Όσον αφορά στην αρέσκεια σελίδας, πόση αδαημοσύνη δηλώνουμε, όταν υποστηρίζουμε με τη μπλε χουφτίτσα τους πολυεθνικούς κολοσσούς!
Εταιρείες που χρησιμοποιούν ρατσιστικές φωτογραφίες απεικονίζοντας παιδιά του Τρίτου Κόσμου. Η H&M έβγαλε ρατσιστική φωτογραφία με την εικόνα ενός μαύρου παιδιού που φορούσε ένα φούτερ, πάνω στο οποίο αναγράφεται «η καλύτερη μαϊμού στη ζούγκλα». Η H&M κατέθεσε αγωγή κατά του street artist Jason “REVOK” William, επειδή ο καλλιτέχνης δεν επιθυμούσε χρήση έργου του απ’ την Εταιρεία, κάτι που ωστόσο προσκρούει στον ομοσπονδιακό νόμο περί «πνευματικών δικαιωμάτων πάνω σε γκράφιτι», αίτημα το οποίο δεν έχει ακόμη εκδικαστεί, ώστε η απόφαση να κατοχυρώνει ή όχι τον καλλιτέχνη και δόκιμο να διασαφηνιστεί πως το ρεύμα των «Εφήμερων Τεχνών», όπως και οι στίχοι που όλοι μας καταθέτουμε στο διαδίκτυο, προσανατολίζεται στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών με γνώμονα τη διάχυση πέραν της εμπορευματοποίησης και της κερδοφορίας, αλλά η αυθαίρετη χρήση της από καπιταλιστές απολήγει σε εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Τα Zara προωθούσαν παιδική μπλούζα με απεικόνιση του κίτρινου άστρου, στην ένδειξη του οποίου υποβάλλονταν οι Εβραίοι απ’ τους Ναζί. Η Nestle συνιστά εμπορικό γρανάζι του καπιταλιστικού Σιωνισμού, ο οποίος δολοφονεί καθημερινά Παλαιστίνιους, αφού πρώτα τους εκδίωξε δια της βίας απ’ τη γη τους.
Επιπροσθέτως πολλές Εταιρείες, είναι υπεύθυνες για εκμετάλλευση ανηλίκων, αφού τα απασχολούν για εργασία με υποτυπώδη αμοιβή και σε απαράδεκτες συνθήκες. Στα Ορυχεία της λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό – στα εργοστάσια ένδυσης των Wallmart – ΖARA – GAP – NIKE – Armani – Αddidas – Marks &Spencer, ανήλικα εργάζονται πάνω από δώδεκα ώρες στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου από τις: Apple – Microsoft – Samsung – Sony. Στο Μπαγκλαντές τελούν υπό στυγνή Δικτατορία, όταν παραμένουν εσώκλειστα στα εργοστάσια, ώστε να πιάσουν τους στόχους παραγωγής και υποβάλλονται σε 20ωρη εργασία.
Δόκιμο να μνημονευτεί πως το όνομα πολλών Εταιρειών, αν και εμπεριέχεται στον κατάλογο με τις «ατασθαλίες», δεν δημοσιεύεται επειδή έχουν ζητήσει με ένδικα μέτρα την αποδελτίωση των αναφορών στη φίρμα τους!!
Πολλές απ’ τις «αναπτυγμένες χώρες» έχουν υπογράψει τη «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού», η οποία διατυπώνει πως: «Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την εκπαίδευσή του ή να βλάψει την υγεία του ή τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του», κάτι που βέβαια δεν εφαρμόζεται.
Με την «μετανάστευση» της εργασίας, αφού οι μετεγκαταστάσεις σε χώρες με χαμηλό κόστος παραγωγής προωθούνται ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια, η κερδοφορία εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη. Εργολήπτες – υπέρεργολάβοι – εργολάβοι συνιστούν τους διαμεσολαβητές ιδιοκτησίας αλλά κι επαχθών λογιστικών υπολογισμών. Οι βιομηχανικές – εταιρικές ζώνες στον τρίτο Κόσμο αποτελούν οικονομικές περιοχές απαλλαγμένες από φόρους. Η τακτική συναντάται στο παρελθόν στις προ-ρωμαϊκές πόλεις-κράτη, οι οποίες ανακήρυσσαν τα λιμάνια τους «ελεύθερα», ώστε να διαφεύγουν ελέγχων. Στους αφορολόγητους θύλακες στις μέρες μας συμπεριλαμβάνονται: το κλειστό κύκλωμα αφορολογήτων ειδών σε αερολιμένες, περιοχές ελεύθερων τραπεζικών συναλλαγών, τελωνειακές αποθήκες υπό άρση αδασμολογήτου. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υπολογίζει πως σε ολόκληρο τον πλανήτη υπάρχουν 850 – 1000 ανάλογες ζώνες, στα κάτεργα των οποίων απασχολούνται 27 εκατομμύρια εργάτες. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου συμπληρώνει πως απ’ τη δράση στις εν λόγω ζώνες διαπιστώνεται ροή εμπορικής αξίας της τάξης 250 δις δολαρίων. Οι συνθήκες εργασίας αντικατοπτρίζουν πλαίσιο σκλαβιάς: 14 ώρες στη Σρι Λάνκα – 16 ώρες στην Κίνα – 12 σε Ινδονησία και Φιλιππίνες, με τη συντριπτική πλειονότητα των εργατών να αφορά σε γυναίκες.
Στην ουσία πρόκειται για στρατιωτικού χαρακτήρα συγκεντρώσεις εργαζομένων, αφού οι αμοιβές είναι χαμηλότερες από κάθε επίπεδο διαβίωσης – η εργασία αμιγώς ιεραρχημένη – η επιτήρηση με προσβλητική συμπεριφορά, μοντέλο το οποίο εξαπλώνεται σιγά-σιγά και στην ελληνική επικράτεια, μετά την υπαγωγή της στη «Βαλκανιοποίηση των Μεσογειακών Χωρών». Ο εργαζόμενος αντιμετωπίζεται σαν φοιτητής, κι ας μην θεωρηθεί υποτιμητικό, που αναζητά απλώς το χαρτζιλίκι του κι όχι σαν ενήλικας με υποχρεώσεις. Η χλαίνη προσωρινότητας, αφού οι συμβάσεις υπογράφονται διμερώς αλλά ακυρώνονται μονομερώς, ενέχει αγχωτική ανασφάλεια και διαιώνιση της αστάθειας. Η πληρωμή με κουπόνια υποκρύπτει συνάψεις μεταξύ συγκεκριμένων εταιρικών συμφερόντων, διαδικασία η οποία αφ’ ενός ελέγχει πλήρως την καταναλωτική δράση του απλού πολίτη κι αφ’ ετέρου στραγγαλίζει τους μικρο-επιχειρηματίες. «Ελεύθερος και ανόθευτος είναι ο ανταγωνισμός, όταν όλοι οι συμμετέχοντες στην οικονομική ζωή υπάγονται κατ’ αρχήν στους ίδιους κανόνες. Ο ανταγωνισμός αυτός θα θιγόταν, αν χορηγούνταν στους φορείς του ιδιαίτερα προνόμια ή αποκλειστικά δικαιώματα ή δημιουργούνταν – διατηρούνταν (de facto ανοχή) μονοπώλια.» αναφέρουν σε πτυχιακή τους εργασία οι κύριοι: Αλεξοπούλου Ευτυχία – Μαρία, Ευσταθίου Αναστάσιος. Δια μέσω μίας ανάλογης ωστόσο πρακτικής υπονομεύεται ο ανταγωνισμός εις βάρος πάντα των μικροπωλητών, μετατρέποντας την εμπορική διαδικασία αν όχι σε μονοπωλιακή σίγουρα σε ολιγοπωλιακή.
