Καθημερινές αναλύσεις για την πορεία της Οικονομίας και για την εξέλιξη της αστάθειας στην ευρύτερη ζώνη. Οι καταθέσεις και οι διαρροές τους. Επιχειρήσεις ισχύος με την Αποικιοποίηση και την Οικειοποίηση στο ακρόβαθρο του στόχου. Οι συντάξεις και το ψαλίδισμά τους. Κανείς δεν μιλάει για τους «Αόρατους»!!
Πολλάκις έχω αναρωτηθεί σχετικά με την Ευθύνη του ατόμου και των μαζών. Έχουμε μερίδιο στο Γίγνεσθαι ή είμαστε έρμαια στον Καραγκιοζομπερντέ;;;
Η Ιστορία έχει αποδείξει πως ο «ανθρωπάκος… ο Μέγας» θέλγεται απ’ τη φρίκη, την οποία επινοεί προς επικυριαρχία σε άλλα ομοειδή ή αλλοειδή Ζώα – χρησιμοποιεί προς παραδειγματισμό – προωθεί ως «ψυχαγωγική» αντίσταση. Κατά την παρατήρηση-μελέτη των κοινωνικών δομών ανά τους αιώνες πάντα υπάρχει η Ταξική διαστρωμάτωση, κάποιοι ευυπόληπτοι που ακολουθούν κατά γράμμα τον νομικισμό, που οι ίδιοι συντάσσουν και στον οποίο στηρίζουν την προστασία των αγαθών – της θέσης – του γοήτρου τους και κάποιοι διώκονται επειδή αντιτίθενται στην τυπολατρεία. Αναδρομικά λοιπόν, ποιοι ήταν:
_ αυτοί, που ρίχνονταν στο Βάραθρο απέναντι απ’ την Ακρόπολη στην Αθήνα των Κλασσικών Χρόνων, και για ποιους λόγους «στέφονταν με το ακάνθινο στεφάνι» του Μελλοθάνατου;; Δόκιμο να διασαφηνιστεί πως το Βάραθρο βρισκόταν επί του δημόσιου δρόμου προς τον Πειραιά, ώστε να εκτίθεται το κατακρεουργημένο σώμα στη θέα των περαστικών προς φρονηματισμό τους.
_ αυτοί, που αποφάσιζαν να καταθέσουν τη ζωή τους οβολό στις Μονομαχίες της αιμοδιψούς Ρωμαϊκής Κοινωνίας, και για ποιους λόγους υπηρετούσαν τον εκπαιδευτικό πυρήνα της απόλυτης πολεμικής μηχανής;; Δόκιμο να διασαφηνιστεί πως ο όρος Gladiator έλκει τη ρίζα του απ’ το gladius, που σημαίνει ξίφος. Ο Μονομάχος ετοιμαζόταν με τελετουργική μύηση στην αγριότητα και στην εξολόθρευση του «αντιπάλου», ο οποίος διήγε τις ίδιες ακριβώς συνθήκες βίου κι επομένως δεν ήταν και τόσο «αντίπαλος»! Στην ουσία οι πραγματικοί Αντίπαλοι έκλειναν τα εισιτήριά τους για τις κερκίδες των επισήμων ή των Μεσαίων και Μικρό-μεσαίων Αστών. Δεν είναι τυχαίο που ονομαζόταν η Μονομαχία munera, που σημαίνει «Δημόσια Προσφορά»!! Οι θεατές υπό το πρόσχημα του εξιλασμού των Πνευμάτων των Νεκρών – των Θεοτήτων – των θανόντων Αριστοκρατών μηχανεύονταν αιματηρές αναπαραστάσεις για να θριαμβολογήσουν σχετικά με την υπεροχή τους.
_ αυτοί, που ρίχνονταν βορά στην αρένα των Θηριομαχιών, στο θέατρο του Διονύσου των Αθηνών και στην Κόρινθο κατά τη μετάβαση στους Ρωμαϊκούς χρόνους;; Δόκιμο να διασαφηνιστεί πως οι «Αθηναίοι Αστοί ανέχονταν να ρέει άφθονο ανθρώπινο αίμα κάτω απ’ την Ακρόπολη, εκεί που κάποτε πρωτοστατούσε η Τραγωδία» κατά την αγανάκτηση του λαϊκού φιλοσόφου Δίων του Προυσαεύς!!
αυτοί, που στην Ευρωπαϊκή Δύση του Μεσαίωνα και των Νεότερων Χρόνων, θυσιάζονταν στις πυρές – τους τετραχισμούς – την καρμανιόλα;; Δόκιμο να διασαφηνιστεί πως ο Τετραχισμός συνιστούσε είδος θανατικής ποινής, που επιβαλλόταν στη Γαλλία κατά την εποχή της Μοναρχίας σε ανθρώπους που αποπειρώνται δολοφονία κατά του Βασιλιά, αποτίναξη του ζυγού δηλαδή!! Ο «αντιρρησίας συνειδήσεως» προσδενόταν σε τέσσερα άλογα, τα οποία κατά τον καλπασμό τους διαιρούσαν στα τέσσερα το άτυχο σώμα. Και στα τρία τερατώδους σύλληψης θεάματα οι θεατές προέρχονταν απ’ τα στρώματα των αστών, οι οποίοι τοιουτοτρόπως έδειχναν το διεκπεραιωτικό τους στυλοπάτι στον Μονάρχη και την πάταξη οιασδήποτε μορφής αντίστασης της φτωχολογιάς.
αυτοί, που υποβάλλονταν στις αποτρόπαιες πρακτικές φάλαγγας – παλουκωμάτων – τσιγκελιών – αποκεφαλισμών, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία;; Δόκιμο να διασαφηνιστεί πως οι «αξιόποινες πράξεις» έβλεπαν την τέλεση της ποινής τους σε κεντρικά σημεία των Πόλεων, όπου οι περαστικοί από θεατές μετατρέπονταν σε συνεργούς.
_ αυτοί, που υπόκειντο σε πάνδημες διαπομπεύσεις στις Πλατείες νησιών και Πόλεων ως «Μοιχοί-Μοιχαλίδες»;; Δόκιμο να αναφερθεί πως οι ποινές ενείχαν ταξικό χαρακτήρα, αφού οι έχοντες μπορούσαν να εξαγοράσουν την ποινή τους και βεβαίως οι έχοντες ήσαν και οι Πελάτες στα πορνεία!
αυτοί, των οποίων το σώμα παρέμενε πισσωμένο στο ικρίωμα επί μήνες κατά την Αγγλική κατοχή;; Δόκιμο να αναφερθεί πως στη Ζάκυνθο οι αγχόνες στήνονταν σε υψώματα, ώστε οι διαβάτες να τα βλέπουν και να συμπράττουν εν τέλει στο ανοσιούργημα.
_ αυτοί, που αιματοκυλίστηκαν στους Ιπποδρόμους κατά την περίοδο των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων;; Δόκιμο να αναφερθεί πως ο εκάστοτε Αυτοκράτορας έθετε στη λαϊκή βάση τις υπόνοιές του περί «σφετερισμού του Θρόνου». Οι εξαθλιωμένες μάζες απ’ την απαιδευσία και την πείνα επιδίδονταν σε διαπόμπευση και άνανδρη κακοποίηση των ανυπεράσπιστων κι αιμόφυρτων κρατουμένων, επειδή εναντιώνονταν στην καύση των «Μαγισσών» – στον λιθοβολισμό των «απίστων»! Οι έξω-δυναστικές συγκρούσεις μετεξελίσσονταν σε έσω-δυναστική διαπάλη των Τάξεων.
