Αυτή τη στιγμή τα περισσότερα ιδρύματα τελούν υπό κατάληψη και ορθώς πράττουν, αρκεί να καταφέρουν να επικεντρωθούν στην αυτονομία της κίνησης, ώστε να ξεριζωθούν τα παράσιτα κομματικών ιδεολογιών από τους ορίζοντές τους, κάτι που θα εκκινούσε μια πραγματική ανατροπή στο Γίγνεσθαι γενικότερα.
Στο Δημοκρίτειο Ξάνθης, οι καταληψίες έλαβαν απειλητικά τηλεφωνήματα από την Ασφάλεια, η οποία διεμήνυσε εισβολή στον πανεπιστημιακό χώρο, αν δεν αποχωρήσουν οι φοιτητές απ’ το περιβάλλον.
Ομιλούμε για ποιου είδους «εκκαθάριση»;;
Περνώντας σήμερα έξω από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, ήταν συγκεντρωμένοι δεκάδες Φοιτητές.
Και σκεφτόμουν πως η Νιότη είναι η ικανότερη να διεκδικεί και να αμφισβητεί.
Να αμφισβητεί ωστόσο απρόσκοπτα προς την κατεύθυνση της ελευθερίας. Μια Ελευθερία που δεν αντικατοπτρίζει απλά οικουμενικά γνωρίσματα της προσωπικότητας αλλά ως πεδίο μάχης, με αστείρευτο ζήλο κι ανυποχώρητο, δεν επιδέχεται να το υπερκερούν τα νομοθετικά ή κομματικά τερτίπια.
Να διεκδικεί ανεμπόδιστα κι ανυστερόβουλα έναν άλλον τρόπο ζωής.
Δεν είναι οι Pappy Boomers, οι συνταξιούχοι του σήμερα που σφετερίστηκαν τα όποια αποθέματα, κοινωνικά-πολιτικά για τον εαυτούλη τους, που «αγαπούν» ή «καταλαβαίνουν» τη Νεολαία. Απλώς νιώθουν τύψεις οι περισσότερο «έντιμοι» ενώ οι λιγότερο «έντιμοι» καταδικάζουν απολύτως την κινητικότητα και προσπαθούν να την εντάξουν σε κάποιο στερετυπικό πλαίσιο ιδεολογικό, ώστε να υπονομεύσουν αυτό ακριβώς το αυθόρμητο.
Δεν είναι οι Πρυτανείες, φερέφωνα των εκάστοτε κρατικών θεσμών που μονοπωλούν τη Βία ως αναφαίρετο δικαίωμα προς «προστασία του Πολίτη», που «αγαπούν» ή «καταλαβαίνουν» τη Νεολαία. Απλώς βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με τις Δυνάμεις καταστολής προς διασφάλιση της θέσεώς τους στην κοινωνική ιεραρχία, όπως διαστρωματώνονται οι ανθρώπινες συνομαδώσεις κατ’ επιβολή και κατά βούληση, αφού όλοι δεν έχουμε πρόσβαση στα ίδια. Αδόκιμο να μην τονιστεί πως η «ακαδημαϊκή ελευθερία» δεν συνάδει με την «νεανική-ατομική ελευθερία».
Δεν είναι οι Γραφιάδες-Δημοσιογράφοι, πληρωμένοι προπαγανδιστές-διαμορφωτές γνώμης προς παγίωση συγκεκριμένων Κλάδων, που «αγαπούν» ή «καταλαβαίνουν» τη Νεολαία. Απλώς ανησυχούν για τυχόν ανατροπή των επίπλαστων «δημοκρατικών κατακτήσεων» κατά την οποία θα γκρεμίζονταν οι στερεοτυπικές-πουριτανικές δικλίδες ασφαλείας της διαιώνισης της υπάρχουσας Τάξης Πραγμάτων.
Αφ’ ής στιγμής έχει καπελωθεί η νεανική αμφισβήτηση από εταιρικούς-βιομηχανικούς μοχλούς προς σύνδεσής της με την παραγωγική διαδικασία, δεν προάγεται άπεφθη Γνώση αλλά κατευθυνόμενη.
Αφ’ ής στιγμής έχει καπελωθεί η νεανική αμφισβήτηση από κομματικούς-κλαδικούς στρατούς, οι οποίοι εγκολπώνονται την όποια κρατική αγκύλωση προς εκκόλαψη κομματικών στελεχών και άντληση ψηφοφόρων, χάνεται το Δάσος.
Η κατάληψη, ας πούμε, ως μορφή άμεσης διαπάλης με την Εξουσία, μετά το 2008 δηλώνει καθοδική πορεία και όταν χρησιμοποιείται ως όπλο πίεσης, πρώτα τα κόμματα παρεισφρέουν στις φοιτητικές συνελεύσεις με σκοπό να κατευθύνουν στη λήξη ή στη συνέχιση με κριτήριο κυβερνητικής εύνοιας ή αντιπολιτευτικής δυσμένοιας και όχι καθαρά προς όφελος των φοιτητικών αιτημάτων.
Το πλέον απαραίτητο είναι να εκδιωχθεί κάθε πυρήνας κομματικής γάγγραινας μέσα από τα Πανεπιστήμια και να ανασυσταθεί το κίνημα των σπουδαστών ως αμιγώς φοιτητικό.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία ανοίγουν δίαυλοι εναντίωσης και στην κρατική καταστολή.
Αν κάτι θα είχα να προσθέσω αντί επιλόγου:
ΜΗΝ ΣΩΖΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…
Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.
Pages: 1 2
