Είμαι «Παιδί» της Κόλασης
Όπως κι Εσύ
Απλώς Εγώ το παραδέχομαι
Ενώ η δική σου Αγωνία έχει κάγκελα
Αν έπρεπε να γράψω κάτι για να το καταλάβεις
Δεν θα το έγραφα
Επειδή η συγκεκριμένη Αλληγορία καθώς βάφει
Οι Μπογιές ιριδίζουν το χρώμα του δικού μου δέρματος
(Ο Αχός της Κόλασης)
Στο Global περιμετρικά
Μπαλόνια με εξόφθαλμους σπάγκους
Κι ο Νους πονηρός πλημμυρίζει
Στης Νυκτός στρατευμένος τις κόγχες
Φθινόπωρο
Στην εκπνοή του μάλιστα
Φθίση
θυμοειδής έναντι του Γνωστικού
Ιδιαζόντως εκστατική
Νάρκη
Ομόκεντρα συμβατική
Φρυγμένοι Λόφοι ανοίγουν τις λαγόνες
Κι οι διαπιστευμένοι εκπρόσωποί τους επιστρέφουν
Από ενυπωσιακές εκκαθαρίσεις
Πέτρες που κύλισαν
Κι Οστά σφιχτοδεμένα πάνω στης Μάχης τον Κρότο
Άλλοι νοιάζονται πως οι Εταιρείες θα διαφημιστούν
Κι Άλλοι για τη «Νομιμότητα» των Δήμων
Μέσα στο Πλοίο τριγυρνά ένα Ακέφαλο Πτώμα
Με πλούσια μακριά μαλλιά
Χθες μου την έπεσε ένας εκκωφαντικός
Μόλις έκλεισα τα Μάτια
Ζωώδης Βρυχηθμός
Να μ’ αποτρέψει απ’ τη Σκέψη την τρανή
Παρανοϊκά οι κοπτήρες μου βυζαίνουν την Ουσία
Θαμμένο στα θεμέλια μιας Οικοδομής
Το μυστικό της Aτλαντίδας
Αλυσοδεμένο μα αίφνης κατάλληλα επεξεργασμένο
Στην Κλωστοϋφαντουργία
Στη Φαρμακευτική
Και για Χρήση Οικιακή
Πάνω στο φρεσκοσκαμμένο μνήμα ορθώθηκε το Κοιμητήρι
Να κοπανάνε ξεροσφύρι τα ούζα οι Διαβάτες
Φινιστρίνια που τρέχουν χιλιόμετρα στον Ύπνο τους
Να μ’ αποτρέψουν απ’το Ρίγος το βαθύ
Η Σκέψη «φυγείν αδύνατον»
Μιαν Αποστροφή Ανόητου Ονειροπόλου που διαπερνά
Τις Ρώγες του Στήθους ή των Δαχτύλων
Και θίγει σέρτικα την Αιτιότητα στο στρίφωμα
Του ιδρώτα με την αδιάβροχη επένδυση
Ιαμβικά γαυγίζουν τους περαστικούς οι Σκύλοι
Με των Γιακωβίνων την Τόλμη και των Φυλετικών Νόμων τη Φιλαρέσκεια
Μια Χάρη αυστηρή στη Σπουδαία Αρπαγή
Που ξυπνά μπερδεμένη και κυκλοφορεί εγκυκλίους
Στις Διαβιβάσεις Ανακοινώνοντας την Ίδρυση
Τη «νόμιμη» Υπόσταση δηλώνοντας με σκανταλιές και παιχνίδια
Άλλοι νοιάζονται για την «Υπογεννητικότητα» των Ομοεθνών
Μη και ξεστρατίσει η Φύτρα
Κι Άλλοι αδημονούν για τα φλουριά
Απ’ το ανακάτεμα που ρέουν
Ιδρωμένοι Τοίχοι των Ψυχιατρείων και των Καταυλισμών
Ακροβασίες σε άκρως αντιφατικά Τοπία
Η Κόλαση με τους Κρατήρες
Και τα Λιβάδεια με μιαν ανυπόφορη βλάστηση
Ξέφυγαν τα Ίχνη στη δύσμορφη Αχλύ
Να δεις που κι ο Ναζωραίος νέμεται τις ΝαΊάδες
Πρώτα ταυτίζοντας το βλέμμα του με το δικό τους
Καθώς τις προσπερνά στα Κόκκινα Φανάρια
Θρύψαλα που τρυπούν τις Τυφλωμένες Παγίδες κι εξατμίζουν
Ύστερα τις εκφράσεις των Προσώπων τους αναθεωρώντας
Τα Μαστοράκια π’ αλέθανε το μεροδούλι για μια λυτρωτική ανατροπή
Στα σκέλια μιας Μοιραίας Ερωμένης
Νεκροτομείο απέραντο με Δάδες της γενίκευσης στα Εικονοστάσια
Κάποια Κυράτσα μου ‘λεγε πως γράφω «αρνητικά»
Κρατούμενοι με βλέμμα κοφτερό κρύβονταν στη ζούγκλα
Ονείρων Αποθήκες οι στίβες με τα ξεραμένα Φύλλα
Συγκεφαλαιώνουν ό,τι έχει προαναφερθεί
Ως απάντηση στο άκουσμα του ονόματός μας
Ή του ονόματος ενός Συνοδοιπόρου
Εγκλωβισμένου σε μια συνηθισμένη εναλλαγή Εποχών
Μια Γιατρός ανησυχούσε αν «ισορροπώ» χωρίς κατανάλωση
Εξακολουθώ να Φαντάζομαι, διαβεβαίωσα
Γι’ αυτό πάω στους Ποταμούς
Ίσα για να τρομάξω
Αφού τ’ άλλα δεν προκαλούν συγκινήσεις
Εραστές οι Ποταμοί φιλήδονοι κι Ορμητικοί
Επειδή οι γήινοι Εραστές όταν τους απορρίπτεις
Είτε σε λένε τρελλή είτε Ανέραστη
Ίσα για να τρομάξω
Έχει ο Τρόμος μιαν Ιδιότητα μυστηριακά ευεργετική
