Όσο και να μελετήσουμε, καταλήγουμε στα ίδια συμπεράσματα. Οι μορφές Εξουσίας ενσπείρουν νάρκες στο Κοινωνικό σώμα και σε πιθανή έκρηξή τους δεν αφυπνίζεται το ανθρώπινο αλλά το ταξικό ένστικτο. Οι αποθηριωμένες αγέλες διψούν για αυτοδικία. Στο παλκοσένικο τα ανώτερα στρώματα θέτουν έναν Γιάννη-Αγιάννη να πρωτοστατεί και να διασαλεύει την Τάξιν, ώστε να κληθούν τα μεσαία και μικρό-μεσαία στρώματα όχι για να υπερασπιστούν τον θώκο του Ανώτερου Αξιώματος, το οποίο είναι δεδομένο, αλλά να διασφαλίσουν τα προνόμια και κέρδη, που απέσπασαν απ’ τη συνέργεια, ώστε να μην καταστούν διαφυγόντα.
Η Βία λοιπόν επεβλήθη ως καταπιεστικό αντίδωρο ανά τους αιώνες και σε μεταπολιτευτικό επίπεδο διαχέεται ενεργοποιώντας τους βραχίονες του κορπορατισμού στην ημεδαπή – στην διηπειρωτική – στην διατλαντική συμμαχία. Επιπροσθέτως χρησιμοποιεί ως Μάννα εξ ουρανού την προέκταση, που τεχνούργησε με κινήσεις χειρουργικής συνέπειας και λεπτομέρειας. Είναι η ασύμμετρη Απειλή εξ Ανατολάς, που επικρέμαται σαν Δαμόκλειος Σπάθη. Σιγά αλλά σταθερά το φαινόμενο ISIS επελαύνει στην Ανατολή με μαζικές εκτελέσεις ετερόδοξων – καρατόμηση ομήρων – βασανισμούς γυναικών – διαπόμπευση της ελεύθερης σεξουαλικότητας και των συναφών μορφών της και παρελαύνει στη Δύση με διεμβόλιση της Συνείδησης. Το φαινόμενο ISIS συνιστά μία δυσπρόσιτη και μάλλον δυσεπίλυτη θεματική, επειδή αφορμάται από πολλαπλότητα αιτιών και αιτιάσεων. Ο Ιμπεριαλισμός με τις καταπιεστικές μεθόδους αιώνων. Οι παθογένειες κατακερματισμού των κοινωνικών στρωμάτων που ερείδονται σε θρησκευτικές αντινομίες, όπως η προαιώνια έχθρα ανάμεσα στις βαρύνουσας σημασίας συνιστώσες του Ισλαμισμού, των Σουνιτών και Σιιτών. Η διαπάλη των Τάξεων και η ανύπαρκτη Ηθική της Τεχνολογίας. Η Εταιρειοκρατία και ο Κρατικός Κορπορατισμός που υπερφαλάγγισε εδώ και πολλές δεκαετίες τον Δημόσιο Τομέα. «Αυτός ο Κόσμος χωρίς αξίες, στον οποίο οι αξίες έχουν προστεθεί από ανθρώπινη επιλογή, είναι κατώτερος του Ανθρώπου, ένας Κόσμος αντικειμένων-πραγμάτων. Ένας Κόσμος χωρίς ανθρώπους. Ένας Κόσμος απ’ τον οποίο ο άνθρωπος αυτοβούλως έχει αποχωρήσει και στον οποίο είναι έτσι ικανός να επιβάλει τη βούλησή του» όπως χαρακτηριστικά διατυπώνει ο Louis Dumont, με την παρατηρητική του Φιλοσοφία να εστιάζει στους Πολιτισμούς ανά τον Κόσμο και εντρύφηση στον Δυτικό και Ινδικό Πολιτισμό.
Όλες οι παράμετροι που συνιστούν την Τρομοκρατία ως συγκεντρωτικό αντίδοτο και μεταπολιτευτικά αποτυπώνεται ως εξής:
_ Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως συνέπραξαν το 1975 στη σύσταση της ομάδας TREVI προς επίρρωση των ανακλαστικών απέναντι στην διασυνοριακή Τρομοκρατία.Από τούδε και στο εξής οι Αστυνομικές Αρχές δηλώνουν την ομόψυχη συνεργασία τους απέναντι στον Εχθρό.
_ Το 1993 έρχεται η Συνθήκη του Μάαστριχτ να επισφραγίσει την κολεγιά δια της συμπερίληψης του «μείζονος οργανωμένου εγκλήματος» στον Τομέα Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων.
_ Το 1995 συμπηγνύεται η Europol με «όραμα» τον εντοπισμό – τη δίωξη – τη σύλληψη των Εγκληματιών. Η εν λόγω συμφωνία τίθεται σε ισχύ το 1999 και στο πλαίσιο εφαρμογής της ορίζεται ειδικό Τμήμα διασυνδέσεων με τα ομόλογά του ανά την Ευρωπαϊκή Επικράτεια και με το Κεντρικό στη Χάγη, του οποίου η συγκεντρωτική αρμοδιότητα επιτυγχάνεται με την ψήφιση της Συνθήκης του Άμστερνταμ το 1997.
_ Το 1999 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπό την προεδρία του Jacques Santier στο Τάμπερε προχωρεί στην πλήρωση της Δικαστικής Συνεργασίας. Οι εκπρόσωποι των χωρών της Ευρωζώνης ευαγγελίζονταν τη συνδιαμόρφωση προγραμμάτων με γνώμονα την παγίωση των «Ελευθερίας – Ασφάλειας – Δικαιοσύνης», αρχές οι οποίες τη μεσολαβήσει «Πολιτικής βούλησης» θα αναφαίνονταν ως οι πλέον ικανές να υποστηρίξουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και να σταθούν τροχοπέδη στην εξάπλωση της Βίας. Στο πλαίσιο αυτής της απόφασης συνυφαίνεται και η Αρχή της Αμοιβαίας Αναγνώρισης Δικαστικών Αποφάσεων.
_ Στις 5 Σεπτεμβρίου το 2001, ας προσέξουμε την ημερομηνία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατακυρώνει μία Απόφαση-Πλαίσιο, με την οποία ακυρώνεται η επιμέρους κρατική δικαιοδοσία και αντικαθίσταται με το «Ευρωπαϊκό Ένταλμα Έρευνας και Σύλληψης», το οποίο υποστηρίζεται ταυτόχρονα από νομοθετικές διατάξεις που εδράζονται σε διαφοροποιημένους κανόνες και διευκρινίσεις περί των όρων «Έγκλημα» και «Ποινή». Συνακόλουθα ανοίγει διάπλατα η κερκόπορτα παρείσφρησης του «Ευρωπαϊκού Εντάλματος Έρευνας και Σύλληψης» ως το πλέον εντεταλμένο. Το «τρομοκρατικό χτύπημα» της 11ης Σεπτέμβρη προσφέρει τον καταλύτη για ισχυροποίηση του Νομοθετικού πυλώνα κατά της Τρομοκρατίας.
_ Το 2002 λαμβάνει τη σκυτάλη απ’ τους προκατόχους, οι οποίοι θεμελιώνουν τους απαραίτητους ακρογωνιαίους λίθους, η Eurojust. Η απόφαση 2002/187/ΔΕΥ και η τροποποίηση αυτής, 2009/426/ΔΕΥ αρθρώνουν θεσμικά τον συντονισμό των Εισαγγελικών Αρχών. Εκπρόσωποι Εισαγγελείς μεταβαίνουν στη Χάγη, ώστε να προσκομίσουν τα δέοντα από πλευράς της κάθε χώρας για την κατάρτιση των Αποφάσεων-Πλαίσιο. Από κοινού με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στοιχειοθετούν νομικά ερείσματα παράκαμψης Ενταλμάτων και Διαδικασίες Έκδοσης και αντικατάστασης των Διαδικασιών με «απλή μεταφορά» των κατηγορουμένων.
Το 2003 μοριοδοτείται η σύμπραξη Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με την υπογραφή της Συμφωνίας Έκδοσης και Αμοιβαίας Δικαστικής Συνδρομής, η οποία ωστόσο αντιπαρέρχεται τη Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφού η παράγραφος «Passenger Name Records=PNR=Διαβίβαση Ονομαστικών Στοιχείων Επιβατών» εμφανίζεται διάτρητη Νομικά.
_ Το 2004 και με αφορμή τις βομβιστικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο διακηρύττει τη «Ρήτρα Αλληλεγγύης=Solidarity Clause», της οποίας η θεσμοθέτηση ταξινομείται στο Άρθρο 222 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης=ΣΛΕΕ. Το μέλημα της Διακήρυξης είναι η πρόληψη των τρομοκρατικών κρουσμάτων.
_ Το 2005 και με αφορμή τις βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο ενσωματώνεται και η «Αντιτρομοκρατική Στρατηγική», με την οποία δομείται ένα πυκνό πλαίσιο πρόληψης – προστασίας – καταστολής – αντιμετώπισης.
Το 2009 και αφού οι εμπόλεμες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή μαίνονται και πυροδοτούν την ανεξέλεγκτη ροή μεταναστών και προσφύγων, το «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης» εμφανίζει τη «διάθεση» «Προσέγγισης του Ουσιαστικού και Ποινικού Δικαίου», το οποίο επικαιροποιείται το 2010 και εμπεριέχει «Νομοθετικές και μη-Νομοθετικές!!» διευθετήσεις για την οριοθέτηση ενός «Ελεύθερου χώρου Ασφάλειας και Δικαιοσύνης»!! Κάτι που απαιτεί κεντρομόλο πλαίσιο αποφάσεων.
_ Το 2012 υπό τα όμματα του Πολίτη η «Διασφάλιση της ιδιωτικής Ζωής του Ατόμου σ’ έναν συνδεδεμένο Κόσμο», τουτέστιν το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προστασίας Δεδομένων, το οποίο ενδιατρίβει σε λεπτομέρειες σχετικά με το ψηφιακό περιβάλλον. Μία τροποποίηση που ανατρέπει την Απόφαση-Πλαίσιο 2008/977/ΔΕΥ, ώστε να προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα που κρίνονται ωστόσο παραβιασμένα λόγω της επεξεργασίας για σκοπούς Πρόληψης και Διερεύνησης αξιόποινων πράξεων!!
_ Το 2015 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ρυθμίζεται η «Ευρωπαϊκή Ατζέντα για την Εσωτερική Ασφάλεια», κατά την οποία γίνονται σεβαστές οι δραστηριότητες των Κρατών αλλά επιβάλλεται η κεντροποίηση της λήψης των Αποφάσεων στο όνομα των «Διασυνοριακών Κινδύνων» και με πρώτιστο στόχο την τρομοκρατία – το οργανωμένο έγκλημα – το έγκλημα στον κυβερνοχώρο. Ωσαύτως δημιουργείται το σύστημα ECRIS, το οποίο προβλέπει «ανταλλαγή πληροφοριών απ’ τα Ποινικά Μητρώα των Κρατών-Μελών, ώστε να περιλαμβάνει και τα μητρώα πολιτών Τρίτων Χωρών». Ταυτοχρόνως δημιουργείται το Ευρωπαϊκό Αντιτρομοκρατικό Κέντρο. Οι επιθέσεις στο Παρίσι το 2015 ευνοούν την ανάπτυξη της «Στρατιωτικής-Διπλωματικής Κινητικότητας». Η Ευρώπη αναμοχλεύει το άρθρο 222 της ΣΛΕΕ για να ελέγξει τα σύνορά της, κίνηση η οποία συνδέεται άμεσα με τη γκετοποίηση προσφύγων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως σε χώρες-πύλες, όπως η Ελλάδα.
_ Το 2016 μπαράζ επιθέσεων σε Βρυξέλλες – Βερολίνο – Νίκαια σηματοδοτούν επιτακτική την ανάγκη για περαιτέρω ενδυνάμωση των νομικών εργαλείων.
