Πράξη πρώτη
Νιότη: Χρωστάμε λίγους στίχους στον αυτιστικό λαβύρινθο του urban dictionary.
Κάποιος ΜΕ σημαδεύει.
Ωριμότητα: Το jukeboxe δεν δίνει ρέστα και το κέρμα ήταν γυάλινο,
Μόλις μπήκε στην κλειδαρότρυπα έγινε χίλια κομμάτια.
Κάποιος Με σημάδεψε.
(Η Νιότη φοβάται την Ωριμότη.
Η Ωριμότη νοσταλγεί τη Νιότη.)
Νιότη: Η Φερμίνα Δάσα χορεύει ανάμεσα σε Πυλώνες της ΔΕΗ,
Μια Βίωση Άχρονη η μυρωδιά τσουρουφλισμένης σάρκας∙
Είμαι αυτό που θα χάσω…
Ωριμότητα: Troll character υπερχρονικό η Φερμίνα Δάσα,
Δεν είδε του Φλορεντίνο Αρίσα η πλατωνική φαντασία∙
Τα δόντια που της έλειπαν.
Είσαι αυτό που έχασα…
Νιότη: Ύμνοι-Βιολογικές τροφές-Διαλέξεις,
Οι Εραστές με σανδάλια και αμάνικα T-shirts∙
Νομίζουν πως κάνω μαζί τους group therapy.
Είσαι το μελλοντικό μου προσωπείο, θα επικρατήσεις…
Ωριμότητα: Οι καλύτεροι Εραστές είναι οι «Απορριπτέοι».
Μου δώσανε tempo,
Να γίνω «ιδανική κι ανάξια Ερωμένη»∙
Εκεί που ήθελα να γυρνάω,
Όταν ΚΑΝΕΙΣ δεν κοιτούσε∙
Ή όταν ΟΛΟΙ κοιτούσαν.
Το Ψέμα λατρεύει ο Κόσμος…
Νιότη: Στεριά.
Εθισμένοι οι Μεταφραστές στη γεωπολιτική μεταλαβιά,
Στην απογοήτευση ερεθισμένοι Ερωμένες κι Εραστές∙
Διερμηνείς ενός κερατιάτικου ηχοβλαβούς.
Ο ΔΙΑΣ και η ΔΕΛΤΑ διαστρέφονται στη Θεία Ευχαριστία,
Και οι ΜΑΥΡΟΙ ΠΑΝΘΗΡΕΣ με μάτια πεταγμένα σαν ελατήρια,
Ο ένας βολβός σφυρηλατημένος από χαλκό προς τ’ αριστερά∙
Ο άλλος θωρακισμένος με πανοπλίες προς τα δεξιά.
Drugs και Stonnes στων Πολιτευτών τα οστά,
Στα παπάρια της Άμεσης Δράσης οι Δεντροστοιχείες∙
Ίσως και οι Οδοντοστοιχείες.
Ανάθεμά Σε στον Καθρέφτη,
Καραδοκείς∙
Να Με παραχωρήσω…
Ωριμότητα: Θάλασσα.
Αγριεμένη που ξέρασα όλο το αλκοόλ πάνω στο ασυγχώρητο γέλιο της.
Είναι τα νύχια μου πελώρια,
Και η σχισμένη παρθενιά μου έχει ξεκλαρίσει ήδη∙
Τα Πλοία απ’ τις επίβουλες προβλέψεις.
Μπουρδέλα και City Hall γωνία,
Η Νύχτα είναι η καλύτερη ώρα για να εκτυλίσσεται η Ιστορία∙
Οι φαντάροι φυτεύουν στα στρατόπεδα «κρουασανάκια»,
Το «Άσυλο» ευφάνταστο με ρεπούμπλικες και παλτό∙
Οι Ήρωες νεκρανασταίνουν τους συντρόφους,
Κατουρώντας τα πτώματά τους∙
Πότε θα μάθουν, στ’ αλήθεια αναρωτιέμαι,
Πότε οι Ζητιάνοι θα μάθουν ν’ αρπάζουν και να κλέβουν.
Όταν οι Εραστές επιθυμούν να φαντασιωθούν γλυκανάλατες υπάρξεις,
Κάνω εμετό ‘κει που κείτονται οι Βάτραχοι∙
Ανάσκελα με την κοιλιά τους τουμπανιασμένη.
Αλλά τους λέω ψέμματα πως πηγαίνω στο super-market,
Να αγοράσω κεράσια για την απογευματινή ζέστη.
Ανάθεμα Σε εκτέλεσα,
Όφειλα να εκκενώσω τον Εαυτό…
Νιότη: Ανόητοι λογαριασμοί, στόχοι επαγγελματικοί και ημερομίσθια.
Νερόφιδα δηλητηριώδη, Πυράνχας και Σκυλόψαρα∙
Ράβουν με βελόνα το προφίλ του κοιμισμένου Σερίφη.
Δεν υπάρχει ΚΕΝΟ μόνο οι διακυμάνσεις του,
«Κβαντικά τρεμουλιάσματα» ως Σύγχρονοι Προφήτες με Όπλα∙
Πόσο λίγο να βαστάει το «Λίγο».
Πολλά γραμμάρια ψευδαίσθησης για τον Εαυτό και τους Άλλους,
Κρίνονται απαραίτητα…
Ωριμότητα: Ο Ήφαιστος διόλου «απρόθυμος» δεν ήταν,
Μήτε ενάντιος στου Κράτους και της Βίας τις βουλές∙
Ο Δίκαιος Φόνος είναι από μόνος του επικίνδυνος,
Δεν εκφράζει την ανάγκη εξιλασμού.
Αθέλητα κι Εγώ στης Τριχρωμίας το Β’ στάδιο,
Και «πρόβλημα» στις απογυμνωμένες εξαπατήσεις του Καθρέφτη∙
Περιφέρομαι στα χωριά και τα αναστατώνω…
Νιότη: Σε κάθε ψηφίδα του μωσαϊκού αλωνίζουν διαφορετικά μαμούνια,
Εδραιωμένα στην ακινησία της δικής τους επικράτειας∙
Το Carousel με την αίσθηση κινούμενης σταθερότητας,
Ο άσσος στο μανίκι του Λούνα-Πάρκ∙
Παλεύουν τα δόλια «χριστιανόπουλα» και τα «αθεόπουλα»,
Να ξεπαστρέψουν τα «ζιζάνια και τον εχθρό» για να υπάρχουν∙
Πελεκημένη σε ασβεστόλιθο η διαφορά Επανάστασης-Εξέγερσης…
Ωριμότητα: Ο Αντικρατισμός τρελαίνει τα Μαμούνια,
Επειδή ΠΟΤΕ δεν ενείχε μονοσήμαντα στοιχεία∙
Έναρξης ή Λήξης.
Αυτό που χτυπάει στο μάτι, είναι τ’ ανύπαρκτα όριά του,
Επειδή μόνο μέσα στον Κρατισμό έχουν υπόσταση και κύρος.
Σ’ αυτό το απροσδιόριστο Σημείο,
Χωρίς Αρχή μήτε Τέλος∙
Αυτό το ΦΩΣ που ξεπηδά απ’ τις σπηλιές,
Και δωρίζει τη Φωτιά στα απαγορευμένα παιχνίδια∙
Θέλησα να μάθω που αναβλύζει το Νερό,
Μα οι Λυκάνθρωποι ήταν πάντα κοντά…
