Στάχτες
Δεν υπήρχαν φύλλα πεσμένα στο χώμα, Μόνο πτώματα διαμελισμένα και δακρυγόνα∙ Όλα με σκόνη ποτισμένα. Μη μ’ αφήσεις μες στην Κόλαση, Μονάχη… (Πατήστε για να ακούσετε την απαγγελία) Σκοτείνιαζε στη μικρή Πολιτεία! Έστεκαν όλοι αμίλητοι στο κέντρο του κύκλου, Σέρνοντας το κρανίο τους δεμένο μ’ αλυσίδες∙ Σε κάθε στροφή ένα βάραθρο με φωτιές, Κι η κάθε φλόγα να εμφανίζεται …
Πελασγική παράθεσις άναρχων συνειρμών…
Αν κατά προσωπική μου προσέγγιση Ποίηση είναι ο «Γυάλινος Κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς, οι στίχοι είναι τα γυάλινα ζωάκια της Λώρα και Ποιητής είναι η Λώρα ως εύθραυστη παρουσία με τις πλείστες αναπηρίες της και τα προσωπικά ελλείμματά της. Στην προσπάθειά του ο Ποιητής ν’ αντιπαρέλθει αυτού του προσωπικού ελλείμματος, κατατρύχεται απ’ τον δημιουργικό θρήνο, ο οποίος εξωτερικεύει το απόσταγμα …
