3) Το 1908 ο Αλέξανδρος Δελμούζος οραματίζεται να «φυτέψει το θαύμα», το οποίο επιχειρεί τρις:
_ στο παρθεναγωγείο Βόλου, όπου καθιέρωσε τη Δημοτική Γλώσσα και εισηγήθηκε περιορισμό της θρησκευτικής διδασκαλίας «μετ’ επιφυλάξεων για τον ρόλο της Εκκλησίας». Το 1911 η πόλη ανάστατη για τον «σκανδαλισμό των χρηστών ηθών». Κατηγορείται για αθεΐα-έλλειψη πατριωτισμού-ανηθικότητα στη Δίκη του Ναυπλίου το 1914, κατά την οποία αθωώνεται. Η Βουλή υπερψηφίζει την Καθαρεύουσα ως επίσημη γλώσσα του Κράτους.
_ στο Μαράσλειο, του οποίου ανέλαβε τη Διεύθυνση και αφού έχει επιτελέσει το έργο του Ανώτατου Επόπτη της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως. Διασύρεται εκ νέου ένεκα της αποφάσεως να προσλάβει Γυναίκα για τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας. Η Ρόζα Ιμβριώτη «δίδασκε τα γεγονότα της Επαναστάσεως χωρίς να εξαίρει την εποποιία του έθνους και να εστιάζει στο αρραγές μέτωπο της εθνικής ενότητας. Επιπροσθέτως ανέλυε στους μαθητές την κοινωνική δομή της Επαναστάσεως, της οποίας οι απαρχές εντοπίζονταν στην άνοδο ελληνόφωνων αστικών στρωμάτων», ο Βλαχογιάννης είχε βέβαια ανασύρει τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη απ’ τη λάσπη του υπογείου, τα οποία εκδόθηκαν το 1907 αλλά καταστράφηκαν! «Μέσα σε δυο ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα (Παιδαγωγική Ακαδημία και Μαράσλειο) γίνεται αντεθνική εργασία! Εκεί «υπονομεύονται» τα τιμιότατα της φυλής! Εκεί ονομάζονται σάπια τα ιδανικά της πατρίδας, κουρελόπανο η σημαία μας! Εκεί βρίζεται η… Παναγία!» εξανίσταται το περιοδικό Εστία. Εν τέλει η Ιμβριώτη αποσύρεται για το «γυναικείον» του φύλου της, επειδή κατά τη Δικαιοσύνη «Μόνον το ανδρικόν πνεύμα είναι ικανόν να δονήση και να συγκινήση την ψυχήν των μαθητών και να κάμη αυτούς να αισθανθούν και να κατανοήσουν τους μεγάλους του κόσμου σοφούς, τα σπουδαία σύγχρονα θρησκευτικά, πολιτικά, κοινωνικά γεγονότα ή ρεύματα, ώστε ν’ αποβώσιν οι αγαθοί κυβερνήται της αύριον, οι οποίοι θα δημιουργήσουν τα εθνικά μεγαλουργήματα!» Σαφέστατα μπορούμε να αποφανθούμε μετά πλήρους βεβαιότητος πως δεν επρόκειτο περί φύλου, αφού ούτε το «ανδρικόν πνεύμα» κατάφερε εν τέλει ν’ αποδείξει την αγαθότητά του επί του θώκου παρά μόνο αχρειότητα.
_ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο συμπηγνύεται κατά τη Β’ Ελληνική Δημοκρατία με τον Νόμο 3341/1925 και στο οποίο προσχωρούν όσα «πνεύματα είχαν εκδιωχτεί απ΄ την Φιλοσοφική Αθηνών», επειδή κατήγγειλαν την ανεπάρκεια του Διδακτικού Προσωπικού στη Μέση Δημοτική Εκπαίδευση. Ο Δελμούζος επιχειρεί κι απ’ την έδρα του Πανεπιστημίου την παγίωση μίας ηθικής που εστιάζει στο πρόγραμμα σπουδών και στο προσωπικό. Παραιτείται επί Μεταξά. Ο επίσκοπος Δημητριάδος, τον οποίο αποκαλούσαν Γερμανό Μαυρομάτη, ήταν ο πρωτουργός της διαπόμπευσης. «Η ιστορία του Έλληνα δασκάλου είχε τη δική της Ιερά Εξέταση και τις Επιτροπείες της. Είναι αυτές που έκαιγαν βιβλία και ανθρώπους. Η φάρα του Εξαρχόπουλου, του Σκιά, του Μεγαρέα, του Οικονόμου, του Κουκουλέ, του Καλλιάφα. Και των άλλων τη μίζερη βολή και την τετραπέρατη μυωπία.» διατείνεται ο κύριος Λιαντίνης.
4) Την περίοδο του Βενιζέλου διαπιστώνεται διαφθορά στα Πανεπιστήμια, ρουσφέτια για τις πτυχιακές εξετάσεις-διπλώματα με κομματικές παρεμβάσεις. Ο ίδιος ο Βενιζέλος σε προεκλογική εκστρατεία στις 23 Ιουλίου 1928 εκστομίζει ευθαρσώς: «Η κλασσική Παιδεία πρέπει να περιορισθεί στους ολίγους εκλεκτούς, που θα αποτελέσουν την Ηγεσίαν του αύριο. Όλοι οι άλλοι πρέπει να μάθουν την Τέχνη.»
5) Μεταπολεμικά ειδεχθές παράδειγμα αποτελεί η «Εγκύκλιος 1010», την οποία στοιχειοθετεί ο Γεώργιος Παπανδρέου ως «Γέρος της Δημοκρατίας», πόσοι και πόσοι γέροι όχι μόνο στην ηλικία αλλά και στα αρτηριοσκληρωμένα μυαλά τους δεν ασέλγησαν στο ροδαλό δερματάκι αυτής της Δημοκρατίας!! και κατά την οποία δεν γίνονταν δεκτοί στα πανεπιστήμια οι «αντιφρονούντες», «εντέλλονταν δε οι Διευθυντές της Μέσης Εκπαίδευσης να ελέγχουν τα φρονήματα και να αποβάλλουν εκείνους που δεν συμβιβάζονταν με τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό!» όπως εύστοχα αναφέρει ο κύριος Σιμόπουλος.
6) Την δεκαετία 1981-1991 οι στατιστικές δείχνουν πως το 40% των Ελλήνων τελούν υπό ημί-αναλφαβητισμό και τη στιγμή που η δαπάνη για την Παιδεία ορίζεται στο 3,76%-η επετηρίδα σε σταθερή διόγκωση, αφού στις Σχολές εισάγονταν χωρίς κανέναν σχεδιασμό απορρόφησης. Είναι η περίοδος που το ελληνόπουλο αρχίζει να εφοδιάζει τη σάκα του με τετράδια με ήρωες αμερικανικών σήριαλ ή στην καλύτερη των περιπτώσεων της UNICEF. Ηρωοποιούνται σιγά-σιγά και τα ναρκωτικά-η αισχροκέρδια-οι απατεώνες. Ο Φιλελευθερισμός εισβάλλει με τα Brandnames στα προαύλια. Πλαστουργούνται οι δεξαμενές Σκέψης, το Πάντειο και το Καποδιστριακό συνιστούν τους βασικούς πυλώνες ανάδειξης της Γερμανικής Γραμματείας και παράλληλη υποβάθμιση της Ελληνικής. Το Φθινόπωρο του 1991 τα Σχολεία τελούν υπό κατάληψη για κατάργηση των Εξετάσεων. Πολιτικοί σπεύδουν να φωτογραφηθούν μαζί τους εκφράζοντας τη «συμπάθεια-στήριξη», ωραίο μήλον για τα κομματικά πηρούνια. Σφετερισμός των καταλήψεων διττής ερμηνείας απ’ τους δασκάλους:
_ Προτάσσει το πρόσχημα της αρωγής στους αγώνες των νέων αλλά δεν χάνει ούτε μία τρίχα απ’ την κεφαλή του, αφού δεν χάνει το μεροκάματό του και κερδίζει το απόγευμά του επειδή μεταφέρει τα ιδιαίτερα μαθήματά του το πρωί, τακτική που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
_ χρησιμοποιεί δια του διαβρωμένου συνδικαλισμού το γεγονός προς αύξηση του μισθολογίου. Σπάνια έχουμε ακούσει δασκάλους να απεργούν για προβλήματα ζωτικής σημασίας στην Εθνική παιδεία! Είναι ο δάσκαλος που δεν θέλει την αξιολόγησή του, με την οποία σαφώς και διαφωνώ αν πρόκειται να τελεστεί με κομματικά κριτήρια, βάκιλος σαπίλας στην Ελλάδα ανέκαθεν, αλλά συμφωνώ αν πρόκειται να διενεργηθεί με σοβαρά κριτήρια αρτιότητας του διδάσκοντος. Όπως και σε όλα τα επαγγέλματα, δεν κάνουμε όλοι για όλα. Ο Δάσκαλος μάζευε στο κοφίνι του τις δεκάρες της θρυμματισμένης Κοινωνίας και μετέτρεπε την αποσύνθεση σε προσδοκία, τόσο ρυπαρή όσο και το Πολιτικό Σύστημα-οι μισθοδοσίες των Δημοσίων λειτουργών, τόσο και μυημένη στον καιροσκοπισμό.
7) Τις τελευταίες δεκαετίες και ανεξαρτήτων κυβερνητικών σχημάτων ή Ιδεολογικών προσήμων, διότι περί προσήμου πρόκειται και ουχί περί Ιδέας, προωθήθηκε ένας εκδημοκρατισμός και σε αντάλλαγμα η Εξουσία διοχέτευσε τον άγριο κι ανεξέλεγκτο Κομματισμό να καθυποτάσσει τις Διοικήσεις και να χειραγωγεί τον Φοιτητόκοσμο αποπροσανατολίζοντάς τον από τον ακρωτηριασμό της Παιδείας όσον αφορά στην έλλειψη υποδομών-στο περιεχόμενο των γνώσεων-τις μεθόδους διδασκαλίας.
