Ο Ramsey Clark στο πλαίσιο νομικού υπομνήματος σχετικά με τις παραβιάσεις καταδεικνύει:
-Διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας με δόλο, αποδυνάμωση κι απομόνωσή της.
-Υποβολή, παρότρυνση κι επίταση βίας μεταξύ μειονοτήτων, συγκεκριμένα μουσουλμάνων και Σλάβων.
-Αποθάρρυνση ενεργειών σχετικά με τη διατήρηση της ενότητας.
-Εξολόθρευση του ειρηνευτικού ρόλου του ΟΗΕ και χρησιμοποίηση του ΝΑΤΟ για κατοχή φτωχών χωρών.
-Δολοφονίες κατά συρροήν ανυπεράσπιστων ατόμων.
-Βλάβες στο οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό-διπλωματικό-θρησκευτικό-υγειονομικό-πολιτιστικό υπόβαθρο της Γιουγκοσλαβίας.
-Καθοδήγηση καταστρεπτικών ενεργειών κατά του περιβάλλοντος δια μέσω της χρήσης βλαβερών υλικών.
-Οργανωμένο έγκλημα γενοκτονίας κατά της Ανθρωπότητας.
-Εκμετάλλευση των διεθνών Μέσων Επικοινωνίας και Πληροφόρησης με σκοπό τη συκοφάντηση.
-Προσβολή των Δικαστηρίων της Νυρεμβέργης και της Σύμβασης της Γενεύης, καθώς και κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών-του βορειοατλαντικού Συμφώνου-του ομοσπονδιακού Συντάγματος.
Ως κατηγορούμενοι στο κείμενο αναφέρονται:
-William Clinton, ΠρόεδροςτωνΗΠΑ. –
-Madeleine Albright, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.
-William Cohen, Υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ.
-Tony Blair, Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.
-Gerhard Schroeder, Πρωθυπουργός της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
-Στρατιωτικοί Διοικητές-Ναύαρχοι-πληρώματα επιδρομών των ως άνω Κυβερνήσεων.
-Javier Solano, Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.
Ο βαρύς φόρος αίματος…
Στον «Οδηγό Αμυντικού σχεδιασμού», κείμενο που διατυπώνεται απ’ το Αμερικανικό Πεντάγωνο και δημοσιεύεται στην εφημερίδα NewYorkTimes στις 8 Μαρτίου 1992, είχε ήδη διασαφηνιστεί πως «…Είναι ζήτημα θεμελιώδους σημασίας να διατηρηθεί η θέση του ΝΑΤΟ ως πρωτεύοντος οργάνου για τη δυτική άμυνα-ασφάλεια και ως διαύλου για την άσκηση επιρροής των ΗΠΑ κι απρόσκοπτης συμμετοχής της στα ευρωπαϊκά θέματα. Οι ΗΠΑ οφείλουν να έχουν το ανάστημα να δρουν ανεξάρτητα από κάθε συλλογική δράση και να επιδιώξουν παρεμπόδιση εμφάνισης αμιγώς ευρωπαϊκών ρυθμίσεων για την ασφάλεια, οι οποίες θα υπέσκαπταν τον ηγετικό ρόλο του ΝΑΤΟ».
Υπό τη δεδομένη προοπτική υποσκάπτεται ο φέρων σκελετός της Συμφωνίας στη Λισαβόνα το 1992, στην οποία μεσολαβούσε ως βασικός εισηγητής η Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντικατασταθεί απ’ τη Συμφωνία του Ντέιτον το 1993, ακρογωνιαίος λίθος του προγράμματος «Εκπαίδευση και Εξοπλισμός», κατά το οποίο συντάσσεται στράτευμα του επινοημένου κράτους της Βοσνίας και του οποίου ο εξοπλισμός, άρματα – τεθωρακισμένα – ανιχνευτές – φορτηγά – λοιπά όπλα, είναι αμερικανικής «καταγωγής» και κόστους 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Παράλληλα το ΔΝΤ εξουσιοδοτείται αυθαίρετα να διορίζει κυβερνητικά μορφώματα κυβερνητικού χαρακτήρα επί του πολιτικού – κοινωνικού – οικονομικού – τραπεζικού συστήματος και το ΝΑΤΟ παρεμβαίνει με επαίσχυντα απορριπτικό τρόπο στις αποφάσεις του Σερβικού Ανώτατου Δικαστηρίου. Στο περιοδικό Newsweek το 1995 αναφέρεται: «Δεν πρόκειται για συμφωνίες Ειρήνης αλλά για δήλωση παράδοσης άνευ όρων».
Σε ευρύτερο ευρωπαϊκό επίπεδο ανοίγει ο δρόμος για απρόσκοπτη εξουσιαστική αποικιοκρατική βλέψη των ΗΠΑ, αφού δημιουργείται η μεγάλη νατοϊκή βάση στην Ουγγαρία. Άλλως ειπείν είμαστε όλοι αντιμέτωποι ανά πάσα ώρα και στιγμή με νατοϊκά στρατεύματα που σταθμεύουν σε Κροατία-Σκόπια – Βοσνία – Αλβανία – Γερμανία. Αδόκιμο να ξεχάσουμε ν’ αναφέρουμε τη βάση Αβιάνο σε Ιταλία, όπου εδρεύει το «Αεροπορικό Εκστρατευτικό Σώμα», του οποίου 18 καταδιωκτικά-βομβαρδιστικά F-16 εφόρμησαν σε 4.400 επαναλήψεις κατά του Σερβικού κράτους. Και προφανώς τα νέα μέλη, Ουγγαρία – Πολωνία – Δημοκρατία της Τσεχίας, έκτοτε όφειλαν να παροπλίσουν τα απαρχαιωμένα όπλα τους και να προσφέρουν «νομότυπα κι εκούσια!!», αφού το νομικό υπόβαθρο αναδιαρθρώνεται άρδην κατά το δοκούν, το μισό κομμάτι της πίτας του εθνικού προϋπολογισμού για την ανανέωση του οπλοστασίου, επειδή πάντα υπάρχουν «μάγισσες – δράκοι – κακοί» να καραδοκούν. Στο πλαίσιο εκκαθαριστικών επιχειρήσεων απ’ τα σκεπτόμενα «ζιζάνια» δημιουργούνται συγκεκριμένες Δεξαμενές Σκέψης, οι οποίες κατά περίεργο τρόπο τυγχάνουν άκρατης αποδοχής και διάδοσης επί των λαών. Interalia συγκροτείται και το Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, κατά το οποίο ενάγων ορίζεται το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο «έγκριτος κι αδιάφθορος» ενάγων έχει την αρμοδιότητα να προβαίνει σε συλλήψεις – προσαγωγές – απαγωγές του οποιουδήποτε πολίτη της κάθε χώρας και την απαρεμπόδιστη εξουσιοδότηση να εγκαθιστά-αποκληρώνει κυβερνητικά σχήματα. Κατ’ εφαπτομένη το Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, στην κορωνίδα του οποίου διαδικαστικό – ερμηνευτικό – εξουσιαστικό – εφαρμοστικό ρόλο έχουν οι ΗΠΑ, των οποίων η ιμπεριαλιστική τάση έχει πραγματοποιήσει μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πάνω από 100 παρεμβάσεις στρατοκρατικού χαρακτήρα σε ξένα εδάφη. Τη ίδια στιγμή κρατούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα της αρνησικυρίας. Ο πλέον υπεύθυνος για εγκλήματα θα κατοικοεδρεύει στη σφαίρα του απυρόβλητου. Τουτέστιν «να γ@μ@ς και να δέρνεις», Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.
(Συνέχεια στην επόμενη σελίδα)
