Το Δικαίωμα στην Ειρήνη!
Το οικονομικό αλισβερίσι δισεκατομμυρίων ανάμεσα σε Κυβερνήσεις και Οπλοβιομηχανικά καρτέλ καλά κρατεί. Δοκιμάζουν οι Ισχυροί τις βόμβες όσον αφορά στην εμβέλειά τους-τη συχνότητα ρίψης-την αποτελεσματικότητά τους, δες Ισραήλ έναντι αμάχων-δες Συρία-Ιράκ και ων ουκ έστιν αριθμός. Τη χαρά μόνο που «βιώσαμε» με τη ρίψη της «μητέρας όλων των βομβών» στις 13 Απριλίου του 2017 στο Αφγανιστάν ως επίδειξη ισχύος του Trump, και χωρίς να τον διαχωρίζω προσωπικά απ’ την ισχύ των προηγούμενων Πλανηταρχών, όσο να πεις ένας Πλανητάρχης για μία ισχύ ζει!
Η «μητέρα όλων των βομβών» ικανή να διατρήσει 200 πόδια εδάφους και 60 πόδια οπλισμένου σκυροδέματος αφήνει κρατήρα βάθους 300 μέτρων, «κατάφερε» να καταστρέψει κάμποσα εκτάρια γόνιμης ή ημί-γόνιμης γης δεν πολύ-ενδιαφέρει, να ισοπεδώσει κάμποσα κτήρια είναι και η πίτα της ανοικοδόμησης στα αντισταθμιστικά οφέλη που υπογράφονται μεταξύ των ιθυνόντων, να εξωθήσει σε μεταναστευτική ροπή κάποια πληθυσμιακά κύματα είναι που δεν τους αρέσει ο τόπος τους κι έρχονται προς τη Δύση οι Ασιάτες!
Κατά τ’ άλλα η Δικαιοσύνη δίκαζε στην υπόθεση Arrow Smith το δικαίωμα εκδήλωσης των πεποιθήσεων περί Ειρηνισμού της προσφεύγουσας, η οποία διένειμε φυλλάδια σε Άγγλους στρατιώτες προς αποτροπή της εισβολής στην Ιρλανδία. Η Αγγλική Κυβέρνηση ερμήνευε την πράξη πολιτικής αντίταξης από αντικρουόμενα συμφέροντα-η προσφεύγουσα κατέθετε τον επικουρικό ισχυρισμό περί ξεκάθαρης πρακτικής απαλλαγμένης από συσταλτική ποδηγέτηση μπρος σε ένοπλες διαδικασίες.
Η αλήθεια είναι πως στα φυλλάδια αναγράφονταν πρακτικές αναφορικά με τα είδη λιποταξίας-δημόσιας άρνησης κατάταξης στο στρατό-τις νόμιμες παραμέτρους εξαγοράς της θητείας. Η εξαγορά εγείρει σίγουρα διαχωρισμό διότι οι έχοντες θα τον αποφεύγουν ενώ οι μη-έχοντες όχι. Όταν ωστόσο τα Συντάγματα ανά την υφήλιο υπέρ-μάχονται για τις φιλειρηνικές τους διαθέσεις για ποιους λόγους χρειάζονται τόσα ένοπλα σχήματα να υποστυλώνουν την κατασταλτική τους δράση, εύλογο ερώτημα το οποίο χρήζει μιας απάντησης! Χάνουμε το Δάσος δηλαδή κοιτώντας το δέντρο, τακτική του Δικαίου και της εφαρμοστικής διαδικασίας του. Το να αποτραπεί οιαδήποτε στρατιωτική παρέμβαση, η οποία μόνο σπαραγμό θα προκαλέσει, θα πρέπει να είναι αδιαμφισβήτητο πρόταγμα και να μην υποπίπτει σε φασιστικούς νεοφιλελευθερισμούς.
Το Δικαίωμα στην σίτιση!
Το μέγιστο γενετικό πείραμα μεταλλαγμένων προϊόντων είναι υπό εξέλιξη κι όλοι εμείς εμπλεκόμενοι στα αδυσώπητα γρανάζια του. Και Μάγιστρος που κινεί τα νήματα η Mosanto, η μεγαλύτερη Εταιρεία ειδών που συνδέονται με την τροφή. Οι τροποποιημένες καλλιέργειες ξεκίνησαν σε αμερικανικό-αργεντίνικο-καναδέζικο έδαφος με απώτερο στόχο την επέκτασή τους στο ευρύτερο παγκόσμιο πλαίσιο.
Η βύθιση των πληθυσμών στην εξαθλιωτική ανέχεια σε συνδυασμό με την εκτόξευση των τιμών τροφίμων στα ύψη συνεπάγεται την προσανατολιζόμενη κατεύθυνση σε βιομηχανοποιημένη τροφή, η οποία είναι προσιτή από οικονομικής απόψεως επιφέρει δε πλήρη έλεγχο επί τεραστίων μαζών τόσο επί των καταναλωτικών τους προτιμήσεων όσο κι επί του λειτουργικού επανορισμού τους, αφού οι επεξεργασμένες τροφές επάγουν σε αλλοίωση νοητική και σωματική. Πρόκειται για μία «δικτατορική γραφειοκρατία», η οποία διώχνει το άτομο απ΄ τα αγαθά της Μάνας Γης και των συνωθεί προς ορθολογικές πρακτικές επιβίωσης με όποιο τίμημα.
Η Δικαιοσύνη επιβάλει μεν πρόστιμα στην εν λόγω Εταιρεία ένεκα επιβεβαιωμένης δωροδοκίας σε κυβερνήσεις προς αγαστή συνεργασία μαζί τους και κατ’ εφαπτομένη επέκταση των καλλιεργειών, νομολογεί δε παραθυράκια πλαστογράφησης των εννοιών όπως η αδειοδότηση μεταλλαγμένων καλλιεργειών σε αφρικανικές εκτάσεις με το προκάλυμμα της μάχης έναντι στην εξάλειψη της φτώχειας, επιχείρημα κατά βάσην και ουσία αστήριχτο αφού ο κύριος όγκος των τροφίμων προορίζεται για ζωοτροφές και όχι για τη διατροφή.
Άλλη πτυχή της δράσης αφορά στους «πιστοποιημένους» σπόρους, οι οποίοι επιβλήθηκαν σε πληθυσμούς αγροτών με την ένταξή τους στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, εγχείρημα ταφόπλακα για τους μικροακαλλιεργητές αλλά και για την εγγενή «αθωότητα» σποράς-βρώσης ως βάση στη σχέση Φύσης-Ανθρώπου.
Ένα εμπορικό παιχνίδι δηλαδή, το οποίο καθιστά ομιχλώδες το τοπίο χρόνου-μνήμης. Τα παραδοσιακά κατάλοιπα παραγκωνίζονται τεχνηέντως, ‘ώστε η υπαλληλοποίηση συμπεριφορών-αντιδράσεων-σκέψης να καθίσταται ως αναμφίβολη πραγματικότητα.
