Πριν το Καλοκαίρι…
(Κοίτα!
Λίγο πριν το Θέρος
Θυμούνται οι Άνθρωποι να κάνουν δίαιτα)
Κοίτα!
Επειδή βαρεθήκαμε να θάβουμε
Να παραχώνουμε το ίδιο Πτώμα
Να στήνουμε αγάλματα πάνω στο σκαμμένο
Και να το βανδαλίζουμε Μόνοι μετά
Είναι εκνευριστική τα μάλα, όσο να πεις
Η Ακινησία των Αγαλμάτων
Σφήκες δεξιά κι αριστερά
Κοπιάζοντας να εξηγήσουν
Την αφορμή δολοφονίας
Και τη βαρύγδουπη ενθρόνιση
Επειδή βαρεθήκαμε λοιπόν
Να χώνουμε και να ξεχώνουμε το ίδιο Πτώμα
Σαν Ισοβίτες σε «Κοινωνικές Φυλακές»
Αυτό τον χαρακτηρισμό «Κοινωνικός»
Να δίνουν οι Επινοητές του εγκλεισμού
Και να νιώθουν κι «ευγνωμοσύνη» οι Έγκλειστοι
Δεν τον κατάλαβα ποτέ
AnyWay
Επειδή βαρεθήκαμε λοιπόν
Κάθε αναθεωρημένη έκδοση του Πτώματος
Κι ένεκα που θελήσαμε έστω για μια φορά
Να σταθούμε Ειλικρινείς
Είπαμε το κουφάρι ν’ αφήσουμε άταφο
Κάναμε Κύκλο κι απέ στο Πλαστικό
Για δέηση στα Όρνεα
Χτίσαμε και την Αντιγόνη από τα πριν
Και με τις ροζ ανταύγειες
Και με τα Νύχια της τα Μωβ
Τόσο αθώα
Μα τόσο Αμαρτωλή
Πάλι να σκάψει
Επιθυμήσει…
~ ~ ~
Καλοκαίρι
Περιμένω…
Τόσο Θόρυβος!
Περιμένω
Την Άνοιξη…
Οι Μαλάκες λεν
Ότι τη φτιάχνουν «Μόνοι» τους
Μέσα στη μίζερη
Στη μίζερη Σκλαβιά τους
Λεν…
Τη φτιάχνουν «Μόνοι» τους
Αλλά…
Αλλά φοβούνται
Φοβούνται
Και δεν τη φτιάχνουν
Κοίτα!
Λίγο πριν το Θέρος
Θυμούνται οι Άνθρωποι να κάνουν δίαιτα
Ανεβοκατεβαίνουν λαχανιασμένα στο steping
Μ’ έναν Ίλιγγο τρυφερό στους Κροτάφους
Κοίτα!
Το Θέρος γίνονται οι Πόλεις αμαρτωλές
Τα γυαλιά
Τα γυαλιά θρυμματίζονται
Τα «Γνήσια» Παιδιά της Εποχής
Αθώα και Συνένοχα
Είτε Χειμώνα
Είτε καλοκαίρι
Στη γιγαντο-Οθόνη απέναντι μια Παραλία
Με Φοίνικες, ξαπλώστρες και red bull
Πάλεψαν τόσο όλη χρονιά να πάρουν
Μπούκα βαθμούς τυφλούς
Ποδιές κατουρημένες
Με το εύπλαστο Κρανίο
Παίρνουν κοφτές ανάσες
Δυναμώνουν την ταχύτητα στο step
Ξανά ανάσες κοφτές
Ξανά!
Ξανά!
Ξανά ανάσες κοφτές
Ξανά ανέβασμα της σκάλας στο step
Μυρίζει Πίσσα και βενζόλιο
Τρώω και καταπίνω αυτό το παχύρρευστο Υγρό
Τράβα σκανδάλη
Τράβα σκανδάλη στο Καπιτώλιο
Με μάζεψαν οι Μύγες
Αυτή τη βόλτα
Ψάξ’ την σ’ ένα μήνυμα
Με συγκεκριμένο Σκοπό
Συνήθισαν σε τόσο Πλαστικό τα Μάτια
Τ’ αυτιά συνήθισαν
Στου Κόρακα το Κρα
Χωρίς προφυλάξεις
Με προφυλακτικά…
Ψαχουλεύω
Ψαχουλεύεις
Ψαχουλεύει
Σε Καλώδια Γυμνά τα Σέβη
Το Θέρος!
Χτυπά στο Πρόσωπο ένα αεράκι
Σπέρνει Κάτι στους μορφασμούς
Είπα να φύγω
Αλλά…
Άκουσα τα γυαλιά να σπάνε
Ξανά ανάσες κοφτές
Ψαχουλεύω
Ξανά ανάσες κοφτές
Ψαχουλεύεις
Ξανά ανάσες κοφτές
Ψαχουλεύει
Ψαχουλεύω
Ψαχουλεύεις
Ψαχουλεύει
Όλα
Απ’ αυτή τη χαραμάδα περνάνε
Βγες!
Βγες!
Και άσ’ τα Όλα πίσω
Χωρίς ξανά να κοιτάξεις…
