Ζαλίζομαι
Συλλέκτες στην Έρημο Καλαχάρι
Η απόλυτη κλίμακα της Ασυνέχειας
Είναι τραγικό να μην τρως
Την πέτσα απ’ το πρόβειο γιαούρτι
Ζαλίζομαι
(Η εικόνα της Χίμαιρας και ο ήχος της συντομίας)
Αφήνω τους «Ειδήμονες» στη μακρόχρονη κύμανση
Κάνω χώρο στο «κυρίαρχο στρώμα» των «Όμορφων»
Και στων «Πονόψυχων» τα reunions
Μεριάζω μπρος στων «Νέων» τον απρόσιτο ρόγχο
Κι απ’ τους χιλιάδες οπαδούς των «Κυνηγημένων»
Κρατώ αποστάσεις
Μακρυά απ’ την απεχθή Συμπόνια της κάθε Μέρας
Στη Θλίψη του Σκοταδιού την απελεύθερη απ’ το χρήμα
Κι απ’ το Χρώμα το διχασμένο
Στις άκρες της νικημένης Ταλάντωσης
Πατώ τέρμα το γκάζι
Οι αποτυχημένοι δρόμοι πίσω απ’ τα Μεγάλα Στάδια
Εκεί που κάνουν σπινιαρίσματα οι Δράκοι οι αγνοί
Ζαλίζομαι άλλωστε
Τράβηξα σήμερα αργά προς το Ποτάμι
«Οι ασφαλίτες γνωρίζουν την Κρύα
Κι εμείς τα σπίτια τους»
Πάνω στο πετρόχτιστο η επιγραφή
Κήρυττε σιωπηλά τον πόλεμο
Δυο παρέες νεαρών διαπληκτίζονταν εντόνως
Για τον σκοτωμό ενός φιδιού
Κάτι πρωτότυπες απ’ τα νιάτα εκκινούν οδομαχίες
Παρακεί ένα ερωτευμένο ζευγάρι
Αμέριμνο και βυθισμένο στο φιλί
Με τα άδηλα «Τυπωθήτω» κατά των πονηρών Αιρετικών
Νάρκη εγκιβωτισμένη στην Έπαρση Ομότεχνων
Ή Προκατόχων
Πόσες επίβουλες μυρωδιές
Αφηρημένες στον αέρα
Ζαλίζομαι
Πως να βουλιάξει στη Λήθη
Τόσο περιχυμένη
Περιχυμένη κι αιωνόβια
Λες απόκαμα λυγμικό της Μοναξιάς
Το στίγμα της Ανθρωποφαγίας
Σε μια Συνθήκη επαναπαύτηκε
Με υπογραφές και σφραγίδες
Σε μια Νύχτα Άγρια και Φευγάτη
Κι όταν στο πληγιασμένο Σώμα ακόνισε
Τη γαμική ορμή του
Απαράλλαχτα όπως και τόσοι άλλοι
Ήταν σαν σε μάχες να το οδηγούσε
Συνωμότης στην ασέλγεια
Το κάθε Έντομο που ερωτοτροπεί με τους λαμπτήρες
Καίγοντας τα φτερά και δηλοποιώντας
Της Ύπαρξης το βάρος
Χάχανα στις αγέννητες ρωγμές
Δύσκολα Σώματα οι ασάλευτοι Βράχοι
Το Πείσμα που αβγατίζει το φαΐ
Και του Αρχίλοχου τους ίαμβους
Τόσο ασάλευτη κι η Λευτεριά
Σταγόνα πηχτή Νίκης μισθοφορικής
Μέσα στο πλήρες της ήττας φάσμα
Χλωροφύλλης σταλάματα απ’ του Χωρόχρονου
Τα λικνίσματα μες στη Μελαγχολία
Καθώς στην απουσία γδέρνει τη σάρκα
Με σφουγγάρι να λυτρωθεί
Απ’ το σαπούνι ο Θυμός
Που οι Δυναστείες έτρεφαν
Ύστερα η θελκτική λογοκρισία
Στων Θνητών την Ανία Θερμοφόρα
Ύστερα ο Φθόνος ο μισθωτός
Έμπλαστρο στων Θνητών τη Μικροθυμία
Θερίζουν το ανθρωπομάνι
Ύστερα η Ζάλη
Με την αμιλισιά της ολάκερη Δική μου
Εκκωφαντική μες στου Ανυπεράσπιστου τη Σιγή
Η Ζάλη η Ζείδωρη με τα σκληρά της έλυτρα
Τόσο μεθυσμένη απ’ την παρουσία
Ενός «μικρού» Ποιήματος
Ζαλίζομαι
Κάθε πρωί
Όλο και πιο Ξένα
ΌΛΑ…
-
Μουσική: Asaf Avidan – Small Change Girl
-
Βίντεο: χρησιμοποιήθηκαν σκηνές από την θεατρική παράσταση «Η μεγάλη Χίμαιρα», του Καραγάτση, σε διασκευή του Πασχάλη Στρατή και σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλου, στο Θέατρο Πορεία.
