Έντονες αντιπαραθέσεις αρχίζουν με την έλευση της Βρετανικής κυριαρχίας, η οποία «στέκει αμέριστος αρωγός των Σιωνιστικών φιλοδοξιών», όπως διατείνεται ο A. W. Kayyali, και η E. A. Finn=σύζυγος Βρετανού Προξένου παρατηρεί στο βιβλίο της πως «οι νεοσύλλεκτοι στρατολογούνταν απ’ τα χωριά και μεταφέρονταν στο λιμάνι αλυσοδεμένοι». Επί Βρετανικής κατοχής ο στρατωνισμός των κατακτητών τελείται κοντά στα χωριά, με αποτέλεσμα να ασκούνται άμεσες πιέσεις φοροληστρικής τακτικής στις σοδειές. Οι Βρετανοί εισήγαγαν επίσης την τακτική ενδιάμεσης διάβρωσης των Μουχτάρ και Ιμάμη, τους επιφόρτισαν με ενεργό ρόλο στη συλλογή των φόρων των κατοίκων υπέρ των Βρετανών, και όταν οι κάτοικοι συσπειρώνονταν ως «μουτζαχιντήν»=αντάρτες, εφαρμοζόταν καθολική τιμωρία ενάντια στην ανταρσία του χωριού, το οποίο κατέστρεφαν Βρετανοί επιδρομείς. Να διευκρινιστεί πως ο όρος μουτζαχιντήν είχε τη βάση στο Τζιχάντ, που σημαίνει ιερός πόλεμος εναντίον του Ιμπεριαλισμού και κατά παράφραση ενάντια στους αλλόθρησκους, υιοθετείται απ’ την αντίσταση των Παλαιστινίων ενάντια στους Βρετανούς και των Αλγερινών ενάντια στους Γάλλους. Βρετανοί και Γάλλοι ναι μεν ήταν αλλόθρησκοι αλλά δεν έπαυαν κυρίως να είναι κατακτητές Ιμπεριαλιστές. Δόκιμο να αναφερθεί πως τα χωριά αν κι ενίοτε τελούσαν υπό έριδες, επειδή έκαστο ανέπτυσσε γλωσσικές ιδιομορφίες-πολύπλευρες μορφές ευφυΐας – ενδογαμική εθιμοτυπία – ξεχωριστή τελετουργική ταυτότητα, είχαν συνείδηση της όμοιας ταξικής τους θέσης και κατ’ εφαπτομένη συνενώνονταν μπροστά στην εξωτερική απειλή του Ιμπεριαλιστή.

Παράλληλα τα «Παιδιά του Ισραήλ», μέλη της εθνικό-θρησκευτικής ομάδας του Ιουδαϊσμού που είχαν σταθμεύσει για αρκετά χρόνια στην περιοχή της Παλαιστίνης ως πολύ μεταγενέστερος ωστόσο πληθυσμός, τελούσαν υπό ανεξέλεγκτη διασπορά λόγω των διώξεων που υπέστησαν απ’ τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στις αρχές του 20ου αιώνα «πάνω απ’ το 50% των Εβραίων, περίπου 7.000.000, ζούσαν περιορισμένοι στην Περιοχή Εγκατάστασης, που αντιστοιχούσε στα σημερινά κράτη της Λευκορωσίας – Ουκρανίας – Ανατολική Πολωνία. Με την επανάσταση στη Ρωσία και το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίων φεύγουν για τη Β. Αμερική και για τη Δ. Ευρώπη, με αποτέλεσμα στις ΗΠΑ ο εβραϊκός πληθυσμός από 250.000 να εκτοξευτεί σε 3 εκατομμύρια ενώ στη Βρετανία από 60.000 να αγγίξει τις 300.000» αναφέρει η Margaret Macmillan. Αυτή η δημογραφική πίεση προς τους δυτικόφρονες πολιτισμούς στάθηκε ευεπίφορη για την «κατασκευή ενός χώρου», ο οποίος θα δεχόταν, εκούσια ή ακούσια λίγο ανησυχούσε τις Μεγάλες Δυνάμεις, τα μέλη του Σιωνιστικού Κινήματος, το οποίο είχε πλέον εύρωστη σύσταση και υπό την ηγεμονία του Βάιτσμαν απαιτούσε ίδρυση Κράτους. Βιέννη – Παρίσι – Λονδίνο – Νέα Υόρκη – Βερολίνο ήθελαν πάση θυσία αποπομπή των Σιωνιστών απ’ το Ευρωπαϊκό-Αμερικανικό έδαφος, κι ενώ στην αρχή πρότειναν τη μεταφορά του νεότευκτου κρατικού μορφώματος στην Ουγκάντα, την οποία η Βρετανική Κυβέρνηση δεχόταν να παραχωρήσει, εν συνεχεία θεώρησαν γεωστρατηγικά βέλτιστη την περίπτωση της Παλαιστίνης, χώρος που θα συνιστούσε το «ασιατικό Βέλγιο των διαπραγματεύσεων στην Ανατολή, επιχείρημα λίαν λογικό, ώστε το Πολεμικό Γραφείο και το Φόρεϊν Όφις=Υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας να συναινέσει» όπως καταγράφεται στα Αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρώπης. Αδόκιμο να παραλειφθεί η ρήση του Lloyd George=Υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, η οποία αναφέρει: «Η Βρετανία αντιμετώπιζε μεγάλη έλλειψη ακετόνης, υλικού απαραίτητου για την κατασκευή εκρηκτικών. Κατά τύχη, ο Βάιτσμαν (Χημικός) επεξεργαζόταν μία μέθοδο για τη μαζική παραγωγή της. Με μία γενναιόδωρη χειρονομία την πρόσφερε στους Βρετανούς, για τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου, χωρίς αμοιβή. Αυτή ήταν η απαρχή της περίφημης διακήρυξης για μια Εθνική Εστία για τους Εβραίους στην Παλαιστίνη.»

Έπρεπε πάση θυσία να τεμαχιστεί η Οθωμανική επικράτεια κι αφού Γαλλία και Βρετανία έπρεπε να τελειώσουν την παρτίδα πάνω στη σκακιέρα των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιστορικά θεμελιώνονται:

• τον Μάη του 1916 συνάπτεται το Μυστικό Σύμφωνο «Sykes–Picot», Διπλωμάτες Γαλλίας-Βρετανίας, το οποίο ορίζει τις σφαίρες επιρροής των Δυνάμεων στην Ανατολή και το οποίο χαίρει υποστήριξης των Ρώσων. Με το Σύμφωνο η Παλαιστίνη τίθεται υπό ειδικό καθεστώς διεθνούς κηδεμονίας.

• παράλληλα η «συμφωνία Cambon-Grey» συναινεί στην παράκαμψη θρησκευτικών διαχωρισμών-εθνοτήτων με πρόταγμα τις συνομοσπονδίες αραβικών Κρατών, αρκεί αυτές να υπόκεινται στη σκέπη των Γάλλων, Συρία-Λίβανος-Κιλικία και των Βρετανών, Κουβέιτ-Μεσοποταμία-Ιράκ, την οποία Συμφωνία χαιρετίζει και η Ιταλία.

• η Διακήρυξη Μπάλφουρ τον Νοέμβριο του 2017, η οποία καθησυχάζει τον λόρδο Ρότσιλντ κάπως έτσι: «Η Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος αντιμετωπίζει ευνοϊκά την εγκατάσταση στην Παλαιστίνη μιας Εθνικής Εστίας».

• η Ιερουσαλήμ εκπορθείται απ’ τα στρατεύματα του Άλενμπι, Βρετανός στρατηγός, τον Δεκέμβρη του 1917.

• το καλοκαίρι του 1918, με την έγκριση της Βρετανικής Κυβέρνησης, οι Σιωνιστές αγόρασαν μία έκταση σε λόφο της Ιερουσαλήμ και, παρουσία των Άλενμπι – Ανώτερων Διοικητών των Συμμάχων, ο Βάιτσμαν θέτει τη θεμέλιο λίθο του Εβραϊκού Πανεπιστημίου.

• τον Απρίλιο του 1920, τα κοιτάσματα πετρελαίου δηλώνουν ήδη το μήλον μίας επιτακτικής έριδος σηματοδοτώντας εκ νέου ανακατατάξεις με τις χώρες Συρία-Λίβανο να παραμένουν υπό τις φτερούγες της Γαλλίας ενώ Ιορδανία-Ιράκ βρίσκουν ακούσια καταφύγιο στον μάρσιπο της Βρετανίας.

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21