Τρέξε, Άνθρωπε, τρέξε…
«Τρέξε, Άνθρωπε, τρέξε» είναι ο τίτλος του ημερολογίου του Ισπανού Xosé TarrioGonzalesαπ’ τις Φυλακές FIES=Τρόφιμοι υπό ειδικό καθεστώς Επιτήρησης, το οποίο εκδόθηκε σε μετάφραση του Δημήτρη Κουφοντίνα και στην Ελλάδα, ένα βιβλίο-ντοκουμέντο. Ο Xosé TarrioGonzales σε ηλικία 11 ετών εισάγεται τη δεκαετία του 1990 σε οικοτροφείο λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογένειάς του, όπου θα νιώσει τον απόλυτο διαχωρισμό του απ’ τα «πλούσια μέλη» της Κοινωνίας που στηρίζει το κτήνος του Καπιταλισμού-τη βάναυση αίσθηση της απέραντης μοναξιάς μακριά απ’ το γονικό χάδι-τον ασύδοτο σαδισμό των δασκάλων κι εκπαιδευτών που χτυπούν τα ορφανά-εγκαταλειμμένα παιδιά με λουρίδες προς συνετισμό τους στην τάξη-την καταναγκαστική ιδιοτροπία των καλογριών που επιτηρούν και φροντίζουν τα παιδιά σε ανάλογα άσυλα-τις ανελέητες τιμωρίες για μικροσκανταλιές που οι κοινωνίες των ευνοημένων προσυπογράφουν ως «ανδραγαθήματα» των τέκνων τους, για να εμπεδώσει πως δεν «ξεκινά το μονοπάτι που λέγεται Ζωή με τις ίδιες αποσκευές, όπως άλλοι».
Ο δρόμος της αναρχικής ιδιοσυγκρασίας του είναι προδιαγεγραμμένος σ’ ένα πλαίσιο απόλυτων αυθαιρεσιών ενός «Κράτους Δικαίου» και δη Σοσιαλιστικού κατά τις δεκαετίες του 1990 και 2000. Αναμορφωτήριο-Φυλακές Ενηλίκων-Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας-Απομόνωση. Και όλα αυτά μόνο και μόνο επειδή δεν δεχόταν να υποκύψει στις πρακτικές «ψυχολογικού συμπεριφορισμού κατηγοριοποίησης που βασίζεται σε κίνητρα ρύθμισης της ανθρώπινης σύμπλευσης κατά το δοκούν», για τις αλλεπάλληλες προσπάθειες απόδρασής του και τις συνεχείς εξεγέρσεις προς διεκδίκηση ανθρωπίνων συνθηκών και θεμελιωδών ελευθεριών του ατόμου. Δόκιμο ν’ αναφερθεί η τεράστιας αξίας Ηθική του σχετικά με την αντιμετώπιση του γίγνεσθαι, η αλληλέγγυα ευθύνη προς τους συγκρατούμενους, η μη διάπραξη αληθινών εγκληματικών ενεργειών.
Σε πλαίσιο «δημοκρατικό» καταγγέλλεται το καθεστώς διαίρεσης των φυλακισμένων σε δύο κατηγορίες:
Οι συμβιβασμένοι, οι οποίοι εκτίουν την ποινή τους αποδεχόμενοι την αξιολόγηση της συμπεριφοράς τους στοχεύοντας σε «επιβράβευση της επανόρθωσης παρεκκλίσεων» και κατά συνέπεια διαμόρφωση «άνετης διαβίωσης» κι άμεση επιστροφή τους στον «ευτυχισμένο Κόσμο των ευνομούμενων Δημοκρατιών», όπως ειρωνικά αποκαλεί τις Υποκριτικές Κοινωνίες, μέσα στις οποίες κινούμαστε χωρίς ντροπή και κλείνοντας τα μάτια σε όποια επονείδιστη παραβίαση τελείται γύρω μας.
Οι ασυμμόρφωτοι, οι οποίοι έχουν «ασυμμόρφωτα συνειδητοποιήσει την ανθρώπινη υπόστασή τους» και μάχονται υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπειά τους-αποποιούμενοι τις υπέρμετρες υλικές ανέσεις-συγκρουόμενοι με τη δυνάστευση κι υποταγή.
Εγκαλείται για σοσιαλιστικές ατασθαλίες η «Ισπανική Μετάβαση στη Δημοκρατία» μετά τον θάνατο του Φράνκο το 1975, εκπροσώπου του ενός απ’ τα τρία δικτατορικά καθεστώτα της Νότιας Ευρώπης κατά τη διάρκεια και μετά τον Β’ Παγκόσμιο, στα οποία συγκαταλέγονται επίσης η Απολυταρχία του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία και των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα. Υπό τον «σοσιαλιστικό μανδύα» εξωραΐζεται ο εγκλεισμός αντιφρονούντων στη Φυλακή, η οποία αποτελεί έργο βιτρίνας μέχρι και σήμερα και η κοινή γνώμη πλανάται πλάνην οικτρά τείνοντας τα ώτα ευήκοα στις μετονομασίες:
Αντί για Φυλακή ομιλούμε για Σωφρονιστικό Κώδικα
Αντί για Φύλακες ομιλούμε για υπαλλήλους εφεδρικής πολιτοφυλακής
Αντί για μακρόχρονη κι απόλυτη απομόνωσηομιλούμε για καθεστώς ειδικής Επιτήρησης
Αντί για «εσύ ρε» απευθυνόμαστε στον έγκλειστο με το «εσείς»
Στις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις τους οι κρατούμενοι δηλώνουν μετά βδελυγμίας την παραβίαση όλων των ελευθεριών τους μέσα σ’ ένα σύστημα ανεπαρκές. Σ’ ένα μανιφέστο, το οποίο ύστερα από ομηρία υπαλλήλων καταφέρνουν να δημοσιοποιήσουν στα Ισπανικά Μέσα Ενημέρωσης ζητούσαν:
Άμεση παύση των βασανιστηρίων. Είτε πρόκειται για ανελέητους ξυλοδαρμούς. Είτε για εφαρμογή «σωφρονιστικής μεταχείρισης» σε Ψυχιατρείο, όπου δένονταν τρόφιμοι επί μήνες στερούμενοι τα προσωπικά τους αντικείμενα-την επαφή με τα συγγενικά πρόσωπα και τους δικηγόρους τους. Αναγκάζονται να κάνουν τις σωματικές ανάγκες επάνω τους. Καταδεικνύουν συγκεκριμένα ονόματα Ιατρών, όπως αυτό της Άνχελες Λόπες στη Φυλακή Αλικάντε, οι οποίοι λειτουργούν ως φερέφωνα της εξουσίας
Άμεση παύση των καθηκόντων των δεσμοφυλάκων που προτείνουν μέσα στις Φυλακές σχηματισμό ομάδων ικανών να δολοφονήσουν τους σημαντικότερους Πολιτικούς κρατούμενους με αντάλλαγμα ευεργετήματα στις ποινές τους.
Εντοπισμένη κι αξιόπιστη έρευνα για να βρεθούν οι υπεύθυνοι για τους απαγχονισμούς λόγω της εσκεμμένης αμέλειας ή εκβιαστικής συμβολής των δεσμοφυλάκων.
Εφαρμογή άρθρων του Συντάγματος που σηματοδοτεί την αποφυλάκιση ασθενών σε τελευταίο στάδιο της αρρώστιας.
Αναστολή ειδεχθών άρθρων περιορισμού σε πλήρη απομόνωση, τη στιγμή που εξακριβώνεται πως η Βία γεννά Βία.
Παύση της σωφρονιστικής Πολιτικής των Κυβερνήσεων σε μικρό-παραβάτες, όπως τοξικομανείς, και σε άτομα αντίθετων πολιτικών Ιδεολογιών
Σεβασμό των πολιτικών ιδεωδών του κάθε ανθρώπου κι ομαλή-ανεμπόδιστη ένταξή του στις Κοινωνικές δομές, οι οποίες οφείλουν να «αντέχουν» τη διαφορετικότητα.
Μη μεταγωγή των κρατουμένων σε απομακρυσμένες φυλακές, διότι τοιουτοτρόπως ελαχιστοποιείται το ενδεχόμενο πρόσβασης των συγγενικών-φιλικών τους προσώπων λόγω της οικονομικής δυσχέρειας.
Κατά τη διάρκεια εσωτερικών Πειθαρχικών Διαδικασιών να έχουν δικαίωμα οι κρατούμενοι αρωγής σε μάρτυρες-δικηγόρους-ανεξάρτητων ελεγκτών, διότι βρίσκονται ανυπεράσπιστοι μπρος στα διεφθαρμένα Συμβούλια Φυλακών, στα οποία οι ίδιοι οι δεσμοφύλακες διατελούν ρόλο δικαστή-κριτή-δημίου.
(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)
