Όταν αυτοκτονούν δεκαπεντάχρονα, η Κοινωνία όχι απλώς νοσεί αλλά έχει εντελώς χρεοκοπήσει και το διακύβευμα είναι πως δεν το κατανοεί…
Ο εκφοβισμός είναι πρωτίστως ψυχαναγκαστικός και δευτερευόντως φυσικός.
Έχοντας διδάξει τη Γαλλική Γλώσσα σε παιδιά και εφήβους επί 24 συναπτά έτη, ήμουν πάντα σε επαφή μαζί τους και προσπαθούσα να αφουγκραστώ όλα όσα δεν λένε, διότι όσα λένε συνήθως είναι επικάλυμμα ήσσονος σημασίας. Και αυτό δεν διδάσκεται στον κάθε εκπαιδευτικό-δάσκαλο-αρωγό. Όσα εγχειρίδια Παιδαγωγικής και να μελετήσει κάποιος, αν δεν διέπεται απ’ την ανησυχία της βαθιάς ενσυναίσθησης για την τραγικότητα του Ανθρώπου, δεν θα μπορέσει ποτέ να εμβαθύνει στα άδυτα της κάθε «μοναχικής διαφορετικότητας».
Σε ποια πρότυπα να στηριχτεί ο κάθε άνθρωπος στη μικρή του ηλικία, όταν εξ αρχής αρχίζει να βιώνει το αίσθημα της αδικίας που καλλιεργούν οι Κοινωνίες με οιοδήποτε τρόπο. Το θέμα Παιδεία εκπορεύεται από δύο συνιστώσες: Κοινωνικό περιβάλλον και Σχολικό περιβάλλον, παράγοντες οι οποίοι θα όφειλαν να διαπλάθουν ελεύθερο πνεύμα. Το μεν Κοινωνικό περιβάλλον περιορίζεται στον καθορισμό-διδαχή κανονιστικού πλαισίου δια μέσω του οποίου να μην ταράσσονται τα ύδατα της υποκριτικής ισοτιμίας στον Κόσμο των Ανισοτήτων και το δε Σχολικό περιβάλλον στοχεύει στην απλή κατάρτιση των μελλοντικών σκλάβων. Με ανήθικο τρόπο και οι δύο πόλοι αλέθουν στο χωνευτήρι τους το άτομο αφαιρώντας του οιαδήποτε ικανότητα αντίδρασης.
Ο έφηβος με τον αυθορμητισμό-τα ιδανικά-τους οραματισμούς του κουβαλάει ταυτοχρόνως πάνω του τις κατάρες:
-
του εδάφους, όπου γεννήθηκε
-
της γειτονιάς, όπου διαμένει
-
του επαγγέλματος των γονιών, το οποίο προσδίδει έπαρση ή ταπεινότητα
-
της οικονομικής κατάστασης του οικογενειακού προϋπολογισμού, η οποία θα του επιτρέψει ή θα του αφαιρέσει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τα ταλέντα του
Δεν χωράμε όλοι στον ανελέητο διαστρωματικό χαρακτήρα πολλαπλών αποχρώσεων του Γίγνεσθαι.
Ένα Γίγνεσθαι με βολεμένους και χορτάτους Επαναστάτες που συντηρούν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, δες Εξουσία, με δήθεν ανατρεπτικές αναρτήσεις στα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης αλλά στην καθημερινότητα αποδεικνύονται «ελλειμματικότεροι των ελλειμματικών».
Η ευαίσθητη ψυχοσύνθεση του εφήβου προσβάλλεται από αλύπητους εισβολείς καθημερινά:
-
Τα συμπλέγματα του Γονέα, ο οποίος φαντάζεται τον γόνο ως προέκτασή του αλλά καυχιέται πως αφήνει ελευθερίες.
-
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που προτάσσουν τις άκρατες μονομανίες της πολυκαταναλωτικής Κοινωνίας. Για να καυχηθούν στο Σχολείο για τις πανάκριβες συσκευές κινητών-για τα γυαλιά και ενδύματα ή υποδήματα συγκεκριμένης μάρκας ακόμη και για τα είδη γραφικής ύλης, τα οποία φέρουν το στίγμα της φίρμας, και αντικατοπτρίζουν την οικονομική επιφάνεια του Γονέα ή του Παππού, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να «διαφημίζουν» το βλαστάρι στον καφενέ ή στα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης τώρα που είναι και της μόδας, δημιουργώντας αυτοματοποιημένους μηχανισμούς «ανωτερότητας-κατωτερότητας» αλλά και έριδες μεταξύ των ομάδων.
-
Οι τεράστιες βίλες με τις πισίνες και στον αντίποδα οι τρώγλες στις απροστάτευτες περιοχές, να συνιστούν την ωραιοποιημένη όψη και την παραγκωνισμένη «επικινδυνότητα».
-
Την ασφάλεια στον εργασιακό τομέα του Γονέα, κάτι που αντανακλά και στην παγίωση της δικής του σιγουριάς και στην αντίπερα την επισφάλεια της ανεργίας-απασχόλησης ορισμένου χρόνου του Γονέα, κάτι που αντανακλά επίσης στην πυροδότηση του αισθήματος ανισότητας και ενίοτε οργής στον νεανία. Δεν θα ξεχάσω τα λόγια ενός πολιτικάντη, τα παιδιά μας πήγαιναν μαζί στο σχολείο. Εγώ νόμιζα πως με την Υπερηφάνεια της ειλικρίνειας και της αξιοπρέπειας μπορούσα να βγω κερδισμένη. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με κουτοπόνηρες προσκολλήσεις σε σχέσεις προς εξαργύρωση και μέχρι σήμερα το έχω λάβαρό μου, η «πτωχή». Κάποια στιγμή βλέποντας τη γενναιότητα της ορμής, που με διακατείχε, μου είπε: «έχεις σκεφτεί πως ενδεχομένως οι κινήσεις σου να βλάψουν το παιδί σου στο μέλλον, αφού δεν του δημιουργείς κανέναν κλοιό πρόσφορων γνωριμιών με αυτόν τον τρόπο;» Τότε τον είχα απαξιώσει στη συνείδησή μου ακόμη περισσότερο. Όχι πως σήμερα έχει αλλάξει αυτή η απαξίωση, απλώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μέσα στη συγκυρία της σαπίλας να επιβεβαιώνονται τα λόγια του.
-
Την Εκπαίδευση που συνιστά ένα πεδίο βολής φτηνό με διπολικό διαχωρισμό Ιδιωτικής και Δημόσιας Εκπαίδευσης. Οι Έχοντες βαυκαλίζονται ανέκαθεν για την «ανωτερότητά» τους και προσφέρουν στα τέκνα, την ευκαιρία του «θερμοκηπίου», τακτική η οποία θα ακολουθήσει τους νεανίες αυτούς και στην Τριτοβάθμια, αφού θα φύγουν για σπουδές επί πληρωμή σε Κολλέγια του Εξωτερικού, όπου θα καταγραφεί στο πρωτόπλασμά τους με πλήρη επιτυχία η τεχνοκρατική διαδικασία χρησμοδότησης προς υπαγωγή τους σε καίριες θέσεις εξυπηρέτησης καπιταλιστικών και νεοφιλελεύθερων συμφερόντων.
Πεδίο βολής φτηνό επίσης με τριπολικό χαρακτήρα στο πλαίσιο της Δημόσιας Εκπαίδευσης, με μαθητές τριών ταχυτήτων αφ’ ης στιγμής βρισκόμαστε μπροστά στον ειδεχθή και ρατσιστικό διαχωρισμό των Πειραματικών-Πολυεθνικών-Γενικών Σχολείων.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που από θέση ισχύος προτάσσουν ως λύση πως η Χώρα θα βγει απ’ την Κρίση αν ακολουθήσουμε τον δρόμο της Αριστείας και την ίδρυση πρότυπων-Πειραματικών Σχολείων!!!
Εκτός του ότι θα πρέπει να διασαφηνιστεί πως ο θεσμός των πρότυπων Σχολείων υφίσταται εδώ και πολλά έτη, είναι προφανές για όσους έχουμε ασχοληθεί με παιδιά-εφήβους κι έχουμε μπει σε τάξεις πως η «Αριστεία» είναι μία ιδεοληψία μονολιθική, η οποία επιβεβαιώνει τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του κοινωνικού ιστού, αφού εδράζεται στην τυπολατρεία Φυσικής-Μαθηματικών ή στην αρχαιολαγνεία των γλωσσικών δεξιοτήτων με την αποστήθιση να καραδοκεί σε κάθε βήμα.
