Μέσα σε όλο αυτό το φλεγόμενο πλαίσιο το Ισραήλ κατάφερνε να παρακρατεί τα σύνορά του και οι Παλαιστίνιοι να παραμένουν εγκλωβισμένοι στα στρατόπεδα προσφύγων απογοητευμένοι απ’ τις χίμαιρες, που ο εκάστοτε φιλόδοξος πολιτικά εμπλεκόμενος τους έταζε. Οι Ισραηλινοί παραπονιούνταν πως οι Αραβικές Κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τους πρόσφυγες εντάσσοντάς τους στα επιμέρους εθνικιστικά τους συμπλέγματα. Τα Αραβικά καθεστώτα ενθάρρυναν την κινηματική τους δράση ενσωματώνοντάς την στα εθνικοαπελευθερωτικά τους σχέδια αλλά «κρινόταν επιτακτικό να συγκρατείται η ορμή τους στα στενά όρια των στρατοπέδων», όπως διατείνεται ο F. Jabber σε έρευνά του. Λίβανος δε και Ιορδανία κατέπνιγαν πάραυτα κάθε εκδήλωση παλαιστινισμού.
Γενικότερα στα στρατόπεδα υιοθετήθηκε άμεσα παραχάραξη της Ιστορίας και της Γεωγραφίας Συνόρων, επιστρατεύτηκαν τα σχολικά εγχειρίδια στα σχολεία του U.N.R.W.A. Στα σχολεία ωστόσο αναπτυσσόταν αγωνιστική διάθεση απ’ τους μαθητές, ένας εκ των οποίων αναφέρει: «Κάναμε συνέχεια διαδηλώσεις στο προαύλιο και μας διέλυαν. Έπρεπε ν’ αγωνιστούμε για να μας δώσουν τα σωστά βιβλία γύρω απ’ την γεωγραφία και την ιστορία της Παλαιστίνης. Σε μία επιτροπή, κατά την οποία απαριθμήσαμε 25 λόγους, για τους οποίους θα έπρεπε ν’ αλλάξει ένα βιβλίο, με διάλεξαν να εξηγήσω στον Επιθεωρητή του U.N.R.W.A γιατί αρνιόμασταν να δεχτούμε. Ήταν Παλαιστίνιος κι όμως με χαστούκισε! Με χαστούκισε, ξεσηκωθήκαμε περισσότερο, μας απομόνωσαν, ξεσηκωθήκαμε περισσότερο, απέσυραν το βιβλίο». Αδόκιμο να ξεχάσουμε ν’ αναφέρουμε πως «το UNRWA παρέχει το καθεστώς πρόσφυγα σε απογόνους με πατέρα πρόσφυγα, και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο ο αριθμός των Παλαιστινίων της αρμοδιότητας της UNRWA ανεβαίνει σημαντικά από χρόνο σε χρόνο, τη στιγμή ωστόσο που η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία είναι υπεύθυνη για κάθε ομάδα προσφύγων εκτός των Παλαιστινίων, δεν παρέχει αυτομάτως το καθεστώς του πρόσφυγα σε απογόνους προσφύγων», που σημαίνει πως δεν αφήνει περιθώρια επανεγκατάστασης με τον άμεσο και καθόλου υπό διαπραγμάτευση προσδιορισμό.
Τον Ιανουάριο του 1964 ιδρύεται η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης=Ο.Α.Π ή PLO, σύμφωνα με την απόφαση της Διάσκεψης Κορυφής, που απέτυχε να εμποδίσει το Ισραήλ ν’ αλλάξει τον ρου του τμήματος του Ιορδάνη ποταμού. Αφορμάται από προηγούμενη απόφαση της Αραβικής Ένωσης τον Σεπτέμβριο του 1963. Τον Μάιο του 1964 διεξάγεται το Παλαιστινιακό Εθνικό Συνέδριο, κατά το οποίο εκλέγεται ο Σουκαϊρύ ως Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ο.Α.Π. Το 1ο Συνέδριο τελέστηκε στην Ιερουσαλήμ υπό την αιγίδα του Βασιλιά Χουσεΐν, αλλά αργότερα μεταφέρθηκε στη Δαμασκό ή στο Κάιρο λόγω της ιδεολογικής απομάκρυνσης των δύο ανδρών. Λίγο μετά την εμφάνιση του Ο.Α.Π, σχηματίζεται ο Παλαιστινιακός Απελευθερωτικός Στρατός=Π.Α.Σ, τακτικό στράτευμα και οργανωμένο κατά το πρότυπο των υπολοίπων Αραβικών κρατών, περιλαμβάνει επίσης μονάδα καταδρομών. Οι βάσεις υποδοχής του ανιχνεύονταν στα εδάφη των Συρίας-Αιγύπτου-Ιράκ, αλλά η δράση του κρίνεται περιέργως περιορισμένη και υπερφαλαγγίζεται απ’ τις κινήσεις των αντιστασιακών κινημάτων.
Παράλληλα στις γειτονιές των στρατοπέδων συγκαλούνταν οι Αλ-Λιτζάν & Αλ Σααμπιγέχ, λαϊκές επιτροπές με γνώμονα τη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ των αποδυναμωμένων προσφύγων-την ενημέρωση γύρω απ’ την αντιστασιακή κινητικότητα.
(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)
Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
