Πράξη 2η
Και μην ξεχνιόμαστε!
Σου ‘λεγα για την υπέρβαση
Μια Διασταύρωση με ξέρασε απ’ την κοιλιά της
Τράβηξε και το καζανάκι
Ακουγόταν στις σωλήνες η Ροή μου υγρή
Μ’ άρεσε να κάνω κύκλους στη Ζωή
Έτσι όπως έσκασα στο υπόγειο
Στο Σκοτάδι γεννημένος
Με μια χοάνη αντί για στόμα
Και τα στιβάλια μου λουστρίνια
Οι Ένοικοι
Οι Ένοικοι του πολυόροφου Κτηρίου
Βγάλαν κάπως περίεργα το κεφάλι
Ανάμεσα στις σκαλωσιές
Σκέφτηκα πρώτα για Συνεργούς να ψάξω
Το Κτήριο τελούσε υπό ανακαίνιση
Βάψιμο και κάμερες παντού
Έχωσα στον πρωκτό 30 αργύρια
Για ώρα ανάγκης
Απ’ το Μπορντέλο στον Τεκέ
Κρασί, τσιγάρα και χαρτιά
Έβαλα την Ψευδαίσθηση υπό μάλης
Και μια μαλακία παντός καιρού
Προβλέψιμη και θλιβερά ανιαρή
Τρέκλισαν λίγο οι Ένορκοι
Και ξανάχωσαν το κεφάλι μέσα
Για να μην πιάσει η Κάμερα
Πως ήταν τύφλα στο μεθύσι
Απ’ τη Φυλακή στον Καφενέ
Ζάρια, καυγάδες, ξερατά
Παπούτσωσα και τα πόδια μου
Το ένα με Φόβο για επιβίωση
Το άλλο με μίζερη ταπείνωση
Εκείνη μ’ ένα βατράχι ξεραμένο στο στόμα
Κούρεψε το αστικό της Σώμα
Και με τα αρχαία Μάτια των Τρελών
Άδειασε τον πλακούντα στο βουβό σκουπιδοφάγο
Αγόρασε κι ένα φιξάκι ηρωίνης
Για να ξεχάσει
Απλώς να κρατηθεί
Ν’ αντέξει
Και για το Όρος κίνησα των Ελαιών
Σήκωσε τις ταφόπλακες
Μία προς Μία
Βρήκα Χριστούς πολλούς καθήμενους διπλοπόδι
Να μη χαλάσει η τσάκιση
Και Επιστήμονες με κέρματα στη Γλώσσα
Δεν πήγαινε άλλο!
Αυτό που χάνεται
Ξανακερδίζεται με Αίμα
Με Αίμα
Γύρω καλύβια γεμάτα κοριούς και ψείρες
Οι πεινασμένοι να γαμιούνται για μία κουραμάνα
Αν είναι να βλέπεις συνέχεια νεκρούς
Στην Κόλαση των Ζωντανών
«Προώρως» να θέλουν «να σε γεράσουν»
Να σου στεγνώσουν τα φύλλα της Ψυχής
Καλύτερα στο Νεκροτόπι
Υποκριτές που βάφουν με καραμπογιά μουστάκια
Και μια καριόλα νοσοκόμα
Υπνωτικό για Όλους να ετοιμάζει
Διαλέγεις φέρετρο
Πατημασιές από γουρνοτσάρουχα στο βάλτο
Ξύλο οξιάς
Δρυός
Ή Καρυδιάς
Με σαγιονάρα διχαλωτή οι γκόμενες να ξεματιάζουν
Βάζεις και τις τέσσερις εποχές
Να σου κουβαλήσουν την κάσα
Άφησα μια Μπαταρία
Στο Φωταγωγό να στάζει
Και πούλησα στον Σατανά
Ό,τι πουλιόταν από Μένα
Όπλισα με κυνόδοντες τη -Στοιχία
Κι άφησα όλη τη σκουριά για τον Ιούδα
Που παραφύλαγε ύπουλα
Που γλιστρούσε αθόρυβα μια μπόχα ατσάλινη
Στα πνευμόνια
Ή θα παραδοθείς εσύ στο Σκοτάδι
Ή θα το αναγκάσεις να παραδοθεί εκείνο σ’ εσένα
Μονόδορμος
Ακολουθούμενος από την Ηχώ του
