Το ψέμα που γίνεται αλήθεια…
Στις 7 Ιουλίου 1986 βρέθηκε ένα έγγραφο με τίτλο «Σιωπηλά όπλα για Αθόρυβους Πολέμους»=«Silent Weapons for Quiet Wars», του οποίου το περιεχόμενο αποδεικνύει τη συνομωσία των προσχεδιασμένων πολέμων χαμηλής και ισχυρής εντάσεως, διότι σύμφωνα με το οποίο συντονισμένες ενέργειες θα μετέφεραν τον γενικότερο πλούτο απ’ τα χέρια των αδαών=ανοργάνωτες κι ανεύθυνες μάζες στην κατοχή των ολίγων=οι έχοντες πειθαρχία κι αίσθημα ευθύνης. Ας θυμηθούμε τους άριστους της Αρχαιότητας σ’ αυτό το σημείο. Πρώτο εργαλείο που αποφασίστηκε να ήταν σαφώς αυτό της Εκπαίδευσης. Στις κατώτερες τάξεις δίνεται η χειρότερη «γνώση», ώστε ο αποπροσανατολισμός να επιτελείται και ταυτοχρόνως να ανορθώνεται τείχος αδιαπέραστο ανάμεσα στην προσλαμβάνουσα γνώση απ’ τις ελιτιστικές συνομαδώσεις. Και αυτό αφορά σε όλες τις βαθμίδες. Αδίκως καυχιόμαστε οι κοινοί θνητοί για «μόρφωση» και καμαρώνουμε σαν σκεπάρνια γύφτικα για την εξειδίκευση που λαμβάνουμε στα ιδρύματα. Άλλο ισχυρό χαρτί είναι η χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ο απόλυτος έλεγχος της πληροφορίας, πράγμα που επιτυγχάνεται δια μέσω της προώθησης μιας επίπλαστης πολυχρωμίας κι ενός ψευδεπίγραφου πλουραλισμού. Στην ουσία η πληροφορία ελέγχεται από συγκεκριμένα lobby: «Sony – Viacom+CBS – Time Warner – New Corporation+Fox-ABC, «στις οποίες ανήκει περισσότερο απ’ το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς – των μεγαλύτερων δορυφόρων που εκπέμπουν διεθνώς – του μεγαλύτερου ποσοστού εκδόσεων βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών παγκοσμίως – της πλειοψηφίας εμπορικών καλωδιακών καναλιών διεθνώς», σύμφωνα με τον κύριο Βελόπουλο στο βιβλίο του «Χρεοκοπία και Κερδοσκόποι». Με δύο σμπάρους λοιπόν δισεκατομμύρια τρυγόνια, αφού το χαμηλό επίπεδο κριτικής ικανότητας ποδηγετεί πάσα αναθεώρηση – προβληματισμό – οργάνωση – αντίδραση.
Η Μόδα προσανατολίζει – Η Επιστήμη πειθαναγκάζει – Η Εξουσία νομοθετεί – Οι λαοί εκτελούν σαν ενεργούμενα, και ως γνωστόν τα ενεργούμενα της κάθε μηχανής-μηχανισμού εφαρμόζουν εκόντα ή άκοντα. Τα μηχανοποιημένα τέρατα στον Κινηματογράφο ή στα video-games μας προετοιμάζουν για ομφαλοσκοπική διάθεση. Ενωτίζεται ο δέκτης τη συμπεριφορά του avatar, ο οποίος αποσυναρμολογείται – εμβολιάζεται με εμφυτεύματα εντοπισμού.
Στο όνομα της ασφάλειας – Στο όνομα του κινδύνου της Παγκόσμιας αναμέτρησης τα νομοθετήματα παγιώνουν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω απ’ το ιδανικό της Ελευθερίας. Κι ενώ στη θεωρία της Αναρχίας ο τρομοκράτης περιορίζεται σε λεκτικά σχήματα αντίδρασης και κατ’ εφαπτομένη στην αναβολή της πράξης, οι υπόλοιπες κομματικές-πολιτικές συνιστώσες ενθρονίζουν την τακτική του Νετσάγιεφ του Ντοστογιέφσκι, ο οποίος ιδεολογικοποιεί τη βία. Και σ’ αυτό το σημείο ας γνωστοποιηθεί μία ακόμη ρήση της κυρίας Hélène l’ Heuillet, η οποία διασαφηνίζει πως «Η τρομοκρατία με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ξεκινά απ’ την απόφαση να θεωρήσει κανείς ότι δεν υπάρχει αθώο θύμα. Δεν σέβεται πλέον τον πολιτικό κώδικα που καθιερώνει τη διάκριση μεταξύ ενόχου και αθώου. Ο πολιτικός κώδικας που ισχύει για την πολιτική δολοφονία είναι ανάλογος του πολεμικού κώδικα, με βάση τον οποίο διαχωρίζουμε τους στρατιώτες απ’ τους πολίτες, οι οποίοι προστατεύονται κατ’ αρχήν απ’ τις πολεμικές επιχειρήσεις».
Πόσες εταιρείες δεν έχουν εξειδικευτεί σε συλλογή πληροφοριών για εμπορικούς – διαφημιστικούς υποτίθεται λόγους, ενώ στην ουσία δεν αντιπροσωπεύουν παρά μία τεράστια χοάνη συγκομιδής προσωπικών δεδομένων. «Πρόκειται για ηλεκτρονικούς φακέλους, οι οποίοι σχηματίζουν το ακριβές προφίλ εκατομμυρίων καταναλωτών, που ζουν κυρίως στις δυτικές χώρες. Στους φακέλους έχει πρόσβαση όποιος προτίθεται να τους αγοράσει» σύμφωνα με τον κύριο Βελόπουλο. Αν οι νομιμοποιήσεις πάσης φύσεως αξιώσεων δια μέσω επίκλησης του θείου θελήματος ή του αδιαμφισβήτητου της Επιστήμης – απασχολήσεως του κοινού με χαμηλό επίπεδο διασκέδασης, ροπή προς εξαρτησιογόνες ουσίες, αγραμματοσύνη, εμβολισμό με ιδεολογήματα δεν αντικατοπτρίζουν «φονταμενταλισμό», τότε ποιο το νόημα του όρου.
«Ο Νότος έπρεπε να ιδιωτικοποιηθεί ή να πεθάνει. Για τον λόγο αυτόν προκαλέσαμε αδιάντροπα ένα οικονομικό χάος.» διατείνεται ο Ντέιβισον Μπαντού, υψηλόβαθμος Οικονομολόγος του ΔΝΤ, επιτετραμμένος των προγραμματικών διαρθρώσεων προσαρμογής.
Η γλώσσα λανθάνουσα…
Η «ευρωπαϊκή αντίληψη περί καθαρότητας με την αρχαϊκή ροπή στον ρατσισμό» σύμφωνα με τη ρήση του κυρίου Κατσιαφίκα στο βιβλίο του «ανατροπή της Πολιτικής» και τα αντινομικά συμφέροντα «της Ολιγαρχίας, η οποία ίδρυε Σχολές, προκειμένου να μετατρέψει τα Οικονομικά Τμήματα των Πανεπιστημίων σε προπύργια φιλελεύθερης σκέψης και σιγά-σιγά να αντιστρέψουν τη φορά των πραγμάτων» σύμφωνα με τη ρήση του κυρίου Λουλουδάκη στο βιβλίο του «Άσπρα μαντήλια στην plaza de Mayo» δρομολόγησαν τις κατ’ επίφαση δημοκρατικές συνθήκες, δια μέσω των οποίων ανασυντάχτηκε πολυπρόσωπα ο Φασισμός – αναθεμελιώθηκαν οι Γραφειοκρατικές Υπηρεσίες προς συγκάλυψη των Συνδικάτων του εγκλήματος – ανασυγκροτήθηκαν οι μαφιόζικοι μηχανισμοί πάταξης της μαζικής κι αλληλέγγυας ενεργοποίησης των Πολιτών, την οποία η Εξουσία φοβάται και μπορεί να ανεχτεί μόνο στην περίπτωση του αθλητικού χουλιγκανισμού και του κομματικού φανατισμού.
Απελευθερώνονται από πολωτικές επιπτώσεις οι Δυνάμεις, συγκροτείται το υβρίδιο οικονομικής ασφάλειας. Όσο διατρανώνεται η νίκη της Δημοκρατίας-Ελευθερίας-Ειρήνης τόσο υποδαυλίζεται και αφήνει διαύλους ανοιχτούς για τα «σταθεροποιητικά προγράμματα έκτακτης ανάγκης» της παρεούλας που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου.
Ένα δίκιο το έχουν, οφείλω να ομολογήσω. Με την γνώση της κατάστασης δεν φουντώνει ο θυμός, ώστε να πυροδοτηθεί η διεκδίκηση των ζωών μας. Τουναντίον υποβόσκει ο φόβος, κι εδώ τίθεται το διακύβευμα: αν θα νικήσει ο θυμός ή ο φόβος στους λαούς, ώστε συλλογικά να αμυνθούν, επειδή εθνικιστικά δεν υπάρχει περίπτωση εναντίωσης σε τόσο μεγάλα συμφέροντα.
Κατά τα λοιπά αγαπητέ αναγνώστη, εσύ που είσαι άνεργος με μηδαμινό εισόδημα κάτω των 5-6 χιλιάδων ευρώ, διαπιστώνεις την φορολαίλαπα που σε αναγκάζει να μοιράσεις τα ψίχουλά σου με το Κράτος – τις ΔΕΚΟ και να ενταχτείς στο πρόγραμμα υγιεινής διατροφής, αφού δεν θα τρέφεσαι!! Κάπως έτσι κρατώ κι εγώ αυτή την υπέροχη σιλουέτα.
Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!
Κι ίσως και για τον Κόσμο, ρε γαμώτο!
Κατά τ’ άλλα κάνουμε ήρωες Διάφορους, λες και δεν έχουμε σοβαρότερα ν’ ασχοληθούμε.
«Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη µου», την ειρωνεία μου μέσα…
