Αρκεί να βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους οι θνητοί.
Αρκεί να γεμίσουν το σακούλι τους με likes ή κλικ στις απανωτές, κατάφωρα προπαγανδιστικές ή στην καλύτερη των περιπτώσεων γεμάτες άγνοια ή θράσσος αναρτήσεις-δημοσιεύσεις τους.
Κι ας καίγεται ο Κόσμος…

Βλέπουμε συνέχεια να αναπαράγονται τα γεγονότα στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα
Όλοι άκρως «συμπονετικοί» για τους Νέους
Όλοι τα ‘χουν με τους «κυρ-Παντελήδες»
Αποκρύπτοντας βέβαια πως είναι αυτοί οι ίδιοι οι «κυρ-Παντελήδες»
Που πρόδωσαν κατάφωρα τους Νέους
Για το «Καλό» τους πάντα
Όλοι αυτοί που υποδύονται:

• τους «ανήξερους»

• τους «καλούς αριστερούς»

• τους «ηθικούς δεξιούς»

• τα «λαϊκά Παιδιά»

• τους «κουλτουριάρηδες μεν, απλούς δε»

• τους «φεμινιστές»

• τους «επαναστάτες»

• τους «κοινωνιστές»

Με μια ανεπαίσθητη διαφορά ρυθμού μεταξύ των, η «συμπόνια» είναι κοινός τόπος:

• δημοκρατών, δεξιοί ή αριστεροί, αφού προσκυνούν το ίδιο πολίτευμα της έμμεσα δικτατορικής αντιπροσώπευσης, τους οποίους χαρακτηρίζει η βραδύτητα, αφού είναι «Υπάλληλοι», που θέτουν ως αρχή δράσης το κίνημα, την οργάνωσή τους δηλαδή. Κάτι που όμως απομακρύνει από τη βασική συζήτηση περί σκοπών και μέσων που χρησιμοποιούνται από το Κράτος προς καταστολή τους.

• αναρχιστών, στους οποίους η συμπόνια είναι διυλισμένη από την Λογική πως η «Κοινωνία» θα επωάζει μονίμως μία επιθυμία ως «έλλειμμα», που δεν ικανοποιείται κι επομένως βυθίζεται στην υπερτροφία της αυτό-παρεμπόδισης για ελευθερία. Ας καταστεί σαφές εδώ πως άλλο αναρχία = αν-Αρχή Σκέψη και Πράξη και άλλο αναρχισμός, ο οποίος δεν είναι παρά μία ιδεολογική προέκταση του Μαρξισμού, όπως αυτός παρουσιάστηκε «σωτήριος & ανατρεπτικός» για να θέσει τη «ριζική μορφή των ιδεών του Διαφωτισμού σε κίνηση» αλλά που στην ουσία δεν σφετερίστηκε παρά τη μετάλλαξη των χριστιανικών ελπίδων

• σοσιαλιστών, στους οποίους η συμπόνια συνίσταται στην «κριτική πηγή μιας υπερβατικής εξουσίας», που ονομάζουν αθεΐα χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν πως στην ουσία έχουν υποκαταστήσει την Αρχή του «Θεού» με την Αρχή της «Επιστήμης» και του «Ορθολογισμού» ως πανομοιότυπα θέσφατα.

Ελάχιστες εξαιρέσεις σε αυτές τις ευρείες παραταξιακές ομάδες, που σκέφτηκαν σοβαρά και κράτησαν εντιμότερη στάση, δυστυχώς αποτελούν εξαιρέσεις…

Ποια η διαφορά τους λοιπόν από το ακροδεξιό παραλήρημα;;
Ο σοσιαλισμός δεν είναι παρά ένα μέσο κινητοποίησης του ατομικιστή.
Ο αναρχισμός, με τη σειρά του, δεν είναι παρά ένα μέσο κινητοποίησης του σοσιαλισμού.
Η προσήλωση στην ιδέα της αδελφότητας
Οι έννοιες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης
Δεν είναι παρά εργαλεία για την κινητοποίηση των μαζών, με στόχο την απόκτηση ενός μεριδίου στην Εξουσία.
Η γενικευμένη «συμπόνια» μεταστρέφεται σε γενικό μίσος που ανατροφοδοτεί υπογείως τη φασίζουσα τακτική. Είναι το μήνυμα του Ντοστογιέφσκι στους «Δαιμονισμένους», όταν παρατηρούσε πως: τόσο η «αγάπη για τον Θεό» όσο και το «μίσος για τον Θεό», δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Είναι ακριβώς η ίδια ψευδαίσθηση της καραμέλας της Αριστεράς και των Αναρχιστών αλλά και των εθνικιστών, όταν κόπτονται για προγραμματισμό οργάνωσης με στόχο την «διεξαγωγή αγώνα».
Σε αυτό ακριβώς το σημείο όπου θα οργανωθεί ο Άνθρωπος, γίνεται υποχείριο, αφού εναποθέτει τις όποιες αντιστάσεις του σε μία αφηρημένη-εξωγενή αλλά επεκτατική κινητήριο δύναμη. Επεκτατική, επειδή λειτουργεί ως κεντρομόλος έλξη, που καταπίνει το απελευθερωτικό στοιχείο απ’ τον Άνθρωπο και επιδιώκει απλώς σε έναν στείρο μετασχηματισμό των θεσμοθετημένων εξουσιών.
Μετασχηματισμό και όχι απεγκλωβισμό από τα δόγματα, επιστημονικά ή φιλοσοφικά.

Εν μέσω παρατεταμένων μέτρων ένεκα του υγειονομικού apartheid, που σηματοδότησε τον απαράδεκτο διαχωρισμό των ανθρώπων.
Στην ύστατη συγκυρία αυτή, που κατάπιαν όλοι τη γλώσσα τους, και γέμιζαν με τσιτάτα «υγείας», «ευτυχίας» και «μ@λακίας» τα socials και προσκυνώντας τον Ολοκληρωτισμό.
Επειδή μη μου κουνιέσαι για «επαναστάτης έξυπνος» εφ’ όσον ποιούσες την νήσσαν στα κελεύσματα της απολυταρχίας, που οικοδόμησε το Κυνοβούλιον δια της συγκυβερνήσεως των παρευρισκομένων, και σαν καλό παιδάκι δεν παρέβης ούτε στο ελάχιστο τις νόρμες και τις διαταγές του.
Και δόκιμο να αναφέρουμε πως:

• και η Γαλλική Επανάσταση με μια «ανατροπή Ιδεών» προσέρχεται ανά χείρας, η οποία καταλήγει Τρόμος και Τρομοκρατία.

• και ο ναζισμός ως «επαναστατικό κίνημα» παρουσιάζεται, που καταφέρνει να «ξετρελάνει και να αποχαλινώσει τις μάζες» για να τις «αποδεσμεύσει» από το οικονομικό κραχ του ‘29. Και τότε η Αριστερά εστάθη το «πιο καλό» αποκούμπι επίσης.

Εν μέσω λοιπόν χουντάρας συντονισμένης στα εσωκομματικά συνέδρια οι εξωνημμένοι πανυγήρισαν για να μας αποδείξουν πως «γιγαντώθηκε ο αριθμός μελών» τους.

Εν μέσω χουντάρας, κατά την οποία βάλαν μπάτσους να σκανάρουν στην είσοδο τον φοιτητή για να εισέλθει στο Ίδρυμα και το δέχτηκαν ΟΛΟΙ ανεξαρτήτως ιδεολογίας στιγματίζοντας τον καθένα για τα υγειονομικά του φρονήματα, εντελώς ναζιστική πρακτική.
Χτυπιούνται όλοι τώρα πως και καλά «δεν θέλουν αστυνομία» στα πανεπιστήμια!!
Η Αστυνομία είναι ήδη μέσα και σκανάρει το κάθε βήμα του Φοιτητή.
Και δεν μίλησες αριστερο-δεξιο-εθνικο-αναρχιστή!

Κνίτες και Δαπίτες φαγώθηκαν πριν λίγες μέρες για το ποιος «κέρδισε» τις φοιτητικές εκλογές.
Δεν φτάνει που έχουν βάλει τους κομματικούς στρατούς τους αμφότεροι στα Ιδρύματα και τα έχουν μετατρέψει σε σέχτες γλειφτόσκυλων, μόνο αυτός ο όρος αξίζει, και αναβιώνει εμφύλιος νυχθημερόν.
Και όπως με βαθιά συνείδηση έχει καταθέσει ο Τάκης Λαζαρίδης, παρ’ όλο που ήταν κομμουνιστής και δικάστηκε στη δίκη των ασυρμάτων με τον Νόμο 375/1936 περί κατασκοπείας το 1952, παραδέχεται πως οι ΕΑΜίτες δεν ήταν παρά ένας στρατός, που πάλευε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Ρωσίας και υπάκουε στη Μαμά-Μόσχα, όπως ακριβώς οι δεξιοί μάχονταν για να υπερασπιστούν τα οφέλη των ΗΠΑ και της Βρετανίας και υπάκουαν στη Μαμά-Αγγλία.
Και σκοτώθηκε κόσμος και κόσμος τότε, επειδή τους φύτεψαν στο μυαλό από μια Ιδέα, που βόλευε ξένα συμφέροντα.
Πανομοιότυπα οι κομματικοί στρατοί διαφεντεύουν σήμερα στα Πανεπιστήμια κι έχουν εγκαθιδρύσει ένα άνευ προηγουμένου show ως πρόναο της εκλογικής περιόδου.
Πέραν του ότι Κνίτες και Δαπίτες τσακώνονταν για την πρωτιά που κατάφεραν να πάρουν έκαστος σε μία ελαχίστη μειοψηφία που ψήφισε.
Είναι εγγεγραμμένοι καμιά 700αριά χιλιάδες φοιτητές στα ελληνικά ιδρύματα και ψήφισαν κοντά στις 52 χιλιάδες.
Που τι σημαίνει αυτό;;;
Πως η αποχή χτύπησε Μαύρο, ούτε καν κόκκινο!
Κι οι κομματοπατέρες όχι μόνο γιορτάζουν για την «πρωτιά» τους αλλά βρίσκονται και σε κατάσταση διεκδίκησης αυτής της «πρωτιάς»!
Και δωσ’ του και παρ’ του στα socials και στα sites αναρτήσεις «χαράς» και «νίκης» και «ανταγωνσιμού» και «εξυπνάδας» των Νέων, που βγάλαν το ένα ή το άλλο μετερίζι, ανάλογα από ποια στρούγκα είναι ο αναρτών-σχολιαστής!
Οι Νέοι σύμφωνα με τη συντριπτική αποχή τους δείχνουν ξεκάθαρα πως σιχάθηκαν:

• την πασοκική αντίληψη των γονιών-δασκάλων τους, που με τα κομματικά μαγαζάκια τάζουν σημειώσεις μαθημάτων-εκδρομούλες προσανατολίζοντας στο αλισβερίσι βολέματος

• την επίδειξη δύναμης δια της κομματικής απηχησης, που συγκαλύπτουν πατώντας επί πτωμάτων συμφέροντα και διαρροές κονδυλίων, που για αλλού ξεκίνησαν και σε τσέπες άλλων κατέληξαν

• τους εκβιασμούς και τις σεξιστικές επιθέσεις των κομπλεξικών διδασκόντων

• τη Γνώση που μεταλλάχθηκε σε στυγνή κατάρτιση και τους προετοιμάζει για πιόνια του μεγάλου παιχνιδιού, δες επαγγελματικός προκρούστης σύγχρονων δούλων

Το μόνο που δείχνει να τους νοιάζει είναι να «υπάρξουν» απλώς μέσα σ’ αυτή τη σαπίλα, που οικοδόμησαν οι προγενέστεροι και τους πρόσφεραν με τόση «αγάπη»!
Όσο για τη διαμάχη περί του νομοσχεδίου κατάργησης των παρατάξεων, το οποίο πάλι βουτύρωσε τη διελκυστίνδα αριστερών και δεξιών.
Οι «κακοί δεξιοί», που θέλουν μονοφωνία.
Οι «καλοί αριστεροί», που θέλουν πολυφωνία.
Μια επίπλαστη φάκα όμορφα σκηνοθετημένη από τους χουντοκράτορες, που παρουσιάζονται ως «αντίπαλοι», για εσωτερική κατανάλωση μεταξύ αδαών, που παιδεύονται να αποδείξουν την πολιτικοποιημένη οντότητά τους, ενώ στην ουσία δεν είναι παρά κομματικοποιημένοι που εξυπηρετούν την υπάρχουσα σαθρότητα, ή συμφεροντολόγων, που προβάλλουν θεωρίες τάχα διαφορετικού ιδεολογικού προσανατολισμού, οι οποίες ωστόσο έχουν ήδη αποδειχθεί ως όψεις του ίδιου νομίσματος.
Δεξιοί κι Αριστεροί θέλουν διακαώς ένα σύστημα θεσμοθετημένων τρόπων λήψης αποφάσεων για να διατηρούν τους υπηκόους, είτε μέσω της μονοφωνίας, είτε μέσω της κατ’ επίφαση πολυφωνίας, που μετατρέπει τον εαυτό της σε εναλλακτική εξουσία.

Και για να μη σου μπαίνουν ιδέες σαχλές, αναγνώστη
Το Εκπαιδευτικό Σύστημα θεωρώ μοχλό βασικό του Κράτους
Το Κράτος είναι ένα.
Και δεν υπάρχει χωρίς τους βασικούς μοχλούς του:
Εκπαίδευση-Γιατρούς-Δικονομία
Με τους πειθαρχικούς ελέγχους του και προς βιοπολιτική διαχείριση των πληθυσμών
Στην οποία όλες οι παρατάξεις συνέργησαν
Στην τελική Β@sιλaκôπουλος και Γeροtζιàφας τα ίδια λέγαν.
Και όλοι οι κομματολάγνοι συναίνεσαν
Και στη μπατσαρία στα Πανεπιστήμια ήδη συναίνεσαν οι άνθρωποι
Στέκοντας μουγγοί και άπραγοι μπρος στη χρήση του qR Code
Αυτό ήταν η ύστατη αστυνόμευση που λύνει τα χέρια στα γκλομπ
Η οριοθέτηση της κυκλοφορίας στον δημόσιο χώρο ήταν που ανοίγει διάπλατα τους δρόμους στην η αστυνόμευση των κρατικών ιδρυμάτων
Το σκανάρισμα στην είσοδο των ιδρυμάτων ήταν επίσημη παραδοχή πως τα πανεπιστήμια δεν είναι δημόσια αλλά κρατικά κι επομένως επιδέχονται αστυνόμευσης
Αλλά έτυχε της ίδιας λατρείας απ’ όλες τις παρατάξεις
Που εκ των υστέρων θέλετε να παρουσιάσετε ως «πολυφωνία»

Θυμίζει το δημοψήφισμα και την τακτική του:

• με το «ναι» ο υπήκοος δεχόταν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Πατερούλη αδιαμφησβήτητο να τον διαφεντεύει με δέκα ραβδιές την ημέρα

• με το «όχι» ο υπήκοος ήθελε ξανά Πατερούλη να τον διαφεντεύει αλλά να του ρίχνει 8 ραβδιές τη μέρα αντί για δέκα

Η ελευθερία μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων υπονομεύτηκε κατ’ αρχάς και συντονισμένα-μεθοδευμένα από τους ίδιους τους φορείς της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Δεν υπήρξε εναντίωση στη χρήση πιστοποιητικών υπακοής.
Δάσκαλοι-Γονείς-Κόμματα-Πρυτανείες
ΌΛΟΙ συνέργησαν στην εκβιαστική επιβολή ιατρικών πράξεων κι αναγκάστηκαν τα νεαρά να υποβάλουν το σώμα τους σε χορήγηση αμφιβόλου σύστασης σκευασμάτων
ΌΛΟΙ συνέργησαν στην επαίσχυντη επίδειξη των εκτρωματικών πάσων εγκαινιάζοντας την ψηφιακή συναλλαγή του «ευπειθώς αναφέρω» με το Κράτος.

Μετατρέψατε σε στρατόπεδα ακόμη πιο κλειστού τύπου από τα ήδη κομματικά μαντριά τους χώρους του Πανεπιστημίου
Και τώρα κραυγάζουν οι θνητοί «έξω η αστυνομία από τα πανεπιστήμια»
Και νιώθουν και «συμπόνια» τα κομματόσκυλα για τα αιμόφυρτα νεαρά.

Pages: 1 2