόρεμα»
Οι όψεις του Carpe Diem
Ο Στάλιν οδηγεί μια Ferrari και φορά ένα rolex
Προσέχει το «social credit systeme»
Η μία «αποτυγχάνει» εσκεμμένα
Απ’ το γλυκό σαράκι της «πρώτης Αγάπης»
Alcool καταπίνω πάντα In place
Η άλλη σκοπίμως «πονηρεύεται»
Πηδάνε τα κάγκελα στο Ίδρυμα, που λες
Με την Αυγή
Οι αλγόριθμοι με κυνηγούν
Να ‘χει ο Μεσσίας άλλοθι
Χτυπήσεις δεν χτυπήσεις ξύλο
Στους έσχατους Καιρούς βαθιά για να σε χώσει
Μόνο και μόνο για να με δούνε
Πρώτη Μούρη στο Καβούρι
Να νιώσουν άλλη μία φορά
Την αίσθηση ολοκληρωμένου Οργασμού
Ένα Βάρος καταΠάνω μου
Σαν στιγμιαία Παύση που διέρρευσε
Κατά τόπους βροχές, «Αγάπη» μόνο και τ’ αγόρι σου
Θέλω κατούρημα
Θέλω αγκαλιά
Σύγκρουση συμφερόντων
Χτύπα ξύλο…
Εγώ…
Απλώς οργανώνω την Κερκίδα
Μετά δικό σας
