Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη.
Είναι η ρήση του Richard Ortiz, εργάτης σε εργοστάσιο high-tech παραγωγής, όπου οι εργαζόμενοι εργάζονται σκληρά ατέλειωτες ώρες σε σημείο που να χάνουν τις αισθήσεις τους και να μεταφέρονται με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Και συμπληρώνει: «Είναι σαν να πέθανες και να πήγες στον παράδεισο του αυτοματοποιημένου εργάτη»…
Περί Μνημονίων…
Ο όρος Μνημόνιο εμφανίζεται στο αρκτικόλεξο «Μνημόνιο Δράσης Εθνικής Ασφαλείας 303». Πρόκειται για την Επιτροπή 303, η οποία παίρνει σάρκα και οστά δια προεδρικής ντιρεκτίβας τον Ιούνιο του 1967, όταν ο Νίξον επιτυγχάνει ανάρρηση στον θώκο! Είναι ένας συντονιστικός μηχανισμός, ο οποίος μεταμφιέζεται υπό διαφορετικούς ονοματικούς μανδύες και έλκει τις ρίζες του στον Νόμο περί Εθνικής Ασφαλείας του 1947, το οποίο συνεπιφέρει τη σύσταση των NSA και CIA κι έχει σαν στόχο την «μεθοδευμένη ηρεμία» στο γήινο στερέωμα, με πρώτη εφαρμογή του σχεδίου «Ανοιχτοί Ουρανοί».
Η κατάστρωσή του έχει ήδη τεθεί επί τάπητος εν έτει 1959 από NATO-OHE-NSA-ΔΝΤ-ΕΕ με την πρώτη «επιστροφή» του Ανδρέα Παπανδρέου στο ελληνικό έδαφος και ο οποίος προορίζεται να εγκλωβίσει το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Ανασφαλής προσωπικότητα με ανεξόφλητες υποχρεώσεις στους Αμερικανούς και ειδικότερα στην NSA, κονδύλια των οποίων τον σπούδασαν και του εξασφάλισαν το πτυχίο προς άγραν συγκεκριμένων σαφώς ανταλλαγμάτων. Ο Καραμανλής με εμμονή στις διεθνείς σχέσεις, προς τεκμηρίωση της ιστορικής του θέσεως, και με καταστροφικό ακρογωνιαίο λίθο το χαρακτηριστικό του εκούσιου πατερναλισμού. Ο Μητσοτάκης, ο οποίος συμμετέχει με την ορκωμοσία του σαν υπουργός στο κυβερνητικό εγχείρημα Νόβα το 1965.
Συνακόλουθα οι «συναλλαγματικές της αποστασίας» συμψηφίζονται με την είσοδο της Ελλάδος στη Δικτατορία του ’67. Η κατάσταση το ’74 εκτροχιάζεται εκ νέου, με τον Μακάριο να οδηγεί την Κύπρο σε αποσκίρτηση, γεγονός αδιανόητο για τα Αμερικανικά συμφέροντα. Ο κύριος Στριγάς αναφέρει: «Η εισβολή στην Κύπρο είχε αποφασιστεί στη Σύνοδο Υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ στη Λισσαβώνα, στις 3-4 Ιουνίου 1971, όπου κάτω από μεταβαλλόμενες στρατηγικές συνθήκες στη Μεσόγειο, διαμορφώθηκε η φόρμουλα της Ελληνοτουρκικής συμφωνίας, που προέβλεπε τον τερματισμό της Κυπριακής ανεξαρτησίας, με διχοτόμηση του νησιού (από τα απόρρητα αρχεία του ΝΑΤΟ, συζήτηση 3ης και 4ης Ιουνίου 1971, σελ. 36, παρ. 4, 5)».
Τα ταχυδακτυλουργικά τερτίπια επιτάσσουν τον διορισμό του Σίσκο σε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος, πράκτορας της CIA κι επιτετραμμένος να αντιμετωπίσει διπλωματικά κι αναίμακτα για τους πολιτικούς σε κόστος τη ζοφερότητα που θα επακολουθούσε με την απόβαση στη μεγαλόνησο. Μεθοδεύεται ταυτόχρονη λοιπόν επάνοδος των Καραμανλή-Παπανδρέου στην Ελλάδα, με τρόπο ώστε ο μεν πρώτος να αναλάβει την πρωθυπουργία και να κατοχυρώσει νομική θωράκιση στο ΚΚΕ, το οποίο δεν θα είχε πλέον ερείσματα αντιστράτευσης ένεκα του ανταλλάγματος, κι ο δε δεύτερος να προσφέρει τη σιωπή του σαν αρωγή στην εισβολή σε Κύπρο. Με παρόμοιο τρόπο επιτεύχθη το χρίσμα του Αντρεότι στην Ιταλία στη θέση του πρωθυπουργού και του Κοσίγκα στο έδρανο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η ίδια παρεούλα, ικανότατη στις αποσταθεροποιήσεις καθεστώτων προς όφελος των ΗΠΑ, οδήγησε στον θάνατο το 1973 τον Αλιέντε στη Χιλή.
Εν συνεχεία, με την ανάληψη των καθηκόντων του εξουσίας, ο Παπανδρέου επιφορτίζεται να φέρει εις πέρας τα πλάνα RED I και RED II. Ο Μόντιγκλ Στερνς αναλαμβάνει πρέσβης των ΗΠΑ το 1981 με την διττής δικαιοδοσίας αποστολή: αστυνόμευση της κυβέρνησης Καραμανλή και του βουλευτικού του σχήματος-λείανση εδάφους προς άνοδο του Παπανδρέου. Τα πρακτικά της συζήτησης μεταξύ των ειδημόνων συγκεκριμενοποιούσαν συνθήματα κατά της Δεξιάς-των Αμερικανών-των Βάσεων-του ΝΑΤΟ, προς ψηφοθηρία αριστερού φρονήματος οπαδών-πυροδότηση χαμηλής εντάσεως έριδας ανάμεσα σε καπιταλιστικά συμφέροντα Δεξιάς-Αριστεράς, Αμερικανών ωστόσο-υποστολή απαιτήσεων του ΚΚΕ μέσα στο συμφωνηθέν πλαίσιο με τους ομολόγους της KGB-απλή αντικατάσταση των παλαιών πυρηνικών με νέα!!!-ποδηγέτηση του Κυπριακού ζητήματος και αποφυγή εύρεσης καταληκτικής λύσης όσον αφορά τους Ελληνοτουρκικούς διαξιφισμούς-παρασκηνιακό κι αδιαφανές προσπάθεια εξ αμερικανισμού της ελληνικής βάσης σε πολιτιστικά, γλωσσικά θέματα-ανοχή στην τρομοκρατία προς εκφοβισμό της μαζικής συνείδησης-συγκράτηση της Ελληνικής Βιομηχανίας όπλων σε εμβρυϊκή μορφή, ώστε να τρέχουν τα προγράμματα προμήθειας εξοπλιστικού υλικού απ’ το ΝΑΤΟ.
Ο λαός πανηγύρισε με την επιστροφή του Καραμανλή, ο οποίος διατεινόταν το ευτράπελο «…ήρθα επειδή με καλέσατε», ευφραινόταν και με την επιστροφή του Παπανδρέου…
Η εξουσία που μας αξίζει…
Κάθε τετραετία, τελευταίως συχνότερα-πυκνότερα, ο «κυρίαρχος λαός» προσέρχεται στις κάλπες. Οι επιτήδειοι, ενδυόμενοι τον μανδύα του «κόμματος», επιστρατεύουν κακόβουλη πονηριά, ώστε να εμπλέξουν την «ελεύθερη βούληση» των ψηφοφόρων στα γρανάζια μιας αισχρής διαδικασίας, η οποία ονομάζεται «εκλογές».
Όταν αναφερόμαστε σε πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, ειλικρινέστερο θα ήταν να αντικαταστήσουμε τον όρο «πολιτικό» με τον όρο «πελατειακό». Ο ψηφοφόρος δεν διέπεται από οραματισμούς αλλά συνιστά άθυρμα στα χέρια του κάθε πάτρωνα-κομματάρχη. Τα πολιτικά τζάκια, που συστήθηκαν μετά την Επανάσταση του ’21, εμφανίζονται προσωποπαγή και ετεροκίνητα. Στην ουσία αναβιώνουμε το ίδιο παραμύθι με διαφορετικά σκηνικά: Οι Μπαρλαίοι οι αγγλοκίνητοι-οι Μοσχομαγγίτες οι γαλλοκίνητοι-οι Ναππαίοι οι ρωσοκίνητοι. Κατ’ εφαπτομένη κι εφόσον όλοι ξενοκίνητοι με απώτερο στόχο τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, για ποιους λόγους ταλανίζουν την αδαημοσύνη σε ψευτοδιλήμματα του τύπου «πείνα ή συσσίτιο»-«μνημόνιο ή χρεωκοπία»;
Στο διάβα των περίπου 200 ετών τα χαρακτηριστικά των κομμάτων παραμένουν αναλλοίωτα και αμιγώς ρουσφετολογικά. Δόκιμο σε αυτό το σημείο να αναφερθεί πως σε όλες τις «Δυτικού τύπου Δημοκρατίες» καμμία Διοίκηση δεν λειτουργεί αυτόνομα αλλά υπό την καθοδήγηση συνασπισμών εξουσίας και παραλλαγές λαϊκισμών προς επηρεασμό του όχλου. Οι κομματικοί μηχανισμοί δεν διακονούν υψηλά ιδανικά. Στον αντίποδα επιδιώκουν να πραγματώσουν ιδιοτελείς σκοπούς. Ας θυμηθούμε τον διαχρονικό διαχωρισμό των Ελλήνων, στον οποίο προέβη ο ευφυής Εμμανουήλ Ροΐδης παλαιότερα: «α) εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτρα του προϋπολογισμού β) εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντες κοχλιάριον και ζητούντας παντί τρόπω να λάβωσι τοιούτον γ) εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν δια του ιδρώτος αυτών».
Τα κόμματα δεν υπόκεινται σε νομική υπόσταση-δεν διέπονται από καμμία νομοθεσία-δεν λογοδοτούν-στέκονται υπεράνω του νομικού πλαισίου. Ποιος υποστηρίζει οικονομικά τις ψηφοθηρικές τους εξορμήσεις; Με ποιες φαύλες μεθόδους διασπαθίζεται δημόσιο χρήμα για προεκλογικές καμπάνιες, γεγονός που συγκαλύπτουν όλες ανεξαιρέτως οι παρατάξεις και δεν πρόκειται για διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν, (1.498.000.000 το 1991); Τα πετρελαϊκά καρτέλ χρηματοδότησαν με 50.000.000 δολάρια την επάνοδο του Καραμανλή το ’74, οι ίδιοι κολοσσοί στήριξαν την εμφάνιση Παπανδρέου με πανομοιότυπο ποσόν. Λίγο σκληρότεροι παρουσιάζονται οι «μπάσταρδοι» της Γουώλ Στρητ, οι οποίοι συνήθως επιχορηγούν αφού «δέσουν τον γάιδαρό τους», τουτέστιν αφού σιγουρευτούν για την ενθρόνιση του εκάστοτε υποψηφίου στην εξουσία. Αδόκιμο θα ήταν να ξεχάσουμε να αναφέρουμε τις παρεμβάσεις του Δημόσιου Λογιστικού γραφείου των ΗΠΑ, το οποίο δεν είναι τίποτ’ άλλο από μία γραφειακή παραφυάδα του Αμερικανικού Πενταγώνου και επιλαμβάνεται των εξοπλισμών όλων ανεξαιρέτως των χωρών. Άλλως ειπείν συνιστά τον επίσημο παραγγελιοδόχο των εταιρειών όπλων.
Για τη χρηματοδότηση αναδεικνύεται η αφορμή της δημοκρατικής αρχής της ανεξαρτησίας. Ισοκατανομή ωστόσο δεν υφίσταται, αφού οι επιχορηγήσεις προσφέρονται σύμφωνα με την κοινοβουλευτική δύναμη της φατρίας…
Δεκτό το χρήμα από κάθε πηγή…
Τα ποσά ωστόσο που απαιτούνται προς κάλυψη όλων των εξόδων, δεν ισοσταθμίζονται μόνο απ’ τις κρατικές επιχορηγήσεις. Καλούνται λοιπόν να μετέχουν μεγιστάνες του πλούτου με εισφορές, οι οποίες είναι ανταποδοτικές, δηλαδή θα επανεισπραχτούν δια μέσω ψηφισμάτων-νομοθετημάτων υπό τη μορφή χαριστικών παραχωρήσεων με τη ζυγαριά να γέρνει πάντα προς όφελος της «υψηλής τάξης». Πρόκειται για μία ανερυθρίαστη θεσμοποιημένη πρακτική, η οποία έχει παγιωθεί σε ολόκληρο τον πολιτικό-κομματικό ιστό της Δύσης. Μετά από χρόνια βγαίνουν στο φως συνεχώς νέα στοιχεία.
Επί χούντας η ΚΥΠ χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία των Νίξον-Άγκνιου με 549.000 δολάρια διαμέσου ελληνοαμερικανού επιχειρηματία. Το 1991 το κόμμα των Συντηρητικών έλαβε δωρεά 2 εκατομμυρίων λιρών Αγγλίας από Έλληνα εφοπλιστή. Οι Άγγλοι Συντηρητικοί ευνοήθηκαν επίσης από επιχειρηματία του Χονγκ-Κονγκ και τον Τούρκο απατεώνα Αζίλ Ναντίρ. Η ίδια η Θάτσερ ευχαρίστησε με δημόσια επιστολή της, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Monde στις 12 Οκτώβρη 1991, τονίζοντας πως η αποφασιστική νίκη είναι αποτέλεσμα των ως άνω επιχορηγήσεων.
Pages: 1 2
