Βαρύ το πένθος,
Για την εσταυρωμένη Ποίηση σε μιας Παγκόσμιας Μέρας τα καρφιά∙
Λερώνει σκάβοντας τα νύχια της,
Την Έξοδο για να ‘βρει από την ιδρυματική παθητικότητα∙
Κι ύστερα πιπιλά τα δάχτυλα,
Τη χαμένη της μη κι ανασυγκροτήσει προσωπικότητα.

(Ακούστε την απαγγελία)

Φόρεσεν η ΛΥΠΗ τα γιορτινά της,
Στο Βράχο να κάτσει μ’ αφοσίωση ευσυγκίνητη∙
Να πάψουν οι λειτουργίες σύνολες,
Πλάι στο Νερό…

Ένα ξερό κλαρί χωρίς φύλλα,
Μήτ’ ανθούς∙

ΑΔΕΙΑΖΕΙ την άμμο,
Απ’ τις ρωγμές∙

ΔΑΚΡΥΖΕΙ,
ΔΑΚΡΥΖΕΙ μπρος στην Έπαρση∙
Μπρος στην Έπαρση μιας ψευδεπίγραφης Κορμανθίας.

ΜΕΙΔΙΑ,
ΜΕΙΔΙΑ στην παρηγόρια των Αδαών∙

ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ,
ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ που το λυγίζει ο Άνεμος∙

ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ,
ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ.
ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ τους υλοτόμους,
Τους υλοτόμους που πλησιάζουν το κλαρί∙
Τους υλοτόμους που πλησιάζουν,
Τους υλοτόμους που πλησιάζουν ειρωνικά…

Βαρύ το πένθος!

Βαρύ!

Βαρύ το πένθος!

Βαρύ το πένθος για την εσταυρωμένη Ποίηση…

• Μουσική: Azam Ali & Vas – Unbecome

• Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.