Αδόκιμο να παραλείψω:
-
την Εκκλησία, η οποία δεν πληρώνει Φόρο Μεγάλης ακίνητης Περιουσίας-Φόρο Μεταβίβασης-Φόρο Αυτομάτου υπερτιμήματος-Φόρο εισοδήματος από εκμίσθωση γαιών-ακινήτων-Φόρο Δωρεάς-Ενιαίο Τέλος ακινήτων αφού δεν υπέβαλε καν Ε9 μήτε κτηματολόγιο, αλλά οι κληρικοί λαμβάνουν μισθό απ’ το κράτος κι αυτοί και το Ταμείο Ασφαλίσεως Κληρικών Ελλάδος υπάγεται επίσης στον προϋπολογισμό του Κράτους. Κατά τ’ άλλα μοιράζει συσσίτια επικαλούμενη το λαϊκό πάλι συναίσθημα, αφού τα διανέμει όχι ξοδεύοντας απ’ τον «κορβανά του Θεού» αλλά απ’ το υστέρημα των ίδιων των Πολιτών, οι οποίοι τρέχουν να γεμίσουν τα καροτσάκια στα σούπερ-μάρκετ, που φέρουν το ταμπελάκι της Ιεράς Μητροπόλεως.
-
τα Σώματα Ασφαλείας με τις επίσης ειδικές παροχές, ώστε να υπάρχει κίνητρο να σηκώνουν τα γκλομπ ενάντια στον φοιτητή που καίει τον κάδο ή τον ρακένδυτο που κατεβαίνει σε διαδήλωση, όσο να πεις τρομοκρατικά στοιχεία παρεμφαίνουν και οι δύο ομάδες.
Εδώ και δεκαετίες, για να μην πω εκατονταετίες, το όποιο πλεόνασμα που προκύπτει στον κρατικό κορβανά, το σφετερίζονται με νομότυπο τρόπο οι ως άνω κλάδοι. Το Κράτος ως ρυθμιστής προσέλαβε στο Δημόσιο υπεράριθμους για να ικανοποιήσει την αδηφάγα ψηφοθηρία του-δωροδότησε τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ και των Τραπεζών αφαιμάσσοντας τις δημόσιες προσόδους – εξασφάλισε περιθώρια κέρδους σε μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις αφήνοντας τον μικρό έμπορο έρμαιο του ανταγωνισμού και της φοροεισπρακτικής λαίλαπας – χρηματοδότησε τα ασφαλιστικά ταμεία ισχυρών, όλοι οι ως άνω – καθόρισε άχρηστες αλλά υποχρεωτικές υπηρεσίες προς όφελός τους.
Αν το ΠΑΣΟΚ έβαζε υπό την ομπρέλα του τις ΔΕΚΟ – την ΑΔΕΔΥ – την ΟΤΟΕ, η Νέα Δημοκρατία προστάτευε τα ευγενή επαγγέλματα, les sciences nobles που λένε και οι Γάλλοι, γιατρούς – δικηγόρους – δικαστικούς – φαρμακοποιούς – μεγαλεμπόρους. Η πλάστιγγα έγερνε μονίμως υπέρ της παρουσίας τους και όσα κέρδιζαν εκείνοι τα έχαναν οι παραγωγοί -οι εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα – ο αυτοαπασχολούμενος που δεν είχε ποτέ σταθερή εργασία. Το ΚΚΕ που πρέσβευε την αρωγή του στον φτωχόκοσμο, λειτουργούσε μεταπολιτευτικά ως επονείδιστο ανάχωμα και παρασκηνιακός επίκουρος δικών του ευνοημένων π. χ. της Άκτωρ ή δια των στοχευμένων παρεμβάσεων για εκλεκτούς, όπως με την ανάφορά του για την προσωρινή κατάργηση προφίλ στα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης γνωστού προσώπου αλλά όχι εκτεταμένη αναφορά για την τροχοπέδη, η οποία εμποδίζει την απρόσκοπτη διακίνηση της πληροφορίας. Κυματοθραύστης κανονικός και με τον Νόμο. Για την ΣΥΡΙΖΑΝ-ΑΝΕΛ, να μη μιλήσω, ό,τι περίσσευε απ’ την αποδιοργάνωση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κατά την έλευση των Μνημονίων, έτρεξε να φτιάξει τη νέα φατρία προς διάσωση της Χώρας, κι αυτή!!
Πως γίνεται να στοχεύουμε σε επιθυμητό ΑΕΠ, του οποίου αν αναλύσουμε το αρκτικόλεξο, Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, δεν κατανοούμε ακριβώς τις διαστάσεις της έκφρασης που απορρέουν απ’ αυτή;;; Κατά βάσιν και ουσία εννοείται το σύνολο όλων των προϊόντων-αγαθών, που παράγει μία οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες. Και σ’ αυτό το σημείο ας στοχαστούμε σοβαρά πάνω στο θέμα, που ονομάζεται Γεωργία, η «καυτή πατάτα» για την εκάστοτε κυβέρνηση, αφού οι θεσμοθετήσεις στιγματίζουν τον αγροτικό κόσμο σαν «παρασιτικά εκσυγχρονισμένο» στην κοινή λογική, όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερο κείμενό μου. Στην ουσία στρεβλώθηκε ο κλάδος της Γεωργίας από ιδιοτελής σκοπούς, τακτική που,σε συνάρτηση με την κατακρήμνιση του Ιδιωτικού Τομέα, πυροδότησε την ανισορροπία του εσωτερικού ελλείμματος, επειδή ο Δημόσιος τομέας πρέπει να τροφοδοτείται καθαρά απ’ τη συγκέντρωση των φόρων από τις εισφορές των ιδιωτικών υπαλλήλων – εργατών – μικροεπιχειρήσεων, ώστε να μην επισημαίνεται παρέκκλιση. Ευτυχώς τύχαμε του «στιβαρού εκσυγχρονιστή» που με τη δημιουργική λογιστική έσυρε τη «μαγειρεμένη» παρέκκλιση στη Νομισματική Ένωση, δες Σημίτης! Αλήθεια σε ποιο θέρετρο πολυτελείας μελαγχολεί!! κι αυτός όπως όλοι οι πρώην Πρωθυπουργοί-Υπουργοί μας;;;
Οι Βάρβαροι ήρθαν λοιπόν αλλά οι Συγκλητικοί είχαν μεριμνήσει να θεσμοθετήσουν για την ευνοϊκή υποδοχή τους. Οι Συγκλητικοί είχαν προνοήσει και η αυλοκρατία της Συγκλήτου φόρεσε τις λαμπρές της τόγες κι άρχισε να παρελαύνει. Όταν το 2009, όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερο κείμενο, κατακρεουργήθηκε ο Ιδιωτικός Τομέας, και κατατέθηκαν βορά στα λυσσαλέα νύχια των Βιομηχάνων-Εταιρειών απ’ τη Νομολογία αντί πινακίου φακής όλα τα εργασιακά προνόμια ανθρώπων, οι οποίοι στήριζαν την Οικονομία επί δεκαετίες, διότι ας μην γελιόμαστε Οικονομία χωρίς Ιδιωτικό Τομέα είναι απλώς νεκρή ή στην εντατική, αφού οι εισφορές των υπαλλήλων-εργατών του ιδιωτικού Τομέα γεμίζουν τον κρατικό κορβανά και τα ασφαλιστικά ταμεία, όλοι ανεξαιρέτως οι άλλοι κλάδοι συνέργησαν με την κρυφή προσδοκία, να μην πληγούν οι ίδιοι. Αυτό αν μη τι άλλο ονομάζεται δωσιλογισμός, αλλά και πιο επιεικώς εθελοτυφλία. Σιγά αλλά σταθερά η Κρατική Μηχανή αποδυνάμωνε έναν-έναν όλους τους Κλάδους, στοχεύοντας στον ατομικισμό τους και στην απομόνωση του ατόμου γενικότερα, πράγμα στο οποίο συνετέλεσε ο μεθοδευμένος προσανατολισμός του προς την ενασχόληση-μύηση στην εικονική πραγματικότητα αλλά και οι θεωρίες της Ψυχολογίας περί ανένδοτου προτάγματος του εαυτού, όπερ και εγένετο με τη διάλυση κάθε μορφής υγιούς σχέσεως.
Ευφράδειες και δημηγορίες συνεχίζουμε ν’ ακούμε. Οι ταξικοί αγώνες συνδαυλίζουν τον «βαλλιστικό έλεγχο» των ιδεολογιών
Παραγωγοί – εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα – αυτοαπασχολούμενοι είναι οι κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται τη σήμερον σε απόγνωση και συνιστούν τους Αόρατους. Πέραν των κραταιών ναυαρχίδων του Τύπου, που κατακερματίζουν την πληροφορία κατά το δοκούν αναπαράγοντας τα διπολικά κομματικά στερεότυπα και πέραν των Ολιγαρχών, Πολιτικοί και μεγάλης ολκής Επιχειρηματίες, χιλιάδες επίκουροι της αθλιότητας στο μαλακό υπογάστριο, συνετέλεσαν και συνεχίζουν να κλιμακώνουν την προσφορότητα για καιροσκοπική πολυπλοκότητα και συντεχνιακή ιεραρχία.
