Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη.
Χρειάζεται οι 17ηδες να έχουν αναδρομική-ιστορική Μνήμη;;
Χρειάζεται οι 50ηδες να έχουν αναδρομική-ιστορική Μνήμη;;
Λες να έχουν δίκιο οι Πολιτικοί κι αδίκως να τους περιγελά η ομήγυρη…
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ανθρωπότητα συγκλονισμένη απ’ τις θηριωδίες που υπέστη και οι οποίες εγγράφηκαν με ανεξίτηλα γράμματα στο πρωτόπλασμά της, ατένιζε αγέρωχα το μέλλον υποσχόμενη στον εαυτό της την εμπέδωση των αποτελεσμάτων των ειδεχθών τακτικών επικυριαρχίας Ανθρώπου σε Άνθρωπο και επιδιωκόμενη αποφυγή επανάληψής τους. Οι λαοί θα μπορούσαν να πάψουν να είναι έκδοτοι στη φτώχεια, αν η πολιτικό-οικονομική προοπτική της χώρας τους εισερχόταν σε τροχιά κοινωνικοποίησης των ορυκτών πόρων και κομβικών πηγών πλούτου υπό τη ρύθμιση αναπτυξιακών ρυθμίσεων. Κατ’ επέκταση αυτό διασφάλιζε τη διοχέτευση των κονδυλίων σε υλοποίηση δημοσίων υποδομών-επιδότηση μικροεπιχειρήσεων-σύσταση ισχυρών συνδικάτων προς διεκδίκηση αξιοπρεπούς μισθολογίου. Η εφαρμογή ανάλογων ευφυών τακτικώνσυνιστούσε την έργω τεκμηρίωση απάλειψης της ταξικής διάκρισης και σμίκρυνσης του ανοίγματος της ψαλίδας μεταξύ Πρώτου και Τρίτου Κόσμου.
Πριν ωστόσο αλέκτωρ λαλήσει τρεις της Ελευθερίας τις ιαχές, ανησυχίες εμβόλιζαν τα υψηλά ιστάμενα στελέχη των Εταιρειών, αφού όφειλαν να αναδιανέμουν τον μεγεθυμένο παραγόμενο πλούτο. Κιεπειδή «τωνφρονίμωνταπαιδιάπρινπεινάσουνμαγειρεύουν»:
το 1942 ιδρύεται το Inter-American Defense Board, το οποίο επωμίζεται τονέλεγχο των Σωμάτων Ασφαλείας.
την ίδια χρονιά συστήνεται το American Financial and Economic Advisory Committee, για τον έλεγχο της Οικονομίας της Λατινικής Αμερικής με επικεφαλής τον Νέλσον Ροκφέλερ του μονοπωλίου παραγωγής, διύλισης, μεταφοράς και μάρκετινγκ πετρελαίουStandard Oil.
το 1944 καταρτίζεται η Παγκόσμια Τράπεζα για τον έλεγχο της διάθεσης των εσόδων της κάθε χώρας.
το 1945 σχηματίζεται το International Monetary Fund, το γνωστό μας ΔΝΤ.
Η παρεούλα, της οποίας προτασσόμενο όραμα ήταν η πάταξη της επανεμφάνισης του Φασισμού – η απορρόφηση των οικονομικών κλυδωνισμών με γνώμονα την παγκόσμια σταθεροποίηση – την ποδηγέτηση της χρηματοικονομικής κερδοσκοπίας, μετεξελίσσεται άρδην σε γιάφκα μαστροπών και επιδίδεται στην πρακτική του open door, δηλαδή στην ακούσια συνήθως-εκούσια σπανίως εισδοχή των χωρών στον μνημονιακό ολοκληρωτισμό. Εν έτει 1946 και μετά τη Διάσκεψη στο Τσαπουλτεπέκ στο Μεξικό, οι ΗΠΑ συγκροτούν τη «School of the Americas=SOA=Σχολή της Αμερικής», η οποία επιφορτίζεται με το καθήκον της τροχοπέδης στον διαμοιρασμό των παγκόσμιων εσόδων προς όφελος μιας Ολιγαρχίας, «ορατής τε αόρατης»! Ωστόσο δεν ήταν πανεύκολο η ίδια η Wall Street ως σύλλογος «εκλεκτών συνδαιτημόνων» να διαγκωνίζεται φανερά για τα διαφιλονικούμενα κέρδη ανά τον Πλανήτη. Συνακόλουθα αναλαμβάνει τη σκυτάλη η Επιστήμη, της οποίας κάθε ρήση αποτελεί κι ένα θέσφατο με «επίχρισμα ακαδημαϊκής αμεροληψίας», τουτέστιν η Σχολή του Σικάγου και δια στόματος του «έγκριτου και λαμπρού» Μίλτον Φρίντμαν, του οποίου μονολιθικό μήνυμα ήταν η «επαναφορά στον ίσιο δρόμο των χωρών που τον είχαν χάσει!», δηλαδή στον δρόμο του νεοσυντηρητισμού-νεοφιλελευθερισμού μέσα απ΄ τη σύμπηξη «κατάλληλων δεξαμενών σκέψεως» στους χώρους διδασκαλίας, Πανεπιστήμια!! Στο ίδιο μήκος κύματος ο George Kennan, πνευματικός πατέρας του Σχεδίου Μάρσαλ και του Δόγματος της ανάσχεσης, το οποίο πραγματευόταν με τρόπο εφιαλτικά αριστοτεχνικό τον υπόγειο πολιτικό Πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ, ορμήνευε ευθαρσώς:
«Θα πρέπει να πάψουμε να μιλάμε για ασαφείς και εξωπραγματικούς αντικειμενικούς σκοπούς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα-η ανύψωση του βιοτικού επιπέδου-ο εκδημοκρατισμός. Πρέπει απλώς να ενεργούμε βάσει καθαρά εξουσιαστικών εννοιών».
Ο George Kennan με τα δύο κείμενά του «Μακροσκελές Τηλεγράφημα», Φεβρουάριος 1946, και «Οι πηγές της σοβιετικής συμπεριφοράς», Ιούλιος 1947, πέτυχε ανάρρηση στην κορωνίδα της ιεραρχίας του State Department και στάθηκε υπέρμαχος της τακτικής του «Διανοητικού Ιμπεριαλισμού» δια της μυήσεως των λαών σε μεθοδευμένα ιδεολογήματα, της απαθούς προσβάσεως αυτών σε υλικές ανέσεις και κατ’ εφαπτομένη υποδούλωσή τους. Και όπου δεν μπορούσε να πίπτει Λόγος, έπιπτε σαφώς η ράβδοςμε τη μεσολάβηση βίαιων στρατοκρατικών επεμβάσεων.
