Ο 21ος αιώνας είναι αναμφίβολα ο αιώνας του Τραπεζίτη. Ο Φέργκισον αναφέρει την υπαιτιότητα των ακαδημαϊκών Οικονομολόγων, οι οποίοι υποστήριξαν τους στραγγαλιστικούς νόμους-πλαίσιο εμφυσώντας την πεποίθηση πως μετά την απελευθέρωση των κανονιστικών ρυθμίσεων οι Τράπεζες θα άνοιγαν τους κρουνούς προς διοχέτευση των κεφαλαίων στην συνολική ανάπτυξη. «…Πολλοί απ’ αυτούς είχαν απλώς πληρωθεί αδρά, ώστε να υποστηρίξουν τη θέση», αναφέρει συγκεκριμένα. Μαζί με την άρση του κανονιστικού πλαισίου δεσμεύσεως επιτεύχθη επίσης και η κατάργηση της επιβολής κυρώσεων για τα οικονομικά εγκλήματα των Τραπεζών, οι οποίες συνιστούν πλέον έναν παρασιτικό κλάδο, ικανό να διασπαθίζει τεράστια χρηματικά ποσά περιάγοντας εκατομμύρια ανθρώπων στην απόγνωση.
Όλες οι μεγάλες Εταιρείες χρησιμοποιούν το φορολογικό παραθυράκι «δικαιωμάτων απόληψης υπεραξίας=carried interest», το οποίο ελαχιστοποιεί το ποσοστό φορολόγησής τους. Τα τελευταία χρόνια οι τιτλοποιημένες συναλλαγές αυξήθηκαν από μηδενικά επίπεδα σε τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Τη στιγμή που τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης στο πετρέλαιο δεκαπλασιάζονται η αστάθεια της αγοράς μεγεθύνεται. «Το πρόβλημα συμβουλευτικών υπηρεσιών επεκτείνεται στους ακαδημαϊκούς κλάδους Οικονομικών-Διοίκησης Επιχειρήσεων-Δημόσιας και Νομικής Διοίκησης, με αποτέλεσμα η διαστρέβλωση απ’ τις συγκρούσεις συμφερόντων να αποτελεί μέιζον πρόβλημα», δια στόματος κυρίου Φέργκισον. Στο λουκούλειο γεύμα οι τομείς που σερβίρονται-εμπλέκονται είναι της Ενέργειας-των Τηλεπικοινωνιών-της Περίθαλψης-των Αγροτικών Επιχειρήσεων-της Ιατρικής έρευνας-της Εθνικής Ασφάλειας.

Φταίει ο Θεός που μας μισεί…

Ο «εμφύλιος χαμηλής εντάσεως», που προέβλεψε ο Κλεάνθης Γρίβας επιτεύχθη. Ο κάθε άνθρωπος φοβάται διαφορετικά πράγματα, αλλά σε όλους ελλοχεύει ο πρωτόγονος φόβος της θνητότητας. Οι θρησκευτικοί σεχταριστές ανέκαθεν σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την διογκούμενη ανασφάλεια-δυσαρέσκεια των πληθυσμών, αφού εγγυώνται την ερμηνεία του επέκεινα, κατ’ εφαπτομένη τον απόλυτο έλεγχο δια μέσω τρομαχτικής αβεβαιότητας.

Η λέξη πανικός έλκει τις ρίζες της ετυμολογικά απ’ το όνομα του αρχαίου θεού Πάνα, ο οποίος εκδικιόταν, όποιον διέκοπτε τον ανέμελο υπνάκο του. Το κερασφόρο ομοίωμά του μετεξελίχθηκε σε αντιπροσώπευση των Πάντων: Χορός του αίματος στις αρτηρίες-Ικμάδα-Σεξουαλική φρενίτιδα-Φθορά-Αποσύνθεση. Όλη η ροή της Φύσης δηλαδή, η οποία οδηγεί τον άνθρωπο σε επίγνωση της αδυναμίας του. Ο Ιησούς εμφανίζεται σαν ο Μέγας αντικαταστάτης του Πάνα στη νεότερη θρησκεία, με σκοπό να αντιδιαστείλει στην αναρχία της Φύσης την Τάξη, στο αδάμαστο της Φύσης τον Κανονισμό.

Ο Πάνας ήταν λοιπόν ο υποκινητής του εφιάλτη ενώ ο Ιησούς ο κατασιγαστής του. Ο Πάνας πρεσβεύει τον θάνατο σαν αναπόσπαστο κομμάτι του αέναου κύκλου. Κατά την αποσύνθεση του σώματος, συνίσταται ένα βακτηριακό ξεφάντωμα, το οποίο ναι μεν επιτείνει τον τρόμο στους θεατές τους δεσμεύει με την παγίωση αποδοχής του προορισμού τους. Δια μέσω των τελετουργιών-επικήδειων ψαλμωδιών ο άνθρωπος δίνει παράταση αφ’ ενός στην αίσθηση σταθερότητας κι αφ’ ετέρου στον μετριασμό του φόβου-θλίψης του. Παρελκόμενο σαφώς είναι η μεταλλαγή του νεκρού σε πνεύμα αθάνατο και η συνέχιση της ζωής του, αντέρεισμα σε επικείμενες συμφορές, οι οποίες ενδεχομένως να πήγαζαν από προσπάθειες εναντίωσης σε παν επιβαλλόμενο κανονιστικό πλαίσιο.

Ο μονοθεϊσμός έρχεται να αντιπαραθέσει τις έννοιες του Καλού και του Κακού και κάθε δόγμα ονοματίζει τον αρχιδιάβολό του: Στον Χριστιανισμό ο Εωσφόρος-Στο Αιγυπτιακό πάνθεο ο Σεθ-Στο Ισλάμ ο Διάβολος σαν προστάτης των απίστων-Στον Ζωροαστρικό κύκλο ο Αριμάν. Οι «μοχθηροί διάκονοι του Σατανά» καιροφυλακτούν τους ευσεβείς, οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στην Πίστη, ανάλογα με τη θρησκεία, στην οποία υπάγονται, εκούσια ή ακούσια αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, διότι με την γαλούχηση από μικρή ηλικία το άτομο αδυνατεί να εξολοθρεύσει αργότερα τα ζιζάνια, τα οποία ήδη έχουν δημιουργήσει πυκνό χλοοτάπητα στη σκέψη του.

Το «κυνήγι των μαγισσών» και η «Ιερά Εξέταση» ενσάρκωσε το θεσμοθετημένο καθεστώς, το οποίο κράτησε την αναμμένη φωτιά της στατικότητας επί χιλιετίες. Με την επικράτηση του Μονοθεϊσμού σταθεροποιείται και η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στα ζώα, η σημερινή ιδέα της κτήσης, την οποία διαιωνίζουν τα άτομα υπό την κάλυψη του ενδιαφέροντος και της προστασίας. Πολλοί πίνακες κατά τον Μεσαίωνα απεικονίζουν τον Διάβολο στο προσκέφαλο κάθε ετοιμοθάνατου, έτοιμο να σφετεριστεί τα αγαθά, που αφήνει εκείνος πίσω, είναι το ανάλογο κλίμα που εμποτίζει τους θνητούς με το αίσθημα της απόγνωσης. Η σκέψη έρχεται αντιμέτωπη με την ευθραυστότητα της ζωής και οι Ιερείς είναι την κατάλληλη στιγμή εκεί για να εισηγηθούν-διαβεβαιώσουν την επερχόμενη ευδαιμονία.

Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ δεν υπερέβαλε καθόλου στις διηγήσεις του περί οργίων ανάμεσα στις τάξεις των Ευγενών αλλά και τέρψης μπρος στην παρακολούθηση βασανισμών ζώων-ανθρώπων. Απλώς οι αποτρόπαιες πράξεις ανήκαν στη σιγή και η Ιερά Εξέταση λεηλατούσε τον διασκελισμό του πλήθους για να κρατήσει τα ηνία…

Φταίει το κεφάλι το κακό μας…

Πολλοί πανεπιστημιακοί λαμβάνουν αμοιβές από επιχειρηματικό κορβανά, ώστε να παρεμβαίνουν στην υιοθέτηση-απόρριψη τακτικών με τρόπο ανατριχιαστικά μεταρρυθμιστικό κατά το δοκούν. Πρόκειται για μεταπράτες κατευθυνόμενης «Επιστημονικής Εμπειρογνωμοσύνης» με απώτερο στόχο τον διαποτισμό κυβερνητικής πολιτικής τροχιάς-των δικαστηρίων-της κοινής γνώμης.

Ορισμένα τρανταχτά ονόματα επιφανών πανεπιστημιακών των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι εργάστηκαν εμπράκτως με ρότα την απελευθέρωση του κανονιστικού πλαισίου ρυθμίσεων πλούτισαν εν μία νυκτί. Συνήθως οι περισσότεροι εξ αυτών θήτευσαν σε Υπουργεία οικονομικών-διετέλεσαν πρόεδροι Οικονομικών Υπηρεσιών-έγιναν Κοσμήτορες σε μεγάλα Πανεπιστήμια, όπως ο Γκλεν Χάμπαρντ στο Κολούμπια-ο Λάρι Σάμερς στο Χάρβαρντ-ο Φρέντερικ Μίσκιν στο ΜΙΤ.

Ένας νέος οικονομολόγος είναι δύσκολο ως αδύνατον να σταθεί στη ζούγκλα χωρίς να αλλοτριωθεί, αφού οι προτάσεις επιχορηγήσεων και οι επιστημονικές επιτροπές που αποφασίζουν αν μία εργασία θα δημοσιευτεί αποτελούνται από καθηγητές, οι οποίοι είναι παράλληλα σύμβουλοι Εταιρειών του χρηματοπιστωτικού τομέα. Η κάθε ανάλυση, όσο αληθής και να είναι, θα ριχτεί στις μυλόπετρες του διλήμματος: να ταράξει τους κύκλους ή να πορευτεί ομοίως με τον συρφετό, ώστε να επιβιώσει; Κι εδώ σ’ αυτό το σημείο δόκιμο να τεθεί και το παράλληλο ερώτημα: Ποια η επιρροή στην επιστημονική έρευνα και κατ’ επέκταση στην πολιτική βούληση;; Το Bloomberg News μελέτη του το 2012 εντρυφεί στην περίπτωση της Squam Lake Group, μία επιτροπή από έγκριτους Οικονομολόγους που σχηματίστηκαν για να συντάσσουν εκθέσεις σχετικές με την κρίση. Οι 13 στους 15 συντάκτες ανήκαν στον Χρηματοπιστωτικό τομέα…

Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί…
Συνακόλουθα περνάμε στην εποχή του Ψυχιατρικού Ολοκληρωτισμού. Το κεφαλαιοκρατικό σύστημα οικοδομεί τα νέα θεμέλιά του στην «πατροκεντρική-φιλοαποκτητική κοινωνία» όπως την ονόμασε ο Έριχ Φρομ, με αποτέλεσμα να αναδύεται η σαδιστική-διαστρεβλωμένη πλευρά του χαρακτήρα. «Ο θρησκευτικός μυστικισμός μετεξελίσσεται στην ακραία του έκφραση, τον Φασισμό», όπως ισχυρίζεται ο Βίλχελμ Ράιχ και τα συμπαρομαρτούντα είναι σαφώς οι ειδεχθείς στρατοκρατικές συρράξεις, που έζησε η Ανθρωπότητα με το «Ολοκαύτωμα» και τις «Σταλινικές Εκκαθαρίσεις»…

Pages: 1 2