«Μόλο που οι Σιωνιστές εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι οι Παλαιστίνιοι άφησαν την Παλαιστίνη χωρίς να τους ασκηθεί πίεση, η μαρτυρία των 800.000 προσφύγων στα Στρατόπεδα Συγκεντρώσεως τους διαψεύδει» διατυπώνει ο Khalidi.

Ένας άνδρας απ’ το Στρατόπεδο Ναχρ αλ- Μπαρέντ συνοψίζει: «Μέσα σε δώδεκα ώρες είχαμε πέσει απ’ την αξιοπρέπεια στην ταπείνωση».

Η φρίκη που δεν αναφέρει η Ιστορία.

Υπό αυτό το δυσοίωνο κλίμα πως διαπλάστηκε η επόμενη γενιά, απ’ τη Συμφορά μέχρι και το 1965, που ονομάζεται Τζηλ αλ-νέκμπα;

Αναίμακτος Πόλεμος

Αν «Πολιτική είναι αναίμακτος πόλεμος και Πόλεμος είναι αιματηρή πολιτική» σύμφωνα με τον Μάο Τσε Τουγκ, ο κάθε Πόλεμος έχει τους στόχους του, αφού μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου ο άνθρωπος υπήχθη στη γραφειοκρατική εκπροσώπησή του απ’ το διαβατήριο, το οποίο αποδεικνύει την εθνικότητά του, και μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου οι Οικονομίες επιδαψίλευσαν τιμές μέχρι το χώμα στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, ελεγκτικός μηχανισμός της παραγωγικής δραστηριότητας. Το παιχνίδι με τις λέξεις συνιστά έναν συγκεκαλυμμένο εκβιασμό ή μία χειροκροτημένη αργομισθία της φεουδαρχικής νοοτροπίας. Οι Βρετανοί «αντικατέστησαν άρδην τον όρο αυτοκυβερνώμενη κοινοπολιτεία με τον λεκτικά ακίνδυνο αυτοκυβερνώμενοι θεσμοί» σύμφωνα με τον D. Lloyd George. Μήπως εν τέλει επρόκειτο για μία αναβίωση της Χανσεατικής Ενώσεως υπό άλλη ηγεσία και κινητοποίηση σε άλλο εδαφικό πλαίσιο; Η Χανσεατική Ένωση αποτέλεσε έναν σύνδεσμο Γερμανών Εμπόρων με έδρα την πόλη Λυβέκη, που δραστηριοποιήθηκε κατά τους 14ο και 16ο αιώνα με το καταστατικό του να εστιάζει στη συγκέντρωση των εμπορικών πόρων-προλεταριακού δυναμικού-ελέγχου της Ευρώπης στα χέρια των Γερμανών, πρωτουργός εμπνεύσεως φέρεται η Παπική Εκκλησία και διεκπεραιωτές τα φερέφωνά της, τα Μοναστικά και Ιπποτικά τάγματα, διαλύθηκε το 1669.

Τζηλ αλ-νέκμπα…

Οι Φελάχοι που «Μέσα σε δώδεκα ώρες είχαν πέσει απ’ την αξιοπρέπεια στην ταπείνωση», είχαν κατ’ αρχάς έρθει αντιμέτωποι με το ψυχολογικό τραύμα της απώλειας της εστίας και των συνηθειών τους. Ο τρόπος αυτό-οργάνωσής τους δια μέσω της διοικητικής μονάδας του χωριού, είχε χαράξει την προσωπικότητά τους. «Η απομάκρυνση απ’ την ειδική διάταξη των σπιτιών και τις συγκεντρώσεις στους δενδρόκηπους, όπου η συλλογικότητά μας αποφάσιζε, έκανε τον χωρισμό να μεταφράζεται ως η πλήρης εκμηδένιση» με ευπροσηγορία διατυπώνεται στο Ημερολόγιο το τεράστιο κενό, που ένιωθαν.

Από αυτό το σημείο θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με καινούριες νόρμες συναλλαγών και διαλεκτικής, όπως η πολιτική καταπίεση – η κοινωνική απομόνωση – ο οικονομικός παραγκωνισμός. Η Σιωνιστική «αυτοκυβερνώμενη κοινοπολιτεία» κινούταν μέσα σε νοσηρό κλίμα αλαζονείας και αυταρχισμού, επικαλούμενη το επαίσχυντο επικάλυμμα των «αυτοκυβερνώμενων θεσμών». Με την επικράτησή τους «συντελέστηκε άμεση αποσύνδεση της αραβικής εργασίας απ’ τα παραγωγικά μέσα. Το πολιτικό και οικονομικό κόστος αυτής της απαλλοτρίωσης μεταβιβάστηκε με στρατιωτικά μέσα στις γειτονικές αραβικές χώρες και στον ΟΗΕ» αναφέρει ο T. Asad στη μελέτη ανθρωπολογικού περιεχομένου σχετικά με τα αραβικά χωριά.

Το 1949 υπογράφεται η Συμφωνία της Ρόδου, η οποία επιτάσσει παύση διεκδίκησης της Νότιας Παλαιστίνης απ’ την Αίγυπτο και παραχώρησή της στους Σιωνιστές – παραχώρηση περιοχών της Ιερουσαλήμ απ’ την Ιορδανία στους Σιωνιστές – παρακράτηση των αρχικών συνόρων από Συρία και Λίβανο. Ο αμφιβόλου ερμηνείας όρος «αυτοκυβερνώμενος» σηματοδοτούσε γεωπολιτικά την τριπλή αποσύνδεση των βαγονιών απ’ την παλαιστινιακή ατμομηχανή:

• στα τρία τέταρτα του εδάφους, που ήλεγχαν πλέον δια της βίας οι Σιωνιστές, παρέμειναν περίπου 60.000 Παλαιστίνιοι ενώ προ Διχοτόμησης ήταν 900.000! Την απογραφή διενεργεί η πρώτη Ισραηλινή Κυβέρνηση κατά την Janet Abu-Lughod σε άρθρο της, στη διακειμενικότητα του οποίου ανιχνεύεται επίσης η πληροφορία πως στο Ισραηλινό πλέον έδαφος καταμετρήθηκαν και 65.000 Βεδουίνοι, που ζούσαν στην περιοχή Νεγκέβ αλλά δεν είχε τεθεί ποτέ υπό απογραφή ο πληθυσμός τους. Οι 40.000 εξ’ αυτών των μειονοτήτων!! θεωρούνταν πρόσφυγες, αφού είχαν εκδιωχθεί απ’ τα σπίτια τους.

• 1.000.000 Παλαιστίνιοι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν προς τη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη. Και στις δύο περιοχές ο αριθμός των προσφύγων υπερακόντιζε τον αριθμό των ντόπιων. Ο σταθερός πληθυσμός στη Λωρίδα της Γάζας, 80.000 κάτοικοι, αυξήθηκε κατά 200.000, πρόσφυγες. Στη Δυτική Όχθη σωρεύτηκαν 360.000 πρόσφυγες με ντόπιο πληθυσμό 425.000.

• Περίπου 300.000 Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν πέραν των συνόρων: 104.000 στον Λίβανο – 110.000 στην Υπεριορδανία – 82.000 στη Συρία – 12.000 διασκορπίστηκαν σε Ιράκ, Αίγυπτο, Λιβύη, Σαουδική Αραβία, Λονδίνο (όποιοι είχαν εργαστεί στον Δημόσιο Τομέα ή στις Δυνάμεις Αστυνομίας κατά την Βρετανική Κυριαρχία!!).

Η «Γκούρμπα», κατάσταση εξορίας και αποξένωσης στην παλαιστινιακή κατανόηση, σκιαγραφείται κυρίως στα στρατόπεδα της Ιορδανίας – του Λιβάνου – της Συρίας. Ο όρος «Γκούρμπα» σχετίζεται περισσότερο με τη διοικητική δομή των χωριών και συνιστά παράγωγο της λέξης «γκαρήμπ», οι Παλαιστίνιοι έκαναν χρήση της λέξης για να αποκαλέσουν όποιον ήταν ξένος=δεν ήταν μόνιμος κάτοικος του χωριού αλλά μεταγενέστερα συντελείται η παράφραση του όρου και ενσωμάτωσή της στον εθνικισμό.

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21