Οικονομική μεγέθυνση…
Απολύσεις – συγχωνεύσεις – ενοποιήσεις, οι οποίες απολήγουν σε απώλεια θέσεων εργασίας αλλά σε άνοδο των δεικτών της Οικονομίας: οξύμωρο το σχήμα!!
Οι Πολυεθνικές – Ανώνυμες Εταιρείες – Όμιλοι Εταιρειών έχουν προσδέσει στο άρμα του ελέγχου τους πάνω απ’ το 35% του παγκόσμιου παραγωγικού κεφαλαίου. Τα τελευταία χρόνια το ενεργητικό τους εκτοξεύτηκε κατά περίπου 290% τη στιγμή που η εργασία συρρικνώθηκε σε απασχόληση – υποαπασχόληση. Τα διάφορα κυβερνητικά σχήματα ίασης της ανεργίας που προτάθηκαν αφορούν σε μειωμένο ωράριο-ωρομίσθια εργασία, τουτέστιν έστω και μία ώρα να δηλώνεται ένας άνθρωπος εβδομαδιαίως θεωρείται ενεργός. Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: οι δείκτες ανεργίας ποδηγετούνται τίνι τρόπω για να συμπαρασύρουν τους δείκτες «ανάπτυξης», λέμε τώρα. σε ανοδική πορεία, λέμε τώρα! Οι Πολιτικοί «υπερασπίζονται» στα λογίδριά τους τις θέσεις εργασίας αλλά το Χρηματιστήριο «αναπνέει» με την ανακοίνωση μαζικών απολύσεων. Οι θέσεις εργασίας συνιστούσαν πάντα την προστασία των Εταιρειών απ’ την μήνιν των χαμηλών στρωμάτων, το modus operandi διαιρεί τον εργατικό ιστό, όταν ο άνεργος υποκύπτει ένεκα του βιοπορισμού. Ο βιοπορισμός είναι μία έννοια, η οποία ενέχει ούτως ή άλλως την προδοσία, αφού οι εργατικές κοινότητες συνυφαίνονται δια της διαίρεσής τους. Ο Τζον Τζόρνταν, Αναρχικός Βρετανός Περιβαλλοντολόγος, αποφαίνεται: «Οι Υπερεθνικές πλήττουν τη Δημοκρατία – την εργασία – τις κοινότητες – την κουλτούρα – τη βιόσφαιρα οδηγώντας μας να βλέπουμε τα ξεχωριστά προβλήματα σαν ένα ενιαίο.»
Οι άνεργοι συνιστούν μία κρηπίδα εφεδρικών εργαζομένων, οι οποίοι δύνανται ερήμην τους να προστατεύσουν το αφετηριακό σημείο της μονιμότητας απ’ τη διαβρωτική ισχύ της αγοράς – της μείωσης προϊόντων – της ανάκαμψης συνειδησιακής απαίτησης δικαιωμάτων. Συνήθως ομιλούμε για προσλήψεις καταρτισμένων σε άλλο αντικείμενο, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται σαν ανειδίκευτο προσωπικό και τη στιγμή μάλιστα που τους παρέχεται εξειδικευτική εκπαίδευση στους κόλπους της ίδιας της Εταιρείας. Πρόκειται για καθαρή συστηματοποιημένη εκγύμναση νεοσύλλεκτων, οι οποίοι εμπλέκονται στον πειραματισμό με στόχο τους μισθούς πείνας. Επιπρόσθετα η ομογενοποίηση των ατόμων εν είδει διαφημιστικής παρωδίας αναιρεί κάθε πολιτισμικό αυτοσχεδιασμό. Πρώτο εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιείται ενάντια στην πολιτισμική ταυτότητα αποτελεί η γλώσσα. Τα προγράμματα απαντούν στην αγγλική κυρίως γλώσσα περιθωριοποιώντας τις γλώσσες των αυτοχθόνων πληθυσμών. Κατ’ εφαπτομένη ο εργαζόμενος αφομοιώνεται στην εταιρική κουλτούρα, η οποία δεν έχει να προτάξει παρά καπιταλιστική κακοφωνία.
Μιαν αθλιότητα χωρίς τέλος…
Μία πλοήγηση στα social media αρκεί για να θεωρήσουμε πως έχουμε ήδη φορέσει τη φουστανέλα και τα τσαρούχια και το ν’ αρπάξουμε το γιαταγάνι είναι απλώς θέμα χρόνου. Εμβαθύνοντας ωστόσο διαπιστώνουμε πως το κάθε άτομο κατατρύχεται από άγχος όχι εξεύρεσης δόκιμης επίλυσης των μύριων προβλημάτων που απασχολούν την ανθρωπότητα κι ενδεχόμενης ενεργής συμμετοχής του στη διαδικασία, αλλά μεταλλαγής του «φαίνεσθαι» σε αγοραίο εμπόρευμα. Ο καθένας έχει καταλάβει κάτι, όταν οι απέναντι τρώνε κουτόχορτο. Ο καθένας εξωτερικεύει διαφορετικούς, λέμε τώρα, συνειρμούς, τη στιγμή που οι υπόλοιποι αποτελούν τη δεξαμενή εφεδρικής αποφλοίωσης. Κι αυτό είναι διάχυτο σε όλα τα προφίλ. Όλοι εγκωμιάζουν την ομαδικότητα, η οποία θα στείλει στο πυρ το εξώτερον τους «έξω από ‘δω», τη στιγμή που η αντικοινωνική τάση ανυψώνεται ως η πλέον νικήτρια. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με κομματικά ιδεολογήματα αλλά με ψευτο-προοδευτική κοινωνικότητα και ψευδεπίγραφο υποβόσκοντα ναρκισσισμό.
Ενώ οι πλούσιες συνοικίες οχυρώνονται, τα προάστια φλέγονται ανά την υφήλιο. Ενώ οι στρόφιγγες του χρήματος ανοίγουν προς συγκεκριμένη κατεύθυνση και ερμητικά παραμένουν κλειστές για την ευρεία βάση, οι επενδυτικές προοπτικές προτάσσουν νομικά επιχειρήματα τόσο προς διασφάλιση του εργατικού δυναμικού όσο και του περιβαλλοντικού ιστού. Στην ουσία άνθρακας ο θησαυρός περί ηθικής υψηλών προδιαγραφών. Συντάσσονται κώδικες συμπεριφοράς – νομικού πλαισίου – διατροφικών πληροφοριών – ψυχικής υγείας – περιβαλλοντικά καταστατικά με αξιοσημείωτα ρομαντικό ιδεαλισμό. Δεν πρόκειται επ ουδενί για ανιστόρητη αθωότητα αλλά για παγίωση περιπλοκότερων εξουσιαστικών μηχανισμών με τρόπο που επηρεάζει πρωτίστως τον ατομικό αυτοκαθορισμό κι εν συνεχεία την κοινωνική αυτοτέλεια.
Ριζοσπαστικοποίηση δεν είναι μία βελτιωμένη ποινική μεταρρύθμιση, η οποία στοχεύει στην εικονική αναβάθμιση απ’ τη μια των ιδρυματικών εγκαταστάσεων=φυλακές-ψυχιατρεία τη στιγμή που η κοινωνική δομή βάλλει τα μέλη της με απεχθή τρόπο ωθώντας τα στην τρέλα ή στο έγκλημα, διότι συνακόλουθο της βίας θα είναι η Βία. «H φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος» διατείνεται ο Αριστοτέλης για να συμπληρώσει ο Ernst Bloch πως «Η επανάσταση αφαιρεί τους δούλους απ’ το σωρευμένο χρήμα στις βίλες» με σκοπό να κατεδαφίσει τις παραγκουπόλεις, στις οποίες κυοφορείται το έγκλημα.
Η αδράνεια των ανθρώπων σε πανελλαδικό και κατ’ επέκταση παγκόσμιο επίπεδο μεγεθύνεται ή καλύτερα ειπείν η αντίδραση περιορίζεται στο κλειστό κύκλωμα της οθόνης. Οι διεφθαρμένοι βάλτοι της διαφθοράς έχουν πολύ δρόμο ακόμη για ν’ αποξηρανθούν.
Εν είδει επιλόγου…
Τελευταία οι Θεοί ξόδευαν παραπάνω μπλε απ’ ότι έπρεπε για να μην τους βλέπουμε…
