Που γυρνάς Μωρή;;
Πίσω απ’ τη Σκηνή
Κορμιά τρυφερά που Μόνα
Μόνα γδέρνουν το δέρμα τους
Με τα δικά τους αδυσώπητα Νύχια
Νύχια μεγαλωμένα σε αλκοόλη κι Απουσία
(Που γυρνάς Μωρή;;)
Ψάχνω κι εγώ σ’ έναν Καθρέφτη
Το Είδωλό μου sans arrêt
Έχω την Cosmote απλήρωτη δυο μήνες
Παράπονα στο messenger απ’ τη FIFA
Κι όλες του Μαρινάκη τις Κατίνες
Απλήρωτα Ε.Ν.Φ.Ι.Α, ΔΕΗ
Λοιπούς Κηφήνες και κάθε τραμπαρίφα
Ίσα που το ‘σκασα απ’ τις Ειδήσεις
Netflix κι Ertflix με φωνάζουν Ψεύτρα
Πίσω απ’ του Καραγκιόζη το μπερντέ
Ρεμπέτισσα την είδα κουτεντέ
Στων Βαλκανίων τα τσιμέντα
Στων socials τις παραγγελιές
Ρεμπέτισσα των Δοσίλογων
Στην έξω Φυλακή
Ρεμπέτισσα αστούλα που κόπτεται για κράτος
Ρεμπέτισσα με ανθρωπίστριας φερετζέ
Έγραψα και δυο «μελέτες» απ’ αλάργα
Μία υπό διαμόρφωση κοινωνιολογική
Την παρουσίασα στου Κόμματος τη γιορτή
Μια ελεγχόμενα ψυχολογική
Επένδυση εκατομμυρίων στην αμυγδαλή
Με ρούχα καλά και τη γραβάτα
Το Μαρικάκι μπέρδεψα με την Traviata
Ο Verdi σπέρμα να αντλεί από σκάφη
Ω! Για κοιτάχτε.
Για κοιτάχτε
Το σκαρπίνι του Σκαρβέλη αστράφτει
Ζω κι εγώ το «δράμα» μου
Μη νομίζετε…
Γιατί βρίσκομαι εδώ;
Γιατί βρίσκομαι εδώ;
Γιατί;
Γιατί;
Γιατί;
Γιατί βρίσκομαι εδώ…
~ ~ ~
Αυτές οι Ψυχές
Αχ! Αυτές οι Ψυχές…
Με απλωτές στην Πίσσα κολυμπώντας
Αίμα και Σπέρμα
Θυμός χωρίς συστάσεις
Χωρίς πιάτο φαγητό στη μέση
Σαν αφορμή κουβέντας
Καθαιρεμένες απ’ τον Δεσπότη
Φέρνοντας βόλτα τον Θάνατο
Έχω φορέσει τα καλά μου
Κι εκεί που σούβλιζα το κοκορέτσι
Και φούρνιζα πίτες κι ένα ταψί με γεμιστά
Κι ανέβαζα ταυτόχρονα κι ένα stato στα socials
Για πεινασμένα, λαίλαπες καιρικές και θανατικά
Είχα διαχειριστεί στη Gestalt και το χαμόγελο μου
Και την ανίατον Βαρεμάρα μου
Και λέγοντας μέσα μου «Φτού σου Κοπελάρα μου»
Κάθε Νύχτα δίχως οξυγόνο
Τρυπιέμαι με το εμβόλιό μου
Μια φυσαλίδα να βρω
Στο αυτό-ναυάγιό μου
Κι εκεί λοιπόν που όλα πήγαιναν ρολόι
Κι εγώ είχα φορέσει τα καλά μου
Ξεκλείδωσε η Πόρτα κι έτριξε το Δοκάρι
Φανήκαν οι Εραστές πάνω σε ΆΤΙΑ
Απ’ τη σκοπιά κατάκοποι
Για Άγγιγμα διψασμένοι
Το πλιάτσικο στο γυναικείο Κορμί
Η διαστροφή μου έψαχνε για Βιαστή
Να μου αποδώσει ο Γιος ευθύνες
Η Κόρη να μου ξεχώσει τα ριζά
Δεν αγάπησα Καμία
Κανέναν δεν αγάπησα
Μεγαλομάρτυς μου η Ιστορία
Θα στη διηγιέται κάποτε
Μιαν εγχώρια «Αυθεντία»
