Πράξη 2η
«Άντε, κορίτσια, να γράφουμε!»
Ακούγονται πυροβολισμοί
Μπορεί να είναι κάποιο «αγαπημένο» εμβατήριο
Οι άνθρωποι δεν ακούν πια Μουσική
Τη Πνεύμα καλλιγωμένο σ’ αγκυλωτό Πιεστήριο
Φοβούνται για τον μισθό και για τη σύνταξη
Υποκρισία μες στην ανθρωποσύναξη
Φοβούνται για το χωράφι
Για το σπίτι
Μην πουν τον Σίσσυφο «Αλήτη»
Για «καινούρια gadgets»
Και περίθαλψη φοβούνται…
Φοβούνται…
Φοβούνται…
Φοβούνται…
Ύστερα έρχονται στο Μπουρδέλο
Να σαπίσουν στο ξύλο μια Πόρνη
Πως διαφθείρουν τα παιδιά τους
Να πάψουν να θυμούνται…
Θα μπορούσα να κάθομαι με τις Ώρες
Έξω στο Μπαλκόνι
Με τις μυρωδιές της Ανθοφορίας
Αλλά βγαίνει συχνά ο Γείτονας
Και διατάζει τον Σκύλο του
«Σκάσε!»
Όταν γαυγίζει
Τους Αυνανιστάς βλάπτει συναίσθησις βαθιά
Πως «Πράξιν εξευτελιστικήν» εκτελούσι
Κι ούλοι της Κοινωνίας της «Καλής»
Κατηφορίζουν κατά δω για το τσιμπούσι
«Καλαμπάκι και Καστράκι
Μια πεντάρα το μουνάκι»
Τσιμπούκι, Κώλο και Μουνί
Πουλώ στου ευυπόλυπτου
Και στου Μαγγίτη το καυλί…
Τα Μεγάφωνα ανακοίνωναν συνέχεια
Κάθε λεπτό έχει αξία στον πλειστηριασμό
Παρακάλεσα τον Γιατρό να μου συνταγογραφεί
Ένα Ξύπνημα στις οχτώ κάθε πρωί
«Θα κάνω ό,τι περνά απ’ το Χέρι μου»
Απάντησε στωικά
Σχεδόν με μια ηδονική Εμμονή
Μέγα ενδιαφέρον δείχνει ο Κώδικας ο Ποινικός
Σώα κι αβλαβή να ‘χει την πρόσοψη το Καθεστώς
Ξέρεις πόσα κορτσούδια ξεπαρθένεψα
Χώνεις τα δάχτυλα και ο πλακούντας τρέχει Μωβ
Χωρίς αντίτιμο η Ζωή πάνω στ’ αρχίδια του Ιώβ
Μήπως «αδερφές» του είναι ή δικές μου
Κι άλλωστεν «άδειαν λειτουργίας Οίκου»
Ο Νόμος μου ‘δωκε
Να ‘χω κι εγώ κάπου ν’ ανήκου…
Το μόνο που ζήτησα ήταν να μην σας βλέπω
Να μη βλέπω τη Γειτονιά σας τη λασπωμένη
Με την πλυμμένη της βιτρίνα
ΧαΧαΧα
Να! Κάποιος τρέχει
Κι απότομα
Απότομα αδειάζει ροχάλες πάνω σας
Και παθαίνεις σοκ
Οι ροχάλες πάνω στο μωσαϊκό με τις Υποσχέσεις
Τις γνωριμίες, τα κέρδη, την τοκογλυφία
Τη Δικαστική Μαστρωπεία
Αλλά αν σας τα πω
Θα νομίζετε ότι σας καταβρέχω με το λάστιχο…
«Ω! Μα μην ανησυχείς»
Εγώ είμαι η Τσατσά η Δράκαινα
Το μόνο που ζήτησα
Ήταν να μην σας βλέπω
Άντε, κορίτσια, να γράφουμε
Έχουμε να πληρώσουμε
Νταβατζιλίκι σε Δήμο κι Εργολάβο.
Το χάραμα κι αφού εξαργυρώσουμε τις μάρκες
Και πέρα απ’ το Εμπόριο Λευκής Σαρκός
Καθώς θρηνούνται οι Θνητοί
Κύκλο να δέσουμε την Οργή στον Αστρολάβο
