Οικοδεσπότης
Σαν να νιώθω ένα ελάχιστο ρεύμα
Σας είπα πως ο αέρας μεταφέρει τα μικρόβια
Δεν υπάρχουν σπασίματα ή ρωγμές προς το παρόν
Αλλά πάντοτε μπορεί ν’ ανοίξουν εκεί που δεν το περιμένεις
Πρέπει να είστε συνεχώς σε εγρήγορση
Τρέξτε να επιθεωρήσετε ξανά όλα τα σημεία
Ο,τιδήποτε ύποπτο εντοπιστεί
Να σφραγιστεί άμεσα
Παρ’ όλο το πάχος των τοίχων
Ο αέρας μπορεί να τρυπώσει με πονηρό τρόπο
Και είναι πάντα αόρατος
Αυτό κι αν δεν αντιμετωπίζεται!
Ψεκάστε ξανά την τροφή γρήγορα
Δεν είναι ώρα να σκεφτόμαστε τη γεύση!
Πηγαίνετε!
1ος Υπηρέτης
Μη σκέφτεστε το κακό, κυρία
Το κακό το μαγνητίζουμε
Μετά εισβάλλει στο μυαλό μας με περίεργο τρόπο…
~ ~ ~
Emile
Εγώ συχνά αναρωτιέμαι
Ποιό το μερίδιο ευθύνης μου για την παρεξήγηση ανάμεσά μας;;;
Θυμάσαι εκείνο το βράδυ
Που με είχατε καλέσει για φαγητό;;
Στο κουκλίστικο διαμέρισμά σας…
Εκεί που συζητούσαμε
Η έκφραση στο πρόσωπό σου άλλαξε
Σαν κάτι να σε δυσαρέστησε
Ναι
Ω! Ναι!
Το θυμάμαι πολύ καλά…
Κάτια
Δεν θυμάμαι
Emile
Μα και βέβαια θυμάσαι
Για προσπάθησε
Jacqueline
Θα κατάλαβες λάθος
Alexandre
Μεγαλοποιείς τα πράγματα
Δίνουμε συχνά μεγαλύτερη σημασία απ’ όση πρέπει
Emile
Ενδεχομένως
Από ‘κείνη τη στιγμή ωστόσο
Διέκρινα ξεκάθαρα αλλαγή στάσης-συμπεριφοράς
Απέναντί μου…
Jacqueline
Επιτέλους!
Τέλειωνε μ’ αυτή την εμμονή
Τον ταράζεις
Δεν βλέπεις ότι δείχνει κουρασμένος πια…
Emile
Αν κάποιον ταράζω
Αυτή είναι η Κάτια…
Alexandre
Από τότε έχουμε κάνει ένα σωρό πράγματα
Ίσως βιαστικά βέβαια
Emile
Γι’ αυτό τα πράγματα πρέπει να λέγονται στον καιρό τους
Τώρα, με τόσες σκοτούρες
Όπως το θανατικό που έπεσε
Κανένας δεν είναι σε θέση ν´α ακούσει
Alexandre
Πάνω σ’ αυτό το αημείο έχεις δίκιο Emile
Ό,τι είναι να ειπωθεί, ας το λέμε στην ώρα του
Έτσι, τουλάχιστον, συμβάλλουμε στην ελευθερία έκφρασης
Έστω κι αν η κάθε μας λέξη θαφτεί
Μαζί με τ’ άλλα εκατομμύρια λέξεων…
Όμως, τουλάχιστον, ας ακουστεί στην ώρα της η κάθε λέξη
Για να μην χάσει το νόημά της
Και καταντήσει ασήμαντη
Παρωχημένη…
Jacqueline
Κι όμως
Κάθε τόσο οι νεότεροι ξεθάβουν έργα του παρελθόντος
Και τους ξαναδίνουν ζωή
Λοιπόν
Πόσο χάρηκα που τα είπαμε παλιόφιλοι
Αλλά πρέπει να φύγω…
Καλή ανάρρωση
Γεια σας…
~ ~ ~
Άνδρας 5ος
Βγήκα ν’ αγοράσω εφημερίδα
2η Υπηρέτρια
Βγήκα ν’ αγοράσω εφημερίδα
Και όταν γύρισα…
Emile
Επιστρέφοντας
Ανοίγω την πόρτα…
Γυναίκα 3η
Ανοίγω την πόρτα
Άνδρας 3ος
Τί βλέπεις;;;
~ ~ ~
Γριά
Νιώθω έναν πόνο στο πόδι
Γέρος
Νιώθεις κουρασμένη;;
Γριά
Δεν είναι τίποτα
Κάτσε!
Να στηριχτώ στο μπράτσο σου λίγο
Αν κατάφερνες ν’ ανακαλύψεις ίσως τι ψάχνεις!
Σ’ αγαπώ…
Γέρος
Εντάξει!
Καλές οι αγάπες
Σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς!
Αλλά ούτε κι έξω απ’το σπίτι μας θα άντεχα να ζήσω
Βγαίνω με σκοπό να γυρίσω μέσα
Γυρίζω με σκοπό να βγω
Αλλά πάντα επιστρέφουμε στον Εαυτό μας
Τουλάχιστον παλαιότερα υπήρχε το πήγαινε-έλα
Τώρα τα πόδια μου δεν με βαστάνε
Τα χέρια μου δεν υπακούουν
Καταρρέω…
Πρόσεχε!
Θα πέσεις…
Γριά
Μια ζάλη ένιωσα απλώς…
Γέρος
Θέλεις να γυρίσουμε στο σπίτι;;
Γριά
Θα μου περάσει!
Συνεχίζουμε τον περίπατό μας
Μ’ αρέσει να κρατιέμαι απ’ το μπράτσο σου
Γέρος
Πάει πολύς καιρός
Που αντιπάλευα τη Θλίψη μου
Ένιωθα αποθέματα χαράς μέσα μου όμως ακόμη…
Είχα τη δύναμη να πολεμώ τις αμφιβολίες μου
Στ’ αλήθεια
Τί πλούτο είχε η Ψυχή μου…
Ανησυχίες υπήρχχαν, δεν λέω…
Αλλά η θέλησή μου να τις συντρίψω
Ήταν σαφέστατα ισχυρότερη
Γριά
Το Παν είναι η Αγάπη καλέ μου
Κάθε μέρα και λίγο παραπάνω
Γέρος
Και να μου το ´λεγαν
Ότι θα γερνούσα τόσο πολύ
Και τόσο γρήγορα
Δεν θα το πίστευα…
Μα όσο εγώ γερνάω
Εσύ γίνεσαι νεότερη
Για μένα ένα δευτερόλεπτο διαρκεί όσο ένας χρόνος
Κι ένας χρόνος περνάει μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο
Γριά
Εγώ σ’ αγαπώ όλο και περισσότερο
Κι ας είσαι το μόνο πλάσμα που δεν καταλαβαίνω
Γέρος
Ως πού μπορεί να πάει αυτό;;
Τόσους αιώνες βρίσκομαι σ’ αυτόν τον Κόσμο…
Κι είναι σαν απλώς να γεννήθηκα
Πριν από μια Στιγμή…
Το Φορτίο βαραίνει
Όλο και περισσότερο στις πλάτες μου
Σκοτεινιάζει…
Γριά
Δε νιώθω κανένα βάρος
Μόνο η δική σου Αγωνία με καταθλίβει
Αυτό είναι και το μόνο φορτίο μου
Γέρος
Η κατάστασή μας έχει γίνει αφόρητη πλέον
Δεν αντέχω να ζήσω άλλο στην Πόλη
Νιώθω φυλακισμένος
Γριά
Προσπάθησε να χαλαρώσεις
Κοίτα τα Άνθη
Είναι Άνοιξη!
Γέρος
Μισώ τα σπίτια
Όλα τα σπίτια
Φυλακιζόμαστε μέσα σ’ αυτά
Δεν θέλω να ξαναγυρίσω στο σπίτι
Αν και ξέρω
Πως εκεί θα καταλήξω…
Γριά
Να ´ξερες
Πόσο με βασανίζει
Αυτή σου η Αγωνία…
~ ~ ~
Άνδρας 4ος
Τα μωρά μου μελανιασμένα;;
Γυναίκα 3η
Φαίνεται πως κρυώνουν
Τα σκεπάσματα
Δεν είναι αρκετά…
Γυναίκα 4η
Τα αγγίζεις
Και δεν σαλεύουν
Γυναίκα 3η
Κου-πε-πέ
Γυναίκα 4η
Είναι παγωμένα
Χριστέ μου!
Άνδρας 4ος
Μα τι λέτε τέλος πάντων;
Γυναίκα 3η
Πήγαν από ασφυξία…
Άνδρας 3ος
Πως;
Άνδρας 4ος
Μα ήταν μια χαρά στην υγεία τους!
Άνδρας 3ος
Είναι πεθαμένα!
Άνδρας 4ος
Κάποιος τα έπνιξε
Κάποιος τα στραγγάλισε!
Σκότωσαν τα μωρά μου!
Ποιός το έκανε;
Γυναίκα 1η
Ποιός μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο;
Άνδρας 4ος
Ξέρω ακριβώς ποιος είναι
Σήμερα το πρωί τα είχα αφήσει στην πεθερά μου
Τα απεχθάνεται αυτά τα μωρά
Επειδή μισεί εμένα
Από την πρώτη κιόλας στιγμή με αντιπάθησε
Γυναίκα 3η
Λέει πως η πεθερά του το ‘κανε
Άνδρας 3ος
Ε, όχι δα!
Δεν είναι και τόσο πειστική η αιτιολογία της αντιπάθειας
Για να σκοτώσει τα μωρά!
Γυναίκα 5η
Κι εγώ μισώ τον γαμπρό μου
Κι ευχαρίστως θα του ‘στριβα το λαρύγγι!
Αλλά ούτε θ’ άγγιζα τα παιδιά!
Άλλωστε δεν έχουν
Η κόρη μου δεν θέλησε
Πάντως, μπορώ να καταλάβω το μίσος
Θεριεύει εν βρασμώ ψυχής…
Γυναίκα 4η
Κι η καημένη η μάνα τους
Δεν το ξέρει ακόμη
Άνδρας 6ος
Ντροπή!
Κάτι παραπάνω κι από αίσχος…
Α! Οι γριές…
Ανέκαθεν ήταν επικίνδυνες
Δηλητηριάζουν
Σκοτώνουν…
