Ο Γιάννης Ρηγογιάννης είναι πρώην μαθητής μου και νυν τελειόφοιτος του Τμήματος Μαθηματικών στο ΕΚΠΑ. Κατά την πρακτική του σε Σχολεία της Πρωτεύουσας, πήρε μία γεύση των παραπάνω προσφερόμενων ευκαιριών. Σε μία άκρως κατατοπιστική συζήτηση μαζί του, και πολύ μου αναπτέρωσε το ηθικό που δεν φοβάται να εκτεθεί, όταν τον ρώτησα αν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά του στο κείμενο, καταγγέλλει:
Στα Πειραματικά Σχολεία, τα οποία βρίσκονται «όλως τυχαίως» σε συγκεκριμένες γειτονιές της πρωτεύουσας, Κολωνάκι ας πούμε, δοκιμάζονται πιλοτικά προγράμματα και καινοτόμες μέθοδοι διδασκαλίας, διανθισμένα με εκδρομές και δραστηριότητες καλλιτεχνικού-αθλητικού ενδιαφέροντος. Κι εδώ δόκιμο κρίνεται να διασαφηνιστεί πως ενώ καυχιόμαστε για εισαγωγή με κλήρωση στα ανάλογου τύπου Σχολεία, υπάρχει σύνδεση που σημαίνει πως όποιος μπήκε στην πρωτοβάθμια σε Πειραματικό ή Πρότυπο «αυτοδίκαια!» εισάγεται και στις υπόλοιπες βαθμίδες χωρίς να υπόκειται σε διαδικασία κληρώσεως ή Εξετάσεων. Το αναπάντητο βέβαια ερώτημα είναι για ποιες εξετάσεις ομιλούμε στη βάση του Νηπιαγωγείου ή της Α’ Δημοτικού ή στις μεγαλύτερες ηλικίες, αφού τίθεται θέμα μέγιστης αδιαφάνειας. Να τονιστεί πως Παιδιά Διδασκόντων-Διευθυντών αλλά και συγγενών-φίλων τους εισέρχονται «απ’ το παράθυρο». Είναι όπως με τους διορισμούς των Εκπαιδευτικών: όσοι είχαν μέσον δεν εξέτισαν ποτέ την «ποινή της απόστασης». Πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που φυτεύτηκαν κατ’ ευθείαν στην πόλη τους ενώ άλλων, οι οποίοι ταλαιπωρήθηκαν για χρόνια σε νησιωτικές περιοχές και μακρυά απ’ την οικογένειά τους.
Στα Γενικά Σχολεία, τα οποία βρίσκονται «όλως τυχαίως» σε συγκεκριμένες περιοχές ανά την Επαρχία, και στα Πολυεθνικά, τα οποία επίσης βρίσκονται «όλως τυχαίως» σε συγκεκριμένες συνοικίες, Κυψέλη ας πούμε, διδάσκεται διαφορετική ύλη και η κατάσταση είναι χαοτικά αδιάφορη με την Παραπαιδεία να κρατά τα σκήπτρα, που σημαίνει πάλι οι έχοντες μπορούν να έχουν πρόσβαση σε διάφορες δραστηριότητες.
Αργότερα στα πανεπιστήμια διαπιστώνονται δεκάδες παραβιάσεις δικαιωμάτων, όπως η αδιαφορία των υπευθύνων για την εκπόνηση διπλωματικών εργασιών: ο έχων πληρώνει την εκπόνηση-ο μη έχων προσπαθεί μόνος του χωρίς τη στήριξη που οφείλει ο επιβλέπων.
-
Τον γυάλινο Κόσμο των καλλιτεχνών με την απαστράπτουσα αλλά γραφειοκρατική Τέχνη τους να προάγει τη δουλοκτητική Οικονομία του μεταπρατικού εμπορίου δια μέσω της διεφθαρμένης δωροδοκίας συμφωνημένων Συνθηκών, τακτική που γεννά τη διασπασμένη ανασυγκρότηση. Ειδήμονες όλοι χωρίς να αφουγκράζονται στο ελάχιστο την ίδια την Τέχνη ή την αλληλεγγύη, χωρίς την αίσθηση μεγάλου κινδύνου για τα δικά τους εισοδήματα και κατ’ εφαπτομένη δεν δέχονται μεγάλα θεσμικά άλματα. Γνωστά τα σκάνδαλα για τις Σχολές Καλών Τεχνών και Υποκριτικής ανά την Ελληνική Επικράτεια, κάτι σαν τα πρότυπα Σχολεία και αυτές!
-
Ο διαμελισμός του χάρτη σε βόρια και δυτικά προάστια στο κλεινόν άστυ, με την παραβατικότητα να ανθεί στη Δύση, διότι εκεί περισσεύει η ανέχεια. Περπατάς στην Κηφισιά και κάθε δυο τετράγωνα βλέπεις εξοπλισμένους αστυνομικούς με την εξάρτυση του αστακού. Περπατάς στα Εξάρχεια και βλέπεις τη Νιότη να λιώνει στα χαρτόκουτα και να ασθμαίνει στη σύριγγα της δόσης της. Δεν είναι τυχαίο που οι εγκληματικές ενέργειες αυξάνονται σε περιοχές όπου τα ποσοστά χαμηλόμισθων είναι πλειοψηφικά. Εκθέσεις συμβάντων παρουσιάζουν πως τα μικρό-εγκλήματα τελούνται από άνεργους-φτωχούς κι έχουν «ευκαιριακά χαρακτηριστικά». Είναι ο «Μαρξισμός» σε όλο το μεγαλείο της παρερμηνευτικής του εκμετάλλευσης συνδιάζοντας τον υλισμό και τη διαλεκτική ως κατακερματισμένη επανίδρυση, αφού η αλλοτρίωση πλέον των όρων «κοινωνικοί σχηματισμοί-παραγωγικές δυνάμεις» είναι ξεκάθαρη.
-
Τα Στέκια των τοξικομανών, όπου εκκολάπτονται οι «παραγωγικές δυνάμεις» των Διακινητών, οι οποίοι ωστόσο διαβιούν σε προστατευτικό κλοιό ανοχής της Χρυσής Αυγής ενώ ο πένητας εξαρτημένος καταλήγει στα συσσίτια της Εκκλησίας. Και όταν είναι σε απόγνωση αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αυτόν που αλήθεια ευθύνεται. Θυμάμαι κάποιες φορές που χρειάστηκε να διασχίσω την πλατεία Θεάτρου. Έφηβοι σαν το παιδί και τους μαθητές μου τσουβαλιασμένοι σε κουβέρτες τη στιγμή που το κρύο περόνιαζε τα οστά και χαμένους στις ψυχεδελικές διαδρομές τους. Κάποιοι αντάλλασσαν το εμπόρευμα χωρίς καμία συστολή. Με κοιτούσαν με μάτια πύρινα. Λιοντάρια έτοιμα να επιτεθούν στη βορά. Και σκεφτόμουν πως στην τσάντα μου δεν είχα παρά μόνο 10 ευρώ αλλά ίσως να ήταν «τόσο πολλά» ή να συνιστούσαν μία σανίδα σωτηρίας και διαφυγής, αφού θα τους εξασφάλιζε τη δόση τους. Κι ύστερα περπατάς στην Ερμού και βλέπεις ρηχούς θνητούς με τσάντες στα χέρια, γεμάτες από κρεματζούλια και τεχνολογικά γκάτζετς.
-
Η δωροδοκία της μεσαίας Τάξης. Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι υπό την ομπρέλα προστασίας της μονιμότητάς τους. Ένας διοικητής σε Δημόσιο Νοσοκομείο αλλάζει σύμφωνα με τις εντολές του ανά χρονική στιγμή κυβερνητικού-πολιτικού-κομματικού κλιμακίου, ενώ ένας γιατρός που θέλει να παρουσιάζεται μάχιμος δηλώνει επίπλαστη εναντίωση βολεμένος μέσα στην ασφάλεια που του παρέχει η μονιμότητά του. Το ίδιο κι ένας υπάλληλος σε δημόσια υπηρεσία. Πόσοι εφοριακοί-υπάλληλοι του ΙΚΑ δεν απεδείχθησαν υπεύθυνοι υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος-δάσκαλοι υπόλογοι για παρενόχληση μαθητών-υπάλληλοι εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις απευθείας ανάθεσης έργου χωρίς διαδικασίες πλειοδοτικών-μειοδοτικών διαγωνισμών και λοιποί αλλά η ποινή τους ήταν η απλή μετάταξη και το πιο συχνό προσωρινή σε άλλη περιοχή. Η ζωή υψηλού κινδύνου στον Ιδιωτικό Τομέα με την πόρτα ανοιχτή προς απόλυση με την κάθε αυγή.
-
Τα κουπόνια διατροφής στους εξαθλιωμένους, μία κατάντια κατάπτυστη και τους «χορτάτους» απέναντι να επικρίνουν την αντίδραση του ανθρώπου απέναντι στην πείνα και να περιμένουν την επανάσταση απ’ τον μη έχοντα, χωρίς να θέλουν να χάσουν τίποτα οι ίδιοι απ’ τα όσα «κεκτημένα» που θεωρούν πως τα άξιζαν. Είναι οι εν δυνάμει Κομμουνιστές αλλά μες στην ιδιόκτητη συρρίκνωσή τους. Διαδικασία κομμούνας δεν υπήρξε ποτέ αφ’ ης στιγμής παλέψαμε έκαστος για το σπίτι του και όχι για τη Στέγαση του Ανθρώπου απ’ άκρη εις άκρον του πλανήτη. Κι αναρωτιέμαι αν υπάρχει περίπτωση απαλλοτρίωσης αγαθών χωρίς να «βγάλουν τα μαχαίρια τους» οι Θνητοί για το «δικό» τους…
Και πολλές άλλες ανισότητες:
Πεποιθήσεις-Σωματική διάπλαση-Χρώμα επιδερμίδας-περίζωμα-έθιμα-νοοτροπία.
Ευαισθησία και συναισθηματική Νοημοσύνη αναπτυγμένη ή ελλιπής.
Η γενναιότητα των αληθινά αντιδραστικών που παραγκωνίζονται εν τέλει απ’ την εξωραϊσμένη και πομπώδη Κοινωνική εποποιία και γίνονται τα «μαύρα πρόβατα» που δεν μπορούν να σταθούν πουθενά.
Όλα αυτά συγκροτούν την Κοινωνία των διακρίσεων.
Όλα αυτά μας καθιστούν θύτες και θύματα.
Όλα αυτά τα Παιδιά και οι Έφηβοι τα βλέπουν-τα βιώνουν-τα εγκολπώνονται-τα απεμπολούν, ανάλογα με το εγγενές ήθος τους κι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο επιλογές: την αυτοχειρία ή την αντιβία.
