Μια Ψύχρα αβέβαιη καταπλέει στη Σελήνη
Ο Ουρανός δεν είναι και τόσο «άφταστος»
Όπως σου μάθαν στο Σχολειό
Αν λίγο τεντώσεις τα δάχτυλα
Ηλεκτρισμός τινάζει όλες τις Δόξες
Μένει ο δείκτης του χεριού μετέωρος
Αλλά μην τρομάξεις
Ανοίγει ο Φλοιός κακότροπα
Τα ρουθούνια σου να καυτηριάσει
Σου δίνει κλωτσιές η Περσεφόνη να σε φτάσει πάνω
Στη Χώρα των Νεκρών Βάκχες
Σε ακτίνα αδιαίρετη και συναπτή
Αλλά μην τρομάξεις
(Ο Κάδμος φλέγεται
Αλλά μην τρομάξεις)
Πάνω στο Συμπόσιο των Αυτόχειρων
Μόνο το Τίποτα είναι Άφθαρτο
Αλλά μην τρομάξεις
Ο Κάδμος φλέγεται
Ο Κάδμος φλέγεται
Ο Κάδμος φλέγεται
Μαγγανεία
Ίσως Χαλκομανία
Όλα ανάποδα σήμερα
Ο Ποταμός με καλούσε και ήθελα να πάω
Κι εσύ Αστροθηκάριος
Θνητών τε πάντων Αθανάτων
Μήτε στην Πέρα-Χώρα δεν σε βρήκα
Λες και είχες βάλει Φραγή γι’ «απρόσκλητους»
Αυτό το «επίμονο αστέρι» του «Θύτη»
Αλλάζει ταχύτητες χωρίς braillage
Κομμάτι είμαι Τέφρας
Είμαι κομμάτι Τέρας
Παράδεισον έταξε ο Δίας στην Ευρώπη
Κι αυτή μάζεψε σαλαμάνδρες στον Ομφαλό
Ραντεβού με το Δράκο στο «Μεγάλο Περίπατο»
Κοκόρι άγουρο και μαδημένο από Γριές στον Κάμπο
Για όσους η Αστυνομία δολοφόνησε
Για όσα η Τεχνο-Ιατρική με το Κράτος συνεκφώνησε
Με κοντάρι η Πυθία
Όταν περπατώ στους σταθμούς των τραίνων
Βλέπω την καύση ζωντανή στις τρύπιες κουβέρτες
Οστεοφυλάκεια υπερσύγχρονα
Μασκοφόροι στα Μέσα Μεταφοράς
Με μιαν υποκειμενική συμπάθεια στα πρόστιμα
Στα καμινέτα και τα χαρτόκουτα
Ο «κύριος» μόλις αποβιβάστηκε για Συνέδριο
Χρεωλύσια στην ασπίδα του για συνταγές και φάρμακα
Μιαν Ανεραστία νοσογόνος σε φωτογραφίες γαμήλιες
Και κολεγιά με υποκρισία στο academia
Μια «Πόρνη» ψάχνει για λίγη «αλητεία»
Άκαυτη στο Μαύρο Χρώμα παρότι Γυμνή
Έστω για ένα βράδυ
Μπες στου Θρόνου την Αίθουσα την καταρρέουσα
Μέσα σε καλαθούνες η Φαντασία σου η καίουσα
Περιχαρείς οι Αστρονόμοι βρήκαν νέο Αστεροϊδή
Σερνόταν στο αίμα το πηχτό του Έκτορα
Όσο να πεις μεγάλη αφορμή για γιορτή
Τον πιάσαν αγκαζέ αλλά στου Επιταφίου την πορεία
Με το κεράκι βάλαν φωτιά στα μαλλιά
Vaccination και Καύκαλα στη Σκοτεινάδα
Vaccination κι Αλάτι Ορυκτό
Μια «Πόρνη» να τον κάνει να ξεχάσει
Το μαντηλοδεμένο του κεφάλι σε μια «Τύχη» καθορισμένη
Με ΑΜΚΑ και Covid-Pass στο πορτοφόλι
Πλανήθηκε ο Κάδμος στου Αιγαίου τους Αφρούς
Αιώνες μετά ξαμολιέται ο Ηρώδης στου Σολωμόντα τους Ναούς
Κι όπως τα φύλλα Δάφνης μάσησε η Πυθία
Μιαν ημισέληνο χαράσσοντας σε Αγελάδας τα πλευρά
Το καστανό υπογένειο ενός Δράκου στη Μαύρη Τρύπα
Ο Κάδμος φτύνει και στην παλίρροια δόντια χλοερά
Είν’ η Φραγκογιαννού που αναλαμβάνει
Αιώνες μετά
Το «παιδοποίημά» Σου Κόσμε σε Μήτρα-Φυλακή
Με Στόμα φραγμένο και ISO βουληγμένο στη μετόπη
Λέπια του φόρτωσες στη ράχη αντί Φτερά
Άγαλμα το ‘κανες Γυμνό
Στη Μήτρα-Φυλακή που πνίγει
Ένας θείος ναυτικός μου’ φερνε κούκλες τεράστιες
Μου άρεσε να τις κουρεύω και να τους βγάζω τα μάτια
Φολιδωτή αποσύνθεση με μάχαιρα ν’ ανεμίζει
Είμαι βεβαία πως κοιταζόμαστε στα Μάτια
Καιρός σκληρή Φωτιά να φέρουν οι Σπαρτοί
Οι Εραστές μου οι Πάνθηρες με βλέμμα διάττορο
Οι Εραστές μου οι Πάνθηρες με βλέμμα διάττορο
