Εσένα
Εσένα καλώ Φωτιά
Βασίλισσα πανίσχυρη
Σπείρε την αγαθοεργή Αρωγή σου
Ιππεύοντας και ενεργώντας ιδία τη βουλήσει
Τη Νύχτα των Κρυστάλλων
Πίσω απ’ τις Φυλλωσιές
Σπάσαν οι Αόρατοι Ιμάντες κι άκουες
Άκουες Ίχνη της Νάρκης απ’ τις υπόγειες Κατακόμβες
Τότε παύση!
Παύση εγένετο στην Κίνηση την οικεία
Μούσκεψεν η Σελήνη και οι Πόρνες
Αντίδωρο προσφέραν αυτές οι τελευταίες
Το κορμί τους
Ένα χρυσόψαρο στον πάτο της γυάλας
Κι η «Επιστήμη», μας θες, έγινε Θρησκεία
Περιπολίες στο prima vista για «προστασία»
Πετώντας Βραχους στο «Ενεργεία»
Το «Ενεργεία» και το «Δυνάμει»
Ένα στο Τσίρκο και ταυτό
Στάζουν την κέρινη Απάτη
Μελέτημα Απαγορευμένο Υψηλό
Στο Νεκροταφείο
Εσένα
Εσένα καλώ Φωτιά
Ανήλεοι Αυτομάτονες4 με πύρινη ανάσα
Φώραση5 μ’ αλκοόλ στην Δίκαιη Κόλαση
Φώραση!
Στη Διάσπαση
Με του Καπνού επιπόλαση
Δεν είναι ο Πύργος της Πίζα το Σώμα των Καβείρων
Για να γέρνει
Ανάβουν στις Λεωφόρους το Μαγικό Λυχνάρι
Οπλίζουν τις Νεκρές Επιγραφές
Γιε της Ημέρας και τ’ Ουρανού
Υποχθόνιε Μύστη
Της Σύριγγας Εφευρέτη
Φωτιά αθάνατη
Ποτέ!
Ποτέ πριν τη Στροφή δεν μετανιώνεις
Την ώρα που εσύ τρέμεις στην Κάπα
Τον Θάνατο να παρατείνεις
Οι δολοφονημένοι Κάβειροι βγαίνουν από τους Τάφους
Το Πένθος και τη Συνοφρύωση
Απ’ τις Ψυχές για να συλήσουν
Για να συλήσουν
Πυρ το Αείζωον!
Η κάθοδος στον Άδη…
~ ~ ~ ~
Εσένα
Εσένα καλώ Φωτιά
Στάχτη να κάνεις την ισόβια Κάρτα Μέλους
Και την ξεθυμασμένη θύμηση
Μια φορητή συσκευή κάθε Αστέρι
Κάθε Αστέρι
Συζούν πάνω Φακίρηδες με Πόρνες
Κι απ’ το σκουριασμένο Καρφί
Κρέμεται πάντα η Κόμπρα
Με τα μαβιά της Κέρατα
Εγώ ν’ ανέβω!
Ν’ ανέβω στην καρότσα
Το άσημον της Σιλλουέτας να χαρίσω
Στην ελλιπή Εκεχειρία
Το παιχνίδι των «Κεράτων» όμως
Που σε προσκάλεσα και χθες
Ίσως!
Ίσως σήμερα να με βρεις
Θα έχω την Όψη της Καταιγίδας
Και λίγα χάλκινα στην τσέπη
Για τις Κηδείες
Την Όψη της Καταιγίδας
Να είμαι ο Γαλατάς
Που χύνει το Γάλα
Το Χάραμα στο Πεζοδρόμιο
Τον Θάνατο
Μη φοβού
Πως καίει το Άρωμα
Ανυψώνεται το Φως
Το δάπεδο το απέραντο
Της Γης
Με βακχική Μανία
Έβγα!
Έβγα Σπινθήρα της Ζωής…
