Πριν χρόνια σκότωσα έναν άνθρωπο
Δεν έχει και τόση σημασία
Όχι ο άνθρωπος που σκότωσα
Όσο πως ανακάλυψα μιαν ηδονή
Μιαν ηδονή κρυμμένη
Ακούγοντας τον ρόγχο του Νεκρού
Είμαι το Νο 9419
Με ενοχλούν οι ανενόχλητοι
«Συγγενείς» σιχαμένοι που μιαν υπογραφή «χαρίζουν»
Τη Σκέψη τη διαπεραστική στα Ψυχιατρεία
Διάβασα όλα τα βιβλία του Μαρκήσιου Ντε Σαντ
Αυτά που ονειρεύτηκες στον Νεκρό Θάλαμό Σου
Κι αφού τα μίσησες, επιδότησες την Εξουσια να ραντίσει τον Κήπο
Το ακούς;;
Ακούς του Σκύλου το μανιασμένο γαύγισμα;;
Αντάρα-Φουρτούνα-Βροντή
Κάτι Τομάρια με νέο-ραμμένη λεοντή
Το Δάσκαλο βουτήξαν και το Γονιό σε φορμόλη
Με αυστηρή προσήλωση το έθος της Χούντας να τηρεί
Με Φίμωτρο να σφυρηλατεί το αθώο Περιβόλι
Κομπάρσος με ύφος Ποσειδώνα τον Τρόμο να καλλιεργεί
Να θρέφει την Αμιλησιά στο Ιερό της Αθηνάς με σχόλη
Της Δάφνης Φύλλα
Στα Δόντια μ’ ευδαιμονία μασημένα
Τηλέφωνα κουδουνίζουν και Θύρες
Κιβώτια και μηνύματα διαδικτυακά
Τα Έντομα σε ζουζούνισμα φρενήρες
Νιογέννητοι με τη Φρικώδη Ασχήμια
Τη Ζούγκλα τους την προσωπική εκχερσωμένη
«Ασυνόδευτα» στου Λιμανιού την Κάπνα
Σκοτώνω αρκετά και τα τοποθετώ σε Γυάλα
Ω! Λύτρωση
Ω! Λύτρωση
Απ’ την αναπαράσταση τη γαμημένη
Η Δίνη θα ρουφήξει το Άπαν
Κοίτα στο Πάτωμα της ακρογυαλιάς το Τόξο
Η Δίνη θα ρουφήξει κι Εμάς
Η Εφορία-Η ΔΕΗ-Η Δημοτική Αρχή
Με κανονισμούς Ραψωδίας οι Τιμωρίες
Για τα «πειθαρχικά μου παραπτώματα»
Για τις «παραβάσεις μου» τις φορολογικές
Στο σπίτι μου το Σύννεφο γερά θεμέλια δεν υπάρχουν
Άστρα στο ανήμερο Θεριό
Ευμένεια απ’ τους κεραυνούς να πάρω
Μετά-Πολίτευση και Μετά-Νεωτερικός
Μετά-Πόλεμος και Μετά-Δικαιικός
Λέξη με σάπια οσμή το «Μετά»
ΔΕΝ αλυσσοδένομαι σε συντρίμια μελλοντικά
Χάνομαι σε Βυθούς και συνομιλώ με Πουλιά
Θεός και Διάβολος στη μέση αφήκαν την παρτίδα
Στα δυο η Φλόγα σχίζεται
Μορφίνη-Ηρωΐνη-Πτωμαΐνη
Της Λέρνης θωρώ κεφάλια πολλά
Παρουσιάζονται κι αυτό-συστήνονται
Όλα θρυμματίζονται και να φανταστείς
Ακούω το «κρακ»
Πολεμοκάπηλοι στην Κρύα Βραδιά
Αρμάτωσαν τον Ηρώδη
Ανάχωμα η Φραγκογιαννού στο Θυσιαστήριο
Εδά φυτρώνουν Σπείρες μα αυτή ζοχούς μαζεύει
Τώρα «Πολιτισμένοι» γίναμε με «μόρφωση Υψηλή»
Και μάθαμε σαν τη Γάτα να σκάβουμε στο Χώμα
Τα περιττώματά μας με μανία «εξειδικευμένη» στα κρυφά
Κατά χιλιάδες οι βιασμένες Μέδουσες
Με Φίδια στη «Γοργόνειο» κεφαλή
Καλούπι Υποτέλειας στην Κασταλία
Κάτι άμορφες μάζες με ταραγμένη Φοβία
Γονυπετείς για έναν Μεσσία σε Χώρο που στενεύει
Λίγη Ζωή για λίγα λεπτά ακόμη
Οι Ζωές που οφείλονται οι μέλλουσες
Κάποιος το Νερό απ’ τη στρόφιγγα αντλεί
Δώσε φαί κι επίδομα στα Σκυλιά
Να μην αλυχτάνε
Να μη νογάνε στο Λαιμό τη θηλειά
Η Απροθυμία μου η πρόθυμη κείνο το Δείλι
Δεν χρειάζεται να κοιτάξω 44 φορές το Ηλιοβασίλεμα
Για να στάξει απ’ το αμνιακό υγρό ο Καταδότης
Της Απειρίας μας η Εμπειρία
Αχ! Η φανταστική Αποπλάνηση
Σκέτη Φαντασμαγορία…
Στου Άστεως το Τίποτα γαμιέται το Κάτι
Καθαρό στη γενικότητά του σαν σχήμα
Η Χλωρίδα η απόδημη του Αποστάτη
Κράτα στουπί αναμμένο στο χέρι και Χύμα
Φραγκογιαννού και Κάδμος-Πουλί και Κυνηγός
Σκόνη από Εσάς στον απολογισμό τους
Σημαδεμένοι απ’ τη Νηστεία και τους Κρότους
Του Σατανά είναι το Χώμα
Του Σατανά κι ο Ουρανός
Δεν έχεις παρά να σκαρφαλώσεις
